Φρίντριχ Έγκελς : ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΦΟΪΕΡΜΠΑΧ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Καρλ Μαρξ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΪΕΡΜΠΑΧ ΑΠΟ ΤΟ 1845

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

 Το έργο του Φρίντριχ Έγκελς Λουδοβίκος Φόιερμπαχ και το Τέλος της Κλασικής Γερμανικής Φιλοσοφίας πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Neue Ζeit», τέταρτος χρόνος, αρ. 4 και 5 και κυκλο­φόρησε σε πρώτη έκδοση σε βιβλίο το 1888 από τον οίκο I.Η.W. Dietz, Stuttgart. Η ελληνική μετάφραση έγινε σύμφωνα με τη θεωρημένη γερ­μανική έκδοση και σε αντιπαραβολή με τη γαλλική και την αγγλική μετάφραση. Οι Θέσεις του Καρλ Μαρξ για τον Φόιερμπαχ μεταφράστηκαν από τον 3 τόμο της γερμανικής έκδοσης των «Απάντων» του Κ. Μαρξ, σελ. 5-7 και 533-535.

H Μετάφραση και οι Σημειώσεις είναι του Φ. Φωτίου, από την έκδοση του 1967 του «Θεμέλιου». (Για διευκόλυνση των αναγνωστών τις Σημειώσεις που είταν συγκεντρωμένες στο τέλος του βιβλίου τις κατανέμουμε στα αντίστοιχα κεφάλαια.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Στον πρόλογο της Κριτικής της Πολιτικής Oικονομίας, (Βερολίνο 1859), ο Καρλ Μαρξ αφηγείται με τι τρόπο, το 1845 στις Βρυξέλλες, καταπιαστήκαμε και οι δυο μαζί να ξεκαθαρίσουμε «την αντίθεση ανάμεσα στην άποψη μας -την υλιστική αντίληψη της ιστορίας, που την επεξεργάστηκε ειδικά ο Μαρξ- και την ιδεαλιστική άπο­ψη της γερμανικής φιλοσοφίας, ουσιαστικά, να ξεκαθαρί­σουμε τους λογαριασμούς μας με την προηγούμενη φιλο­σοφική μας συνείδηση. Η πρόθεση πραγματοποιήθηκε με τη μορφή μιας κριτικής της μεταχεγκελιανής φιλοσοφίας. Το χειρόγραφο,δυο χονδροί τόμοι σε όγδοο, είχε από καιρό φτάσει στον τόπο της έκδοσης του, στη Βεστφαλία, όταν λάβαμε την είδηση πως οι αλλαγμένες συνθήκες δεν επιτρέπουν την εκτύπωση. Εγκαταλείψαμε το χειρόγραφο στην τρωκτική κριτική των ποντικών πολύ πρόθυμα, μια που είχαμε πετύχει τον κύριο σκοπό μας -την κατανό­ηση από μας τους ίδιους».

Από τότε πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια και ο Μαρξ πέθανε χωρίς να έχει δοθεί σε κανένα από μας η ευκαιρία να ξαναγυρίσει στό θέμα. Για τις σχέσεις μας με το Χέγκελ έχουμε εκφραστεί σε διάφορα μέρη, πουθενά όμως με μια περιεχτική συνοχή. Στον Φόιερμπαχ, που αποτελεί, ωστόσο, από πολλές απόψεις ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στη χεγκελιανή φιλοσοφία και τη δική μας αντίληψη, δεν ξαναγυρίσαμε ποτέ.

Στο μεταξύ η μαρξιστική κοσμοθεωρία βρήκε εκπροσώ­πους πολύ πέρα από τα σύνορα της Γερμανίας και της Ευρώπης και σε όλες τις καλλιεργημένες γλώσσες του κόσμου. Από το άλλο μέρος, η κλασική γερμανική φιλο­σοφία ζει ένα είδος αναγέννησης στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στην Αγγλία και τις Σκανδιναβικές χώρες, και φαίνεται πως και στην ίδια τη Γερμανία χόρτασαν από τα εκλεκτικά νεροζούμια που σερβίρονται στα πανεπιστήμια εκεί με το όνομα φιλοσοφία.

Γιατί Ακούμε Μουσική; Δαρβίνος Εναντίον James Brown…

«Δεδομένου ότι ούτε η απόλαυση ούτε η ικανότητα παραγωγής της μουσικής είναι χρήσιμες -έστω και στο παραμικρό- για τον άνθρωπο, πρέπει να καταχωριστούν μεταξύ των πλέον μυστηριωδών από τις δεξιότητες με τις οποίες είναι προικισμένος» 

Κάρολος Δαρβίνος, Καταγωγή του Ανθρώπου

«Τόσο οικείος, αυτός ο Σοπέν, που νομίζω ότι η ψυχή του θα έπρεπε να ανασταίνεται μόνο ανάμεσα σε φίλους».

                                           T.S. Elliot, Portrait of a lady

~~{}~~

Ο επιστήμονας και ο ποιητής. Ποιος από τους δύο κατανοεί καλύτερα την ανθρώπινη φύση; Χαμογελάω καθώς κάνω αυτήν την ερώτηση. Σαν εξωγήινος που αντιμετωπίζει συγκαταβατικά το ανθρώπινο είδος.

Ο Άρθουρ Κλαρκ, στο «Τέλος της Παιδικής Ηλικίας», επινόησε ένα εξωγήινο είδος, τους «Επικυρίαρχους». (Η επιστημονική φαντασία είναι το αμάλγαμα επιστήμης και τέχνης;)

Θεοδώρα Τζάκρη, γιατί αργείς;

Το Big Βang έγινε, το ΠΑΣΟΚ εξερράγη και δημιούργησε πολλά, πάρα πολλά μικρά ΠΑΣΟΚάκια.

Έτσι, η μόδα επιτάσσει κάθε Πασόκος που σέβεται τον εαυτό του να δημιουργεί κόμμα.

Για να σώσει την Ελλάδα. Από την κατάσταση στην οποία την έφερε το ΠΑΣΟΚ.

Εως αυτή τη στιγμή τα κόμματα που έχουν δημιουργηθεί από το βαθύ, το ρηχό και το όλον ΠΑΣΟΚ είναι τα εξής:

Το Ποτάμι -Σταύρος Θεοδωράκης
Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα -Ανδρέας Λοβέρδος
Δυναμική Ελλάδα -Ηλίας Μόσιαλος
Δραχμή Πέντε Αστέρων -Θόδωρος Κατσανέβας
Η Κοινωνία Πρώτα -Πάρις Μουτσινάς, Οδυσσέας Βουδούρης
Η Πρωτοβουλία των 58 -Γιάννης Βούλγαρης
Σοσιαλιστικό Κόμμα -Στέφανος Τζουμάκας
Ελιά-Δημοκρατική Παράταξη -πρώην ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος

Κι όμως.

Κάτι λείπει.

Η στρατηγική της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας

του Steve Ellner

Η στρατηγική και η τακτική της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας είναι μια επανάληψη των γεγονότων που οδήγησαν στο πραξικόπημα κατά του Ούγκο Τσάβες στις 11 Απριλίου 2002, και είναι παρόμοια (αν και κατά κάποιο τρόπο αρκετά διαφορετική) με το σενάριο που έχει χρησιμοποιηθεί στην Ουκρανία και αλλού. Οι πασιφανείς στρεβλώσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις τα ψέματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης (το CNN στα ισπανικά παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο) αποτελούν ουσιαστικό στοιχείο της στρατηγικής.

Υπάρχουν δύο κύριες ομάδες που έχει κινητοποιήσει η αντιπολίτευση και από όλες τις εμφανίσεις τους και οι δύο ενεργούν συντονισμένα, ακόμη και αν το στυλ τους,  ακόμη και το κοινωνικό τους υπόβαθρο, διαφέρει από το ένα το άλλο. Η μία ομάδα είναι μη βίαιη και η άλλη επιδίδεται σε επιθετικές ενέργειες, που σε ορισμένες περιπτώσεις θέτουν σε κίνδυνο ζωές.
Από τη μία πλευρά, φοιτητές και άλλα νεαρά άτομα πραγματοποιούν διαμαρτυρίες που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η αντιπολίτευση απατηλά αποκαλούν «ειρηνικές». Οι κινητοποιήσεις εμπλέκουν σε δυσανάλογο βαθμό τους φοιτητές των ιδιωτικών πανεπιστημίων και λειτουργούν σχεδόν αποκλειστικά στις πλούσιες περιοχές των οποίων οι δήμαρχοι (και σε ορισμένες περιπτώσεις οι κυβερνήτες) ανήκουν στην αντιπολίτευση. Οι διαμαρτυρίες δεν είναι νόμιμες, αν και πολλοί από τους διαδηλωτές είναι πεπεισμένοι (ή έχουν πειστεί από τους ηγέτες τους), ότι ασκούν το συνταγματικό δικαίωμα της διαφωνίας.

Ουκρανική Διαμάχη: Το Μεγάλο Παιχνίδι και η Ελλάδα…

Οι Γερμανοί, από τη στιγμή και πέρα που είχε εξαφανιστεί ο μπαμπούλας των σοβιετικών πυραύλων, μπορούσαν να αποκτήσουν μεγάλους βαθμούς αυτονομίας έναντι των ΗΠΑ, που εξάλλου βρίσκονταν σε οικονομική κρίση και ήταν μπερδεμένοι στους ατέλειωτους πολέμους της Μ. Ανατολής.

Ξανθή αγαπημένη Παναγιά…

Το ότι στην Ελλάδα ο Διαφωτισμός χτύπησε την πόρτα, αλλά δεν του άνοιξε κανείς, είναι γνωστό. Γνωστό επίσης είναι ότι αν δεν δηλώσεις απέραντο σεβασμό στα ιδεώδη του Ελληνοχριστιανισμού και στα σύμβολα της πίστης, τους δεσποτάδες, τους αρχιεπισκόπους και τους παναγιωτάτους, τη «μακραίωνη βυζαντινή κληρονομιά» και το σύνολο των αγίων, οσίων, αποστόλων, προφητών, αρχαγγέλων, χερουβείμ, σεραφείμ και ταρατατζούμ-τζουμ-τζουμ, κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεις ούτε με τα κιάλια.

Οι ελίτ, ο λαϊκισμός και η ισότητα…

Η κατ’ αρχήν δεδομένη δυνατότητα να εμφανισθεί ο καθένας ως ίσος προς ίσον απέναντι σε οποιονδήποτε επηρεάζει την κοινωνική συμπεριφορά, κατά τρόπο ώστε τελικά οι εντολές δεν εκφέρονται ως εντολές, αλλά ως οδηγίες, τις οποίες πρέπει να ακολουθήσει κανείς γιατί αυτό υπαγορεύουν τα πράγματα.

Κείμενο: Παναγιώτης Κονδύλης

Απόσπασμα από το βιβλίο Η παρακμή του αστικού πολιτισμού, σ.240, 241, 242.