Ριζοσπαστισμός και ΣΥΡΙΖΑ

Κ.Λαπαβίτσας

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το ριζοσπαστικό κόμμα που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα;

Καίριο το ερώτημα και κατάλληλη η στιγμή για να απαντηθεί, ιδίως μετά τη διαμόρφωση του ευρωψηφοδέλτιου που προκάλεσε τόσες αντιδράσεις. Πρώτα όμως μια χρήσιμη παρατήρηση.

Η Γαλλία είναι χώρα στυλοβάτης της Ευρώπης που δοκιμάζεται μέσα στο σκληρό πλαίσιο της ΟΝΕ. Μπορεί να μην έχει υπάρξει ακόμη έντονη κρίση, αλλά η παραγωγή χωλαίνει, η ανεργία είναι σχετικά υψηλή, το εξωτερικό έλλειμμα μεγαλώνει, η λιτότητα δημιουργεί προβλήματα στο κράτος πρόνοιας και το κυριότερο δεν υπάρχει προοπτική ανάπτυξης. Ποια είναι η αντίδραση της γαλλικής πολιτικοικονομικής ελίτ; Υπάρχει έντονη δημόσια συζήτηση στα υψηλότερα κλιμάκια για τη διάλυση της ΟΝΕ, με συμμετοχή μερικών από τα βαρύτερα ονόματα του γαλλικού κατεστημένου, όπως ο Φρανσουά Εζμπούρ και ο Φιλίπ Βιλέν. Τι κάνει το πολιτικό σύστημα; Ακριβώς επειδή τα λαϊκά στρώματα αντιλαμβάνονται ότι οι οικονομικές δυσκολίες είναι συνδεδεμένες με την ΟΝΕ, το πολιτικό σύστημα δε διστάζει να θέσει ανοιχτά θέμα εξόδου. Μόνο που ο φόβος της Αριστεράς στο θέμα αυτό έχει επιτρέψει στην Άκρα Δεξιά να κυριαρχήσει τόσο που δυστυχώς μπορεί να σημειώσει θρίαμβο στις ευρωεκλογές.

Advertisements

Παγκόσμια οικονομική κρίση: Ένας κόσμος στο χρέος…

Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως έχουν δανειστεί τεράστια ποσά χρημάτων για να ζήσουν πολλές φορές πέρα ​​από τις δυνατότητές τους.  Aς δούμε σε μερικά πολύ παραστατικά γραφικά τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, και πόσο υπερδανεισμένες είναι. 

Ο τελευταίος του Κάϊσλινγκεν

«Η Αθήνα σιγά σιγά ξεμάκρυνε. Ρούφηξα όσο περισσότερες από τις εικόνες της μπορούσα ώσπου οι Γερμανοί έκλεισαν τις πόρτες. Το βαγόνι σκοτείνιασε μεμιάς, ο αέρας λιγόστεψε και η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική. Μη έχοντας τι να κάνω, έπεσα για ύπνο. Χάθηκα σ’ ένα θλιμμένο όνειρο. Παρακολουθούσα αιωρούμενος στο ταβάνι τη στιγμή που η είδηση της αναχώρησής μου για τα τάγματα εργασίας της Γερμανίας έφτανε στο σπίτι μου….».

Είναι Αύγουστος 1944. Ο Παύλος Μώτος, που έχει συλληφθεί στις 9 Αυγούστου στο μπλόκο στο Δουργούτι μαζί με εκατοντάδες άντρες της γειτονιάς του, και έχοντας περάσει από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όπου κρίθηκε ιατρικώς ικανός, οδεύει προς το Κάισλινγκεν της Βαδης – Βυρτεμβέργης, ένα από τα πλέον σκληρά στρατόπεδα εργασίας των ναζί. Η μαρτυρία του, ντοκουμέντο εξαιρετικής σημασίας, καθώς φαίνεται να είναι η μοναδική, για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα, αφήγηση έγκλειστου σε ναζιστικό στρατόπεδο εργασίας, όπως μας επιβεβαιώνει και ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ, και γραμμένη «εν θερμώ» από την απελευθέρωση μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα, αποτυπώνεται στο βιβλίο Ο Τελευταίος του Κάισλινγκεν (εκδ. Τόπος) που θα βρίσκεται από αύριο στα βιβλιοπωλεία.

Η ημερολογιακή αποτύπωση του εγκλεισμού και των δεινών που υπέστη ο Παύλος Μώτος, επεξεργασμένη αφηγηματικά, από την ιστορική ερευνήτρια Μαρία Σαμπατακάκη που πραγματοποίησε την ιστορική έρευνα, την επιμέλεια και υπογράφει το επίμετρο του βιβλίου, επαναφέρει στο προσκήνιο τα εν πολλοίς αποσιωπημένα, στρατόπεδα εργασίας αναδεικνύοντας τις μεθόδους και τη διεστραμμένη επινοητικότητα του χιτλερικού καθεστώτος. Βέβαια η ιστορία των πολέμων έχει να αφηγηθεί αμέτρητες ιστορίες καταναγκαστικής εργασίας των υποτελών, ωστόσο στο κομμάτι της εξόντωσης των υποταγμένων μέσω στρατοπέδων εργασίας μάλλον αποτελεί εφεύρεση των ναζί.

Ραχήλ Μακρή: Υπέρβαση,Μ1,Μ2 και λοιπά Νομισματικά θέματα…

σημ.Αμετανόητου: Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις, που προτείνω στο μπλογκ να παρακολουθήσετε βιντεάκια πολιτικών.Αυτή τη φορά όμως αξίζει να το παρακολουθήσετε.Μέχρι τέλους.Και θα καταλάβετε…

Να εξηγήσουμε μόνο ότι σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΚΤ ισχύει :

Μ1= Νομισματική κυκλοφορία+καταθέσεις μίας μέρας.

Μ2= Μ1+καταθέσεις προθεσμίας έως 2ετών,καταθέσεις υπό προειδοποίηση εως 3μήνες

Μ3= Μ2+συμφωνίες επαναγοράς+μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων χρηματαγοράς και τίτλοι χρηματαγοράς +χρεόγραφα διάρκειας έως 2ετών.

Το Μ3 θεωρείται και ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος (velocity).Συγκεκριμένα, η ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος ορίζεται ως ο λόγος του ΑΕΠ προς το Μ3 και εκφράζεται τόσο σε ονομαστικούς όσο και σε πραγματικούς όρους…

Αυτά για εισαγωγική αρχή,απολαύστε το βίντεο και ΑΚΟΥΣΤΕ δια στόματος Ραχήλ Μακρή, ΤΗΝ ΚΟΜΠΙΝΑ που κάνανε.

Παρακαλώ θερμά, ακούστε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ το βιντεάκι, ειδικά από το 2ο λεπτό έως και το 6ο. Και αν χρειαστεί ακούστε το και δυό και τρείς φορές, για να καταλάβετε επακριβώς ΤΗΝ ΚΟΜΠΙΝΑ που στήσανε.

Και ο Νοών Νοείτω…

Και αν δεν «νοείτω»… εδώ είμαστε πάλι να εξηγήσουμε.

Α.! Κι ένα τελευταίο.

Η Ραχήλ Μακρή ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΑΥΤΟΥΣΙΟ μέσα στο Κοινοβούλιο, το 2ο Κεφάλαιο της Ομαδικής Αγωγής της «Υπέρβασης», με τίτλο:
«Η ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας και της δραστηριότητας των πέντε (5) πρώτων εδώ εναγομένων»

Το βίντεο από τον φίλο Γιώργο Σαρρή: http://diaforos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_26.html

 

 

ΜΙΑ ΛΑΜΠΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΛΕΞΙΟ

Ήταν πραγματικά στριμωγμένη η συγκυβέρνηση και οι αρχηγοί της. Ένα μήνα πριν τις εκλογές κανείς δεν πίστευε τα περί πλεονάσματος και εξόδου από την κρίση, κανέναν δε μπορούσαν να πείσουν με τη μάσκα της αισιοδοξίας τους. Η κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου ήταν πραγματικά στριμωγμένη στα σχοινιά.

Το στρίμωγμα έγινε χειρότερο από την αποκάλυψη της Wall Street Journal ότι όχι μόνο δεν υφίσταται πλεόνασμα για την ελληνική οικονομία, αλλά ότι υπάρχει έλλειμμα 16 δισ. ευρώ ή αλλιώς 8,7% του ΑΕΠ της χώρας.

Ουσιαστικά, όμως, η αποκάλυψη έγκειται στην ομολογία του εκπροσώπου της ίδιας της Eurostat, ο οποίος αφού εξήγησε τις αλχημείες που έγιναν στα στοιχεία της Ελλάδας για να παρουσιαστεί το έλλειμμα ως πλεόνασμα, στο τέλος και όταν ρωτήθηκε από την WSJ εάν η μεθοδολογία αυτή έχει εφαρμοστεί και σε κάποια άλλη χώρα μέλος της ΕΕ, απάντησε ξεκάθαρα «όχι!».

Τι σημαίνει αυτό; Ζούμε ημέρες Σημίτη, πλαστών στοιχείων και δημιουργικής λογιστικής με κοινή συναίνεση της Γερμανίας, της Eurostat και της ΕΚΤ. Τότε, η απάτη είχε γίνει για να μπούμε στην ευρωζώνη και να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Τώρα, η ίδια απάτη γίνεται για να διασωθούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, να μείνουμε στην ευρωζώνη και να φτάσουμε σε ακόμη χειρότερα επίπεδα ξεφτίλας και διαβίωσης.

Πράσινος καπιταλισμός…

Ήρθε ο πράσινος καπιταλισμός να διώξει τα άγρια…

Ένα ποσό χρημάτων αρκεί για να αγοράσει κανείς ολόκληρα βουνά, να κόψει τα δέντρα τους, να ρίξει τόνους μπετό, να ελέγχει οποιονδήποτε θέλει να τα περπατήσει, να επέμβει βίαια στην πανίδα τους, να τα μετατρέψει σε σκουπιδότοπο. Ο λόγος για το φαραονικού τύπου έργο εγκατάστασης 155 ανεμογεννητριών στο Βέρμιο που έχει “κολλήσει” στο Στε και για το οποίο δεν πρόκειτε να ρωτηθεί κανένας από εμάς.

Τεράστιες εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων θα γεμίσουν σκαφτικά μηχανήματα, φορτηγά, φουρνέλα, για να αξιοποιήσουν λένε, τον άνεμο, μιας και τίποτα δεν μπορεί να μην ανήκει στις εταιρίες και να εποπτεύεται απο αυτές.

Νυν και Αεί

Κάποιος σκεπτόμενος άνθρωπος λοιπόν,(σπάνιο φαινόμενο) με το παρατσούκλι george στην «Ολυμπία», σχολίασε απολύτως εύστοχα,αυτή τη φωτό, λέγοντας:

» Σκεφτικός ο ΞΑΡΧΑΚΟΣ στην φωτό…..
Λες να σκέφτεται για την καντάτια του ή να ντρέπεται ?????
Κρίμα, κρίμα….
Μαζί με τους δοσίλογους, τα τέρατα και τον απόπατο (Τζαβέλα, Ζαγοράκης, Σαμαράς κτλπ).ΚΡΙΜΑ, ΚΡΙΜΑ….»

Αμέσως εμένα το μυαλό μου πήγε αλλού…βλέποντας τα τέρατα της φωτογραφίας…και συμπλήρωσα:

«Μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου από αυτόν τον κόσμο οι πράξεις και η ζωή σου η ίδια, καταγράφει και καταγράφεται…
Ο Ξαρχάκος επέλεξε συνειδητά εδώ και πολλά χρόνια το στρατόπεδό του όπως και η συγχωρεμένη η Βίκυ Μοσχολιού.
Το ότι τραγούδησαν το Γκάτσο και άλλους μεγάλους ανθρώπους με άλλα βιώματα… προφανώς δεν τους συγκίνησε…
Ας είναι καλά η Βίκυ εκεί πάνω και αφιερωμένο το τραγούδι στον ίδιο τον Ξαρχάκο…»

 

‘Νυν και αεί’
Εκπληκτικό σε πολυσημία το ποίημα του Ν. Γκάτσου, ‘Νυν και αεί’. Η κάθε λέξη είναι αναπαράσταση εποχών και συμβάντων που σημάδεψαν δραματικά τον περασμένο αιώνα. Που προκαθόρισαν πολλές από τις τωρινές συνθήκες της ζωής μας. Η πρωτομαγιά, η Κοκκινιά μας ταξιδεύουν νοερά στην προσφυγιά στην εργατιά στις ομάδες και αντιδράσεις της Αριστεράς στην Ελλάδα. Η Κοκκινιά έγινε αραξοβόλι των προσφύγων του Πόντου και της Μ. Ασίας, της ‘εθελούσια’ ανταλλαγή πληθυσμών ( 1914 -1918) και της Μικρασιατικής καταστροφής (1922).