του Ετιέν Μπαλιμπάρ
Πού, πότε και πώς διαμορφώθηκε η έννοια του ρατσισμού; Φαίνεται ότι η απαρχή της βρίσκεται σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε μεταξύ του 1933 και του 1934, στο οποίο ο Μάγκνους Χίρτσφελντ παρουσίασε τη «φυλετική θεωρία» ως τη βάση αυτού που ο Χίτλερ εννοούσε ως φυλετικό πόλεμο. Η λέξη, λοιπόν, γεννήθηκε στη Γερμανία, σε επαφή με το πρώτο της αντικείμενο: το ρατσισμό του κράτους των ναζί συνεπικουρούμενο από το μύθο της Άριας φυλής, που αρχικά στρεφόταν εναντίον των Εβραίων, αλλά και άλλων «υποδεέστερων» ανθρώπων και λαών.
Σύντομα, το 1938, ο όρος εμφανίστηκε και στα αγγλικά, στη μετάφραση του βιβλίου του Χίρτσφελντ. Μέσω διαφορετικών θεωρητικών συνεισφορών, απέκτησε το σύνηθες, διεθνές του νόημα, δηλαδή την προκατάληψη ότι υπάρχουν εκ γενετής ανισότητες μεταξύ ομάδων ανθρώπων.
Ένας γάλλος φιλόσοφος που ασχολήθηκε ενδελεχώς με αυτά τα ερωτήματα, ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ, εντόπισε αυτό που αποκάλεσε τις δύο «ασύμμετρες εμφανίσεις» της λέξης «ρατσισμός» στη Γαλλία. Η πρώτη, μια σχετικά επεισοδιακή εμφάνιση (1895 – 1897), αντιστοιχούσε στην ίδρυση της «Γαλλικής Δράσης» και στη δημιουργία της «ολοκληρωτικής εθνικιστικής» εφημερίδας της γαλλικής άκρας δεξιάς, «La Libre Parole». Οι υποστηρικτές αυτού του ρεύματος σκέψης, το οποίο προπαγάνδιζε ενεργά τον αντισημιτισμό στη Γαλλία, αλλά επίσης διατηρούσε στενές σχέσεις με αποικιακά εδάφη, ονόμαζαν τους εαυτούς τους «ρατσιστές», με την έννοια ότι αντιπροσώπευαν τη «γαλλική φυλή», που έπρεπε να διατηρηθεί και να αμυνθεί ενάντια στον εκφυλισμό. Στη συνέχεια, μεταξύ 1925 και 1935, οι όροι «ρατσισμός» και «ρατσιστής» ξαναεμφανίστηκαν, λαμβάνοντας ένα ευρύτερο νόημα, υποδηλώνοντας τη θεωρία του γερμανικού φασισμού και αντιστοιχώντας στο επίθετο – κλειδί, «volkisch» (=εθνοτικός).