Ολοι φοβούνται τις «σκιώδεις τράπεζες», που δυναμώνουν πολύ

Γ.Δελαστίκ

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία του Συμβουλίου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας, ενός διεθνούς οργανισμού με έδρα τη Βασιλεία της Ελβετίας και αποστολή την παρατήρηση του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος, για τις «σκιώδεις τράπεζες». Σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσα σε μια δεκαετία, από το 2002 ως το 2012 αυξήθηκαν κατά… 172,8% τα ποσά που διαχειρίζονται οι «σκιώδεις τράπεζες», από 26,1 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2002 έφτασαν τα 71,2 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2012. Σχεδόν τριπλασιάστηκαν! Ειδικά στις ΗΠΑ, οι τράπεζες διαχειρίζονται ποσά που ισοδυναμούν με το 96% του αμερικανικού ΑΕΠ και οι «σκιώδεις τράπεζες» ποσά που αντιστοιχούν στο… 166% του ΑΕΠ των ΗΠΑ!

Σημειώσεις για το σύγχρονο ιμπεριαλισμό

του Πραμπχάτ Πατνάικ*

Η παγκόσμια χρηματιστική κοινότητα

Οι περιορισμοί σχετικά με τις δραστηριότητες του έθνους-κράτους δεν επιβάλλονται μόνο από το φόβο της φυγής κεφαλαίων. Ένας ολόκληρος ιδεολογικός μηχανισμός, και μαζί με αυτόν μια ολόκληρη στρατιά από ιδεολόγους, οικοδομείται για τη στήριξη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Δεδομένου ότι το ίδιο το χρηματιστικό κεφάλαιο αποκτά διεθνή χαρακτήρα, οι κάτοχοι αυτού του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου αποτελούν, για να δανειστούμε την έκφραση του Λένιν, μια παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία. Αυτή η παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία απαιτεί για τη λειτουργία της μια στρατιά από εκπροσώπους, προσωπικότητες των μίντια, καθηγητές, γραφειοκράτες, τεχνοκρά­τες και πολιτικούς που βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες.

Η δημιουργία αυτού του στρατού είναι μια σύνθετη επιχείρηση, στην οποία μπορεί κανείς να διακρίνει τουλάχιστον τρεις διακριτές διαδικασίες. Οι δύο είναι αρκετά απλές. Αν μια χώρα έχει τραβηχτεί στη δίνη της παγκοσμιοποιημένης χρηματιστικοποίησης ανοίγοντας τις πόρτες της στην ελεύθερη κυκλοφορία του χρηματιστικού κεφαλαίου, στη συνέχεια, θέλοντας και μη, ακόμη και καλοπροαίρετοι γραφειοκράτες, πολιτικοί και καθηγητές θα απαιτούν, προς το εθνικό συμφέρον, μια υπόκλιση στις ορέξεις της πα­γκόσμιας χρηματιστικής ολιγαρχίας, δεδομένου ότι το να μη γίνει αυτό θα κοστίσει στη χώρα ακριβά μέσω εξουθενωτικών και αποσταθεροποιητικών εκροών κεφαλαίων. Το έργο κοντολογίς επιτυγχάνεται αυτόματα ως ένα βαθμό όταν μια χώρα έχει παγιδευτεί να ανοίξει τις πόρτες της στις χρηματοοικονομικές ροές.

WILLIAM BLAKE,ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ…

Ενα αποσπασμα απο τις ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ,απο τους Γαμους του Ουρανου και της Κολασης,του Ουλιαμ Μπλεηκ,μεταφραση εισαγωγη:Χαρης Βλαβιανος,εκδοσεις:Νεφελη

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Τον καιρο της σπορας μαθαινε,τον καιρο του θερισμου διδασκε,τον χειμωνα απολαμβανε.
Οδηγησε το καρο και το αλετρι σου πανω απο τα κοκκαλα των νεκρων.
Ο δρομος της υπερβολης οδηγει στο παλατι της σοφιας.
Η Συνεση ειναι μια πλουσια ασχημη γεροντοκορη,που τη φλερταρει η Ανικανοτητα.
Αυτος που επιθυμει αλλα δεν πραττει,γενναει την πανουκλα.
Το κομμενο σκουληκι δινει αφεση στο αλετρι.
Ριξε στο ποταμι εκεινον που αγαπαει το νερο.
Ο ηλιθιος δε βλεπει το ιδιο δεντρο που βλεπει κι ο σοφος.
Αυτος που το προσωπο του δεν αναδιδει φως,δεν θα γινει ποτε αστρο.
Η Αιωνιοτητα ειναι ερωτευμενη με τους καρπους του χρονου.
Η εργατικη μελισσα δεν εχει καιρο για θλιψη.
Τις ωρες της τρελας τις μετραει το ρολοι,της σοφιας ομως κανενα ρολοι δε μπορει να μετρησει.
Οι τροφες που χορταινουν δεν πιανονται με διχτυ η παγιδα.
Την κακη χρονια βγαλε το τεφτερι,το ζυγι και το μετρο.
Κανενα πουλι δεν ανεβαινει στα υψη, αν πεταει με τις δικες του φτερουγες.
Το νεκρο κορμι δεν παιρνει εκδικηση για τις πληγες του.
Η πιο υψηλη πραξη ειναι να επιδιωκεις μιαν αλλη.
Αν ο τρελος επεμενε στην τρελα του,θα γινοταν σοφος.
Η τρελα ειναι ο μανδυας της απατης.
Η Ντροπη ειναι ο μανδυας της Επαρσης

Από: http://celinathens.blogspot.com/

Πολιτική ψυχοστασία…

Ποια είναι αυτή η ελάχιστη συναίνεση που ζητάει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;

Όποια και αν είναι, ο Πρωθυπουργός πάντως δηλώνει απόλυτα σύμφωνος με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι αυτή η συναίνεση θα πρέπει να υπάρξει. Ωστόσο, αν και δηλώνει απόλυτα σύμφωνος, ο ίδιος δεν δείχνει την ίδια ώρα διατεθειμένος ν’ αλλάξει την πολιτική που ακολουθεί ούτε κατά κεραία. Τι σόι διάθεση για συναίνεση είναι αυτή;

Μήπως θεωρεί ότι, αφού εκών-άκων έφθασε εκείνος να συγκυβερνά με τον Βενιζέλο, και η Ν.Δ. με το Πα.Σο.Κ., άρα θα πρέπει τώρα ν’ αποζημιωθεί αυτοδίκαια γι αυτό, μέσα από τη συναίνεση του Αλέξη Τσίπρα;

Μήπως θεωρεί ότι, αφού οι καταγέλαστοι λεονταρισμοί του περί εξόδου από το Μνημόνιο εξέθεσαν την κομπορρημοσύνη του και τον ανάγκασαν σε αναδιπλώσεις, άρα κατά ιδιότυπη συνέπεια αναλογούν επίχειρα των δικών του αδιεξόδων στην Αξιωματική Αντιπολίτευση;

Και πώς ετούτο, εκείνο ή το άλλο ή το οτιδήποτε, όταν τηρεί απέναντι σε αυτήν, σταθερά και απαρέγκλιτα, τη γνωστή απαξιωτική στάση του με την οποία μας έχει συνηθίσει, πάντα αμεταμέλητος του δόγματος «δεν σας κοιτάω, κύριε Τσίπρα, για να μην γελάω…»;

Η φυλή και ο μιλιταρισμός από το Ferguson ως τη Συρία: Μια επιστολή προς τους Αφροαμερικανούς…

του Αjamu Baraka (Μετάφραση: Barikat)

“Μια καραμπίνα Winchester πρέπει να έχει περίοπτη θέση σε καθε σπίτι μαύρων, και να χρησιμοποιείται για την προστασία που ο νόμος αρνείται να παράσχει. Όταν ο πάντα επιτιθέμενος λευκός ξέρει ότι παίζει το κεφάλι του με τις ίδιες πιθανότητες που έχει ο αφροαμερικανός θύμα του, τότε θα σέβεται περισσότερο τη ζωή των αφροαμερικανών.”– Ida B. Wells

 

Η ριζοσπαστική παράδοση των μαύρων καταννοούσε ανέκαθεν τον αδιάσπαστο δεσμό μεταξύ ρατσισμού και μιλιταρισμού: ο ρατσισμός είναι μια έκφανση της ιδεολογίας της λευκής υπεροχής, και ο μιλιταρισμός είναι ο μηχανισμός που επιβάλλει την ιδεολογία αυτή. Ο θεμελιώδης αυτός δεσμός γειώνει τη δική μας ανάλυση των πολιτικών της κυβέρνησης Obama στο Ιράκ και τη Συρία. Αλλά ο δεσμός μεταξύ φυλής (λευκής υπεροχής) και της χρήσης βίας για την επιβολή των συμφερόντων της λευκής υπεροχής εξηγεί την καταστολή από πλευράς της αστυνομίας στις αποικιοποιημένες γειτονιές και τις αποκομμένες αφροαμερικανικές κοινότητες μέσα στις ίδιες τις Η.Π.Α.

Ο Achelle Mbembe στο βιβλίο του “Necropolitics” εξηγεί ότι “…στη σύγχρονη φιλοσοφική σκέψη και την ευρωπαϊκή πολιτική πρακτική (…) η αποικία είναι ο τόπος όπου η κυριαρχία συνίσταται κυρίως στην άσκηση μιας παρακρατικής εξουσίας (…), στον οποίο η ειρήνη είναι πιο πιθανό να πάρει τη μορφή ενός ατέλειωτου πολέμου.” Στον μη λευκό κόσμο των εσωτερικών και παγκόσμιων αποικιών, οι κανόνες είναι διαφορετικοί. Στις ζώνες όπου δεν περιμένουν τη συγκατάθεση των καταπιεζόμενων η αποικιοκρατική/καπιταλιστική κυριαρχία ενισχύεται με βία.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής και η σημασία της: Συνέντευξη με τον Θ. Καμπαγιάννη…

του Χρήστου Σύλλα και της Μαριάννας Ρουμελιώτη / video: Γιάννης Νικολόπουλος

 Σε λίγους μήνες, θα ξεκινήσει μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων δεκαετιών, η δίκη της Χρυσής Αυγής. Με την πλειοψηφία των μελών της κοινοβουλευτικής της ομάδας προφυλακισμένη, οι αποκαλύψεις για τις συνομιλίες, τις σχέσεις και την οργάνωση των δράσεων είναι αδιάκοπες. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης, μέλος της πρωτοβουλίας δικηγόρων για την πολιτική αγωγή του Αντιφασιστικού Κινήματος και της ΚΕΕΡΦΑ θα είναι στη δίκη ως ένας από τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων Αλιεργατών. Μιλάει στο the cricket για την δίκη της Χρυσής Αυγής (από πολιτική, κοινωνική και τεχνική πλευρά), σχολιάζει το βούλευμα του εισαγγελέα Ντογιάκου, μιλάει για το ρόλο που έπαιξε η δίκη και η απόφαση Λουκμάν, καθώς και για το τι επέλεξαν (το κράτος και η κυβέρνηση) να μείνει έξω από τη δικογραφία.

η εγκληματική οργάνωση είναι το πολιτικό κόμμα Χρυσή Αυγή

The Cricket: Πλησιάζοντας στη δίκη της Χρυσής Αυγής και κοιτώντας από κάποια απόσταση τη δίκη Λουκμάν, στην οποία ήσουν ένας από τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής, ποιο ρόλο πιστεύεις πως έπαιξε η δίκη (και η απόφαση) για τον Σεχζάτ Λουκμάν στην ίδια την υπόθεση της Χ.Α.;

Θ. Καμπαγιάννης: Η υπόθεση Λουκμάν ήταν εμβληματική σαν υπόθεση καταδίκης ρατσιστικής βίας, γιατίέσπασε για πρώτη φορά την παράδοση που ήθελε το κράτος να αρνείται στην πραγματικότητα να παραδεχτεί ότι υπάρχουν εγκληματικές πράξεις με ρατσιστικό κίνητρο. Αυτό το πράγμα είχε φανεί από την πρώτη στιγμή με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν οι διωκτικές και οι δικαστικές αρχές την ίδια την υπόθεση Σαχζάτ Λουκμάν. Την αντιμετώπισαν δηλαδή σαν μια υπόθεση ενός τυχαίου περιστατικού, ενός καβγά που έγινε στο δρόμο από έναν άνθρωπο που έκλεινε με το ποδήλατο του το δρόμο σε δυο επιβαίνοντες σε μια μοτοσικλέτα. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο εισήχθη η συγκεκριμένη υπόθεση στο ακροατήριο. Άρα ήταν πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι στη διάρκεια της δίκης η κατηγορούσα αρχή, η εισαγγελέας και στη συνέχεια το δικαστήριο αναγκάστηκαν να κάνουν μια στροφή 180 μοιρών και να αποδεχτούν ότι η συγκεκριμένη υπόθεση είχε ρατσιστικά κίνητρα.
Η υπόθεση Λουκμάν είχε σημασία και ως προς την ίδια την υπόθεση της Χ.Α.. Αυτό το πράγμα φαίνεται με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο από το εξής παραλειπόμενο: Τον Δεκέμβρη του 2013, είχε συζητηθεί η προφυλάκιση ή μη, του Λιακόπουλου και του Στεργιόπουλου, των δυο δολοφόνων του Λουκμάν, στα πλαίσια της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και όχι δηλαδή στα πλαίσια της ανθρωποκτονίας. Υπήρχε μια διαφωνία ανάμεσα στην ανακρίτρια, την κα Κλάπα και τον εισαγγελέα τον κο Ντογιάκο. Ο κος Ντογιάκος στην εισαγγελική του πρόταση, είπε ότι η υπόθεση Λουκμάν είναι μια υπόθεση μεμονωμένου τυχαίου περιστατικού, χωρίς ρατσιστικό κίνητρο. Αντίθετα η ανακρίτρια είπε ότι ήταν μια ρατσιστική επίθεση και σχετίζεται με τη Χ.Α.. Τότε, το συμβούλιο έκρινε, με 2 ψήφους υπέρ του εισαγγελέα και 1 ψήφο υπέρ της ανακρίτριας. Σήμερα, ο ίδιος εισαγγελέας, ο κύριος Ντογιάκος, στην εισαγγελική του πρόταση αποδέχεται ότι η υπόθεση Σαχζάτ Λουκμάν είναι μια υπόθεση ρατσιστικής δολοφονίας και ότι θα πρέπει να διερευνηθεί το αν οι δράστες του συγκεκριμένου εγκλήματος έπραξαν τη συγκεκριμένη δολοφονία στα πλαίσια της εγκληματικής οργάνωσης. Από αυτό και μόνο το παραλειπόμενο μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο μεγάλη ήταν η σημασία και η επίδραση της απόφασης του δικαστηρίου στους ίδιους τους θεσμούς, στους ίδιους τους κρατικούς μηχανισμούς. Και από αυτή την άποψη θεωρούμε ότι ήταν μια σημαντική νίκη το γεγονός ότι η συγκεκριμένη υπόθεση κερδήθηκε με τον τρόπο που κερδήθηκε.

Μπάτσοι, δικαστές, εισαγγελείς, ασφαλίτες, διευθυντές και λοιπά τσιράκια της κυβέρνησης ακούστε το καλά.. σε μας δεν πιάνουν απειλές!

Μπάτσοι, δικαστές, εισαγγελείς, ασφαλίτες, διευθυντές και λοιπά τσιράκια της κυβέρνησης ακούστε το καλά.. σε μας δεν πιάνουν απειλές! Το μόνο που καταφέρνετε είναι να μας δείχνετε το φόβο σας και να μας εξοργίζετε ακόμα περισσότερο! Με τις ξενδιάντροπες και χουντικές απειλές σας το μόνο που καταφέρνετε είναι να είμαστε ακόμα περισσότεροι στο δρόμο την Πέμπτη!!
Τα θρασίμια οργανώνονται και λυσσάνε πιο πολύ και θα σας πάρουν όλους φαλάγγι!!

υ.γ. σημερα οργανωνόμαστε και απο αύριο συνεχίζουμε ακόμα πιο οργανωμένα τις καταλήψεις μας με συμμάχους τους φοιτητές στο δρόμο και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο στις γειτονιές μας!)