Ένα μεγάλο σφάλμα του αντιφασιστικού κινήματος είναι ότι αποδίδει τον ενστερνισμό ρατσιστικών ιδεολογημάτων και την υιοθέτηση ναζιστικών πρακτικών αποκλειστικά σε αίτια που σχετίζονται με το χαμηλό έως ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο των φορέων της ναζιστικής ιδεολογίας.
Αν και αυτό αληθεύει σε κάποιο βαθμό για τα ανεγκέφαλα ούγκανα που πυκνώνουν τις γραμμές των δολοφονικών ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής ή οι τερατώδεις ανορθογραφίες είναι ταυτισμένες στο μυαλό μας με τον μέσο οπαδό της συμμορίας, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι είναι μεγάλο λάθος η επίρριψη ευθυνών για την αποδοχή του ναζισμού αποκλειστικά στην έλλειψη μόρφωσης.
Στα χρόνια του Χίτλερ δεν ήταν λίγοι οι «μορφωμένοι Γερμανοί» που ασπάστηκαν τη ναζιστική ιδεολογία ή προσέφεραν εθελοντικά τις γνώσεις τους για την υλοποίηση των επιστημονικών σκοπών του Γ’ Ράιχ.
Έρευνες αποδεικνύουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό γιατρών, βιολόγων, ευγονιστών, επιστημονικών δημοσιογράφων, μηχανικών και άλλων, όχι μόνο δεν υποχρεώθηκαν να υλοποιήσουν τις επιταγές των Ναζί, αλλά οι περισσότεροι ακολούθησαν εθελοντικά τη γραμμή του κόμματος και μάλιστα με τέτοια προσήλωση που ξεπέρασε ακόμη και αυτή των κομματικών στελεχών. Συνέχεια