το Τι Και το Ε

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού,
για το μικρό το πόδι σου
μες στ’ αχανή σεντόνια
να μαδάω γιασεμιά.

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»

Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή
που πια δεν έχω τίποτε άλλο.

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης -(Μονόγραμμα,1971) Μουσική: Mατούλα Ζαμάνη- Ερμηνεία: Mατούλα Ζαμάνη

Περί οδοκαθαριστών, σκουπιδιαρέων και άλλων «δημοσίων υπαλλήλων»

Η καθηλωτική μαρτυρία μιας «τυχερής» που εργάζεται με πεντάμηνη σύμβαση

Δεν το είχα φανταστεί ποτέ ότι θα εργαζόμουν στο Δημόσιο. Ούτε ως συμβασιούχα. Τουλάχιστον από το 2008 που έγιναν για τελευταία φορά οι εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθηγητών, το είχα αποκλείσει. Σκεφτόμουν το δημόσιο σχολείο σαν ένα ίδρυμα κλειστό για εμένα και δεκάδες χιλιάδες άλλους συναδέλφους που λόγω «διαδικασιών» μείναμε με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά στο χέρι κι έπρεπε να βρούμε άλλους δρόμους να πορευτούμε. Οικονομικά, τουλάχιστον.

Ώσπου «έτσι τα έφερε η ζωή», η μνημονιακή συγκυβέρνηση για την ακρίβεια, και είπα να «κάνω τα χαρτιά μου» στην πρώτη προκήρυξη που βγήκε φέτος από τον ΟΑΕΔ για 10.000 ανέργους (πανελλαδικά!) σε προγράμματα «απασχόλησης κοινωφελούς εργασίας». Μητέρα μόνη κι άνεργη, κατ’ ουσίαν από το 2008, συγκέντρωσα τα «πολυπόθητα» μόρια και με πήραν. Με πεντάμηνη σύμβαση. Με 490(!) ευρώ καθαρά το μήνα. Με πήραν μαζί με άλλους 9.999 που έκαναν αίτηση. Από το 1.500.000 -και βάλε…- ανέργων.Τα συναισθήματά μου ήταν γλυκόπικρα. Από τη μια χαιρόμουν(!) για τα 500 ευρώ που θα έβγαζα αυτούς τους πέντε μήνες, από την άλλη προβληματίστηκα.

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ

Έχουν μείνει 2 ½ μήνες έως τις Ευρωεκλογές της 25ης Μάη 2014. Η σημασία της είναι μεγάλη για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μέσα σε 6 χρόνια (1/1/2008 – 31/12/2013) το ΑΕΠ της Ελλάδας συρρικνώθηκε κατά 23,2%.

Ακόμη κι αν δεχθούμε τις προβλέψεις της κυβέρνησης Σαμαρά –Βενιζέλου, σήμερα (άνοιξη του 2014) η χώρα βρίσκεται «στον πάτο του πηγαδιού» και για να βγει από το τούνελ θα χρειαστούν 7-8 χρόνια. Μόλις το 2021-2022 η Ελλάδα θα ξαναφτάσει το επίπεδο ΑΕΠ του 2007! Δηλαδή θα έχουμε 14-15 χαμένα χρόνια. Πρόκειται για μια βαρειά αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, αλλά η μνημονιακή προπαγάνδα συνεχίζει ακάθεκτη…

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΘΡΑΣΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς παραδέχεται δημόσια τη δραματική συρρίκνωση του ΑΕΠ της Ελλάδας, την τεράστια αύξηση της ανεργίας, τις τεράστιες δυσκολίες εκατομμυρίων ελλήνων. Ωστόσο το μοτίβο της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι ότι «έπρεπε να πάρουμε νωρίτερα τα αντεργατικά – νεοφιλελεύθερα μέτρα, αλλά τότε ο ελληνικός λαός….γλεντούσε ανέμελα!».

«Και ξεχνάτε πως η Ρωσία έχει απολέσει αίμα για την ελευθερία σας»

Αυτοκρατορικοί στρατώνες Οδησσού: διλοχία του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Μπροστά ο Λοχαγός Χριστόπουλος (διοικητής 7^ου Λόχου, 2^ου Τάγματος).

Σημ.Αμετανόητου: Είπαμε. Μερικές φορές η Ιστορία εξελίσσεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία.Οι σοφοί Λαοί,αυτοί που ΔΕΝ ξεχνάνε τη συλλογική μνήμη και δεν «παραμυθιάζονται» από τυχάρπαστες και επικίνδυνες για το ΕΘΝΟΣ κυβερνήσεις, οφείλουν να γνωρίζουν.

Παραθέτω λοιπόν ένα απόσπασμα από έναν ΕΛΛΗΝΑ αγωνιστή, που πολέμησε από το 1918 εως και το 1922.Εναν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΗΡΩΑ.!

Το βιβλίο του, με την απίστευτη επιμέλεια του Φ.Δ.Δρακονταειδή είναι ένα Ιστορικό ντοκουμέντο ανεκτίμητης αξίας για την Ελλάδα μας και τις μελλοντικές γενιές.

[…] Προχωρούσαμε προς τη Χερσώνα προς αντικατάσταση του αποδεκατισμένου Ελληνικού 1ου Τάγματος του 34ου Συντάγματος που διοικούσε ο Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Βλάχος ή Πράσσος και της Γαλλικής διμοιρίας που έφευγε κακήν κακώς.Οι Ελληνες είχαν επιβιβαστεί κιόλας στα ατμόπλοια «Ραιδεστός» και «Βάρνα» οι Γάλλοι επέμεναν πως η πόλη ήταν κατά των Μπολσεβίκων και ζητούσαν να την εξασφαλίσουν οι Ελληνες επειδή εκεί υπήρχε Ελληνική κοινότητα. Μπήκαμε λοιπόν στην πόλη και φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό όπου φρούραρχος ήταν ο υπολοχαγός Ηλίας Μαθιός.Εκεί που γίνονταν τα χαρτιά με τους Γάλλους για τη διοίκηση της πόλης η τηλεφωνήτρια του σταθμού ειδοποίησε πως ο αρχηγός των Μπολσεβίκων ζητούσε δια τηλεφώνου να μιλήσει με τον κύριο φρούραρχο.

«Με ποιόν έχω την τιμή να ομιλώ ?» ρώτησε ο Μπολσεβίκος

Παγιδευμένοι στην ιστορία…

 του Κωστή Καρπόζηλου 

Λίνα Μανουσογιαννάκη

Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών. Και όταν ακόμα οι ζωντανοί φαίνονται σαν ν’ ασχολούνται ν’ ανατρέψουν τους εαυτούς τους και τα πράγματα και να δημιουργήσουν κάτι που έχει προϋπάρξει, σ’ αυτές ακριβώς τις εποχές της επαναστατικής κρίσης επικαλούνται φοβισμένοι τα πνεύματα του παρελθόντος στην υπηρεσία τους, δανείζονται τα ονόματά τους, τα μαχητικά συνθήματά τους, τις στολές τους για να παραστήσουν με την αρχαιοπρεπή αυτή, σεβάσμια μεταμφίεση και μ’ αυτή τη δανεισμένη γλώσσα τη νέα σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας. Έτσι ο Λούθηρος φόρεσε τη μάσκα του απόστολου Παύλου, η επανάσταση του 1789-1814 ντύθηκε διαδοχικά τη στολή της ρωμαϊκής δημοκρατίας και της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και η επανάσταση του 1848 δε βρήκε να κάνει τίποτα καλύτερο από το να παρωδήσει πότε το 1789 και πότε την επαναστατική παράδοση του 1793-1795. Έτσι κι ο αρχάριος που έμαθε μια ξένη γλώσσα τη μεταφράζει πάντα στη μητρική του και μόνον όταν αρχίσει να χειρίζεται την ξένη γλώσσα χωρίς να θυμάται τη μητρική του και μάλιστα να ξεχνά τη μητρική του γλώσσα, θα μπορέσει να αφομοιώσει το πνεύμα της καινούριας γλώσσας και να δημιουργήσει σ’ αυτήν.

Κ. Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

Η κοινωνία της πληροφορικής: πρόοδος της ορθολογικότητας;

Γιατί τα οικουμενικά δίκτυα διόλου δεν θα χρησιμεύουν αποκλειστικά στη μετάδοση πληροφοριών με πρακτικά αξιοποιήσιμη γνωστική άξια. Πολύ γρήγορα θα μεταβληθούν σε καθρέφτες και ευρετήρια του φάσματος της κοινής γνώμης·

Κείμενο: Παναγιώτης Κονδύλης*

Πολιτικοί από όλες τις ηπείρους, οι όποιοι πιθανότατα δεν θα εμπιστεύονταν σε οποιονδήποτε ηλεκτρονικό υπολογιστή τα μυστικά του επαγγέλματος και της σταδιοδρομίας τους, καταβάλλουν τον τελευταίο καιρό σύντονες προσπάθειες για την παγκόσμια ενοποίηση των πληροφοριακών αγωγών, για την ελεύθερη ροή των πληροφοριών και την ελεύθερη πρόσβαση προς αυτές πέρα από εθνικά σύνορα. Η κοινωνία της πληροφορικής αποτελεί στα μάτια τους το λαμπρό επιστέγασμα, άλλα και μια ουσιώδη κινητήρια δύναμη της κοινωνίας εκείνης, όπου κυρίαρχο στοιχείο είναι η οικονομία. Έτσι, οι προσπάθειές τους φαίνονται να πραγματοποιούν τις αντιλήψεις κοινωνικών επιστημόνων με τοποθέτηση οικονομίστικη ή συστημική-κυβερνητική. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις αυτές, όσο πιο περίπλοκη γίνεται η κοινωνία, τόσο επιτείνεται η στοχαστικότητα της αναφορικά με τις ίδιες της τις λειτουργίες και τόσο μεγαλώνει η σημασία της γνώσης για τη διεκπεραίωση τους. Γνώση σημαίνει όμως πληροφορία, και η πληροφορία γίνεται το μυαλό και η καρδιά της κοινωνίας – όπως και η «επικοινωνία» γίνεται η κεντρική έννοια της κοινωνικής θεωρίας μέσα στη μαζική δημοκρατία.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ : ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ (2)

ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ [13]

Το καθολικό βίωμα των ανθρώπων που έχουν ζήσει μεγάλα σοκ, καταιγίδες, τυφώνες, (Κατρίνα), σεισμούς πλημμύρες λιμούς, λοιμούς, ανεξέλεγκτες πυρκαγιές όπως το 2007 στον Πύργο Ηλείας, είναι ότι νιώθουν παντελώς ανίσχυροι από το πλήγμα, παράλυτοι και ακινητοποιημένοι, εντελώς ανίκανοι να αντιδράσουν ακόμη κι αν βλέπουν το θάνατο με τα ίδια τους τα μάτια να έρχεται. Γονείς γίνονται ανήμποροι να σώσουν τα παιδιά τους, ανδρόγυνα χωρίζονται αντί να μείνουν ενωμένα προς αντιμετώπιση της απειλής, σπίτια μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου διότι οι ένοικοί τους αρνούνται να τα εγκαταλείψουν ενάντια στο κοινό αίσθημα της λογικής (και καίγονται).