Τρολ με δελτίο παροχής.

Στη χώρα όπου ευδοκιμεί η φτηνή εργασία και καταποντίζεται ο δημόσιος διάλογος στο Διαδίκτυο.

Του Γιάνη Βαρουφάκη

«Σας παίρνω γιατί ντρέπομαι και νιώθω την ανάγκη να σας το πω. Ήμουν φοιτητής σας, αλλά, τι να κάνω, αυτήν τη δουλειά βρήκα». Κάπως έτσι ξεκίνησε η τηλεφωνική μου συνομιλία με απόφοιτο του τμήματός μου (του Πανεπιστημίου Αθηνών) μερικές ώρες μετά την ανάρτηση άρθρου μου για συγκεκριμένη τράπεζα με θέμα τη συγκάλυψη παρανομιών της (και, μάλιστα, την επιβράβευσή της με δημόσια περιουσία) από την κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδος και την Τρόικα. Το άρθρο είχε γραφτεί την προ-προηγούμενη μέρα και, προς έκπληξή μου, αν και στάλθηκε έγκαιρα, δεν είχε αναρτηθεί.

Μου είπαν από την «αρχισυνταξία» του συγκεκριμένου ιστότοπου ότι υπήρξε μια «διστακτικότητα», καθώς η εν λόγω τράπεζα ήταν χορηγός του. Δύο ώρες μετά την εντονότατη απάντησή μου, μου ανακοινώθηκε ότι επρόκειτο για «παρεξήγηση» και ότι το άρθρο θα ανέβαινε κανονικά με μια μέρα καθυστέρηση. Όπερ και εγένετο. Φανταστείτε το πλατύ χαμόγελό μου όταν διαπίστωσα ότι το μπάνερ πάνω από το άρθρο μου, όταν εν τέλει δημοσιεύτηκε, ήταν μια φαρδιά-πλατιά διαφήμιση της τράπεζας στην οποία αναφερόταν! «Δεν έχουν τον Θεό τους!» αναφώνησα, αν και μόνος στο γραφείο. Και να ‘ταν μόνο αυτό;

Φιλελευθερισμός: Αναρχο-καπιταλισμός

Ο Μάρεϋ Ρόθμπαρντ είναι διάσημος για πολλά πράγματα, αλλά κυρίως για το βιβλίο του «Για μια Νέα Πολιτική Eλευθερία» (For A New Liberty).

Ο Ντέιβιντ Φρίντμαν, γιος του Μίλτον Φρίντμαν, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Μηχανισμός της Ελευθερίας» (The Machinery of Freedom).

Ας πούμε πρώτα απ” όλα ότι, όταν ο κόσμος ακούει για αναρχισμό, συνήθως σκέφτεται ιδέες προς την Αριστερά και κατά μια έννοια κολεκτιβιστικές.

Υπάρχει όμως μια σχολή σκέψης μέσα στην κλασική φιλελεύθερη σκέψη της οποίας οι φορείς είναι αναρχικοί και βασίζουν τις ιδέες τους στον καπιταλισμό.

Αυτές τις ιδέες θα εξετάσουμε στη συνέχεια.

Χιγκς: «Δεν είμαι αρκετά παραγωγικός για το σύγχρονο ακαδημαϊκό σύστημα»

Ο Peter Higgs, ο Βρετανός φυσικός που ανακάλυψε το μποζόνιο Higgs,  πιστεύει πως σήμερα, κανένα πανεπιστήμιο δεν θα τον προσλάμβανε, καθώς δεν θα τον θεωρούσε αρκετά παραγωγικό. 

Ο Higgs δημοσίευσε το 1964 την επαναστατική του θεωρία για τον μηχανισμό με τον οποίο τα σωματίδια αποκτούν μάζα κατά τη διακύμανση πεδίου ενός μποζονίου (που θεώρησε ως προϋπόθεση για τη λειτουργία του μηχανισμού). Ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη του μποζονίου παρέχουν τα πειράματα στον Επιταχυντή Ανδρονίων του CERN τα τελευταία χρόνια.
Μετά από αυτή την ανακάλυψη, ο Higgs δημοσίευσε δέκα μόνο εργασίες, ενώ δηλώνει πως δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ email ή κινητό τηλέφωνο και δεν έχει αναζητήσει ποτέ κάτι στο διαδίκτυο. Δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να αγοράσει τηλεόραση και το μόνο πρόγραμμα που τον έπεισαν να δει πέρυσι ήταν το Big Bang Theory, που όμως δεν τον εντυπωσίασε.

Μπορεί να συνομιλούμε με ναζιστές αλλά έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα…

Τρέχουν και δεν φτάνουν στο Μαξίμου για να αλλάξει γρήγορα η ατζέντα της επικαιρότητας. Να ξεχαστεί δηλαδή το θέμα με τον Μπαλτάκο και η επικαιρότητα να παίζει μόνο τις «επιτυχίες» της κυβέρνησης. Δηλαδή τα επίπλαστα πρωτογενή πλεονάσματα και τις συμπεφωνημένες, για τα μάτια του κόσμου, εξόδους στις αγορές, πράγμα που γι αυτό το λόγο τρέχει τώρα να επισπεύσει ο Στουρνάρας.

Είναι γνωστή τακτική αυτή, την ξέρουμε και από τους χουντικούς. Ποτέ δεν μιλούν για τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες της Χούντας, αλλά μόνο για το ότι «ο Γιώργης ο Παπαδόπουλος έφτιαξε δρόμους».

 

Πηγή. http://jungle-report.blogspot.gr/2014/04

Ο πνεύμονας της Κίνας: Αυτό είναι το βουνό όπου συλλέγουν και συσκευάζουν φρέσκο αέρα

σημ.Αμετανόητου: Στα φανάρια του Μέξικο Σίτυ τη δεκαετία του 80 πούλαγαν και εκεί «φρέσκο αέρα»…

Αραγε τελικά οι άνθρωποι με την αλματώδη τεχνολογία και πρόοδο κέρδισαν ουσιαστικώς ? ή οπισθοχώρησαν πίσω στην βαρβαρότητα και σε έναν κόσμο που δεν αντέχεται πλέον ?

***

Το γύρο του κόσμου έκαναν τις τελευταίες ημέρες οι φωτογραφίες με τους Κινέζους που στέκονται στην ουρά για να αναπνεύσουν καθαρό αέρα από ειδικές σφραγισμένες σακούλες. Μπορεί οι Κινέζικες πόλεις να βρίσκονται σε ασφυκτικό κλοιό ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ωστόσο το όρος Λαοτζουν απ’ όπου συλλέχθηκε αυτός ο καθαρός αέρας, αποτελεί πραγματικά ένα θαύμα της φύσης.

Το όρος Λαοτζουν συγκαταλέγεται στο Παγκόσμιο Γεωπάρκο Funiushan στην επαρχία Χενάν και είναι διάσημο σε όλη την Κίνα για την ομορφιά του φυσικού τοπίου.

Εχει ύψος 2.217 μέτρα και είναι επίσης γνωστό ως η τελευταία κατοικία του Λαοτζί, ιδρυτή του Ταοϊσμού.

Στην κορυφή του βουνού βρίσκεται ο ναός του Λαοτζούν που περιβάλλεται από τρία κιόσκια το Τζιν Ντιαν, το Λιανγκ Μπάο Τάι και το Γιου Χουάνγκ Ντιν.

Μα ούτε μιά δικτατορία της προκοπής;..

..δεν μπορείτε να στήσετε πιά;
     Τί διάολο;  Τόσο άχρηστοι;
Εκείνοι οι άλλοι, οι συνταγματάρχες, μ’ ένα »χαρτί» γυμνασίου και στάθηκαν τόσα χρόνια!
Άσε που ακόμα τώρα, 40 χρόνια μετά, έχουν ακόμη οπαδούς και νοσταλγούς!

Εσείς με τόσα διπλώματα, μάστερς και διδακτορικά και πιτσαρίες που έσκισαν, κι έχετε καταφέρει να γελάνε κι οι πέτρες μαζί σας!
Αν και μάλλον είναι οι μόνες που γελάνε,
..γιατί όλοι οι υπόλοιποι σας βρίζουν και σας σκ@τοψυχάνε!
Όσο για οπαδούς και νοσταλγούς.. Αν μετά από σαράντα χρόνια βρείτε έστω και έναν, όχι να σας μνημονεύει, αλλά να κατουράει στους τάφους σας, να ‘ρθείτε να μας βρείτε εκεί που θα ‘ μαστε, να μας τρυπήσετε την μύτη!

Θέλεις λεβεντάκο μου να κάνεις συμφωνία με τους ακροδεξιούς, σαν ακροδεξιός προς ακροδεξιό, του στυλ »βάστα με, να σε βαστώ, ν’ ανεβούμε στο βουνό»;
Μάλιστα!  Τιμή σου και καμάρι σου!  Και μαγκιά σου!
Όχι όμως μόλις βλέπεις τα ποσοστά αυτονών να απογειώνονται, και τα δικά σου να πηγαίνουν κατά διαόλου, να τους χώνεις φυλακή!
Όχι επειδή έχεις και το μαχαίρι και το πεπόνι,
..και την εξουσία και την Δικαιοσύνη, να βαράς τσάμικο, κι όποιον πάρει ο χάρος!

Όχι κι έτσι! Δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα!
Ακόμα και μεταξύ ακροδεξιών πρέπει να υπάρχει κώδικας τιμής! (λέμε τώρα!)
Άσε που δεν παίζουνε με αυτά τα πράγματα! Και μ’ αυτούς τους ανθρώπους!
Εσείς είσαστε ακροδεξιοί των σαλονιών, μοδιστρούλες.
Εκείνοι είναι ακροδεξιοί του πεζοδρομίου!  Σας ταπώσανε!

Τρεχάτε τώρα να συμμαζέψετε τα ασυμμάζευτα!
Α! και πού ‘σαι..
Ραντεβού στα καλπάδικα!..

http://mandatoforos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_3.html

Για σένα δεν κοιμάμαι… ( για σένανε ρωτάω. Ακόμα σ’ αγαπώ. )

(αυτοδιοικητικές ιστορίες της συμβασιλεύουσας και των πέριξ)
Από τη στιγμή που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μας (και δεν εννοώ το περιβάλλον, αλλά τις άλλες χώρες) και να με κερδίζει η γεωγραφία, θυμάμαι να ψάχνω για κάθε νέα χώρα που μάθαινα τα βασικά της στοιχεία: έκταση, πληθυσμό, νόμισμα (πριν το εκιού και το ευρώ), πρωτεύουσα και… συμπρωτεύουσα. Εντάξει, στην ισπανία ήταν η βαρκελώνη –κι ας μην είναι ενιαία χώρα- στην ιταλία (που ούτε αυτή είναι ακριβώς ενιαία, αλλά για άλλους λόγους) το μιλάνο, αν και θα έπρεπε να είναι η νάπολη, για τη σοβιετική ένωση το λένινγκραντ της καρδιάς μας και στη γαλλία είναι μάλλον η λιόν –ή μήπως το μπορντώ; Στις ηπα είναι μάλλον η νέα υόρκη και στην τουρκία η κωνσταντινούπολη. Αλλά στην αγγλία ποια είναι; Το λίβερπουλ ή μήπως το μάντσεστερ; Και στη γερμανία; Η βόννη για ιστορικούς λόγους ή μήπως το μόναχο; Και γιατί όχι το αμβούργο;Τελικά μου πήρε λίγο καιρό να καταλάβω ότι η έννοια της συμπρωτεύουσας είναι φρούτο καθαρά ελληνικής (ου μην και βυζαντινής) παραγωγής, που δεν ευδοκιμεί στο σύγχρονο δυτικό κόσμο.