Σιωπή…

Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή.

Κοιτάζω απ’ το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα πουλιά και χαθήκανε
ξαφνικά.

Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.

Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα πουλιά και χαθήκανε
ξαφνικά.

Παύλος Παυλίδης -Ξύλινα Σπαθιά

Τι αγοράζουμε σήμερα με ένα χιλιάρικο

σημ.Αμετανόητου: αυτό το αρθράκι μου άρεσε πολύ…μα πάρα πολύ…!!! 

η μεγαλύτερη ληστεία, εξαρχής της εφεύρεσης του χρήματος…!!!

και υπενθυμίζω ΞΑΝΑ τη ΒΑΣΙΚΗ διαφορά ανάμεσα στη FED και την ECB…!!!

[…] The Federal Reserve sets the nation’s monetary policy to promote the objectives of maximum employment, stable prices, and moderate long-term interest rates. The challenge for policy makers is that tensions among the goals can arise in the short run and that information about the economy becomes available only with a lag and may be imperfect.
http://www.federalreserve.gov/pf/pdf/pf_2.pdf

The European Central Bank (ECB) is one of the EU institutions. Its main purpose is to:
• keep prices stable (keep inflation under control), especially in countries that use the euro.
• keep the financial system stable – by making sure financial markets and institutions are properly supervised.
http://europa.eu/about-eu/institutions-bodies/ecb/index_en.htm […]

Εντάξει ? το καταλάβαμε ? Μπράβο,χαίρομαι…

***

Πόσο ραγδαία έχει αλλάξει το κόστος ζωής στην Ελλάδα από την είσοδο του ευρώ; Οσο παλιομοδίτικο κι αν είναι να επιστρέφει κανείς στο παρελθόν, εξίσου διδακτική είναι μια απλή σύγκριση τιμών που καταγράφει την ιλιγγιώδη αλλαγή στο πορτοφόλι μας.

Τιμές το 1999
Τσιγάρα αμερικάνικα: 400 δραχμές.
Τυρόπιτα: 100 δραχμές.
Καφές φραπέ: 500 δραχμές.
Σύνολο 1.οοο δραχμές κι όλα αυτά, με βασικό μισθό 170 χιλιάδες δραχμές.

Εν έτει 2014, τα ίδια προϊόντα κοστίζουν:
Τσιγάρα αμερικάνικα: 4,50 ευρώ.
Τυρόπιτα 1,5 ευρώ με τυρί.
Καφές φραπέ: 3 ευρώ.

Σύνολο 9 ευρώ, δηλαδή 3.000 δραχμές, με βασικό μισθό 480 ευρώ. Δηλαδή σε δραχμές 163 χιλιάδες (περίπου όσο και το 1999).
Απλώς, 14 χρόνια μετά, το κόστος ζωής τριπλασιάστηκε, ενώ ο βασικός μισθός μειώθηκε

Πηγή: http://www.iefimerida.gr

Λογικός θετικισμός και φυσική

Παραδοσιακά στις φυσικές επιστήμες η κυρίαρχη τριάδα είναι η Φυσική, η Χημεία και η Βιολογία. Στη συστημική αυτή κατάταξη, η οποία βασίζεται στην αυξανόμενη συνθετότητα του αντικειμένου διερεύνησης – και περιλαμβάνει ακόμη την Ανθρωπολογία και τις Κοινωνικές Επιστήμες -, η Φυσική καταλαμβάνει τη βάση της ιεραρχίας. Αυτό έγκειται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το αντικείμενο της σχετίζεται με τη μελέτη της φύσης και των φυσικών φαινομένων. Οι άλλες επιστήμες μπορεί να αντιπροσωπεύουν υψηλότερα επίπεδα πολυπλοκότητας, θεωρούνται όμως «υποδεέστερες», από την άποψη ότι βρίσκονται μακρύτερα από τη στοιχειώδη μορφή ή ουσία της ύλης.

H παραπάνω κατάταξη αντανακλά στην ουσία ένα φιλοσοφικό δόγμα, που γενικά επικρατεί, σύμφωνα με το οποίο ολόκληρο το Σύμπαν μπορεί να αναχθεί σε θεμελιώδεις αρχές. Επιστημολογικά όλα τα φαινόμενα, σε ένα τελικό επίπεδο αναγωγής, μπορούν να ερμηνευτούν πλήρως με τους νόμους της Φυσικής.

 

Οι φυσικές επιστήμες αποτέλεσαν από τη γέννηση τους ένα ακέραιο τμήμα της Φιλοσοφίας και στην ουσία δεν διαχωρίστηκαν ποτέ από αυτή.

H Δημοκρατική Ευρώπη μας…

Τα τελευταία γεγονότα με επίκεντρο την Ουκρανία ήταν η πιο τρανή επιβεβαίωση για τον απαίσιο τρόπο λειτουργίας της σημερινής Ευρώπης και των κρατών-μελών που αποτελούν την Ευρωζώνη και χρησιμοποιούν το ευρώ σαν επίσημο νόμισμα.

Όχι πως πριν από την Ουκρανία δεν είχαμε δει έμπρακτα τις διαθέσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, ή δεν είχαμε αντιληφθεί πως η ένωση των λαών της Γηραιάς Ηπείρου μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο αν χτιστεί πάνω στα θεμέλια του σεβασμού, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης. Τα σημάδια της τραπεζοκρατίας, του οικονομικού ελέγχου της Γερμανίας και της πλήρης αστυνόμευσης ήταν πολλά και δεν μπορούσες να τα αγνοήσεις, όσο «ευρωπαϊστής» και αν είσαι. Για παράδειγμα, τα πτώματα των μεταναστών που ξεβράζονται στις ευρωπαικές ακτές για να μην λερώσουν το σαλόνι δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από ανούσιες θεωρίες και ψεύτικες δηλώσεις συμπαράστασης για πάντα.

ΛΙΣΤΑ «FORBES»: ΠΟΣΟΙ ΦΤΩΧΟΙ «ΠΑΡΑΓΟΥΝ» ΕΝΑΝ ΠΛΟΥΣΙΟ;

του Ν.Μπογιόπουλου

Χτες, δόθηκε στη δημοσιότητα από το «Forbes» η ετήσια «λίστα των δισεκατομμυριούχων» του πλανήτη. Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της σχετικής λίστας από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και μετά. Θα διαπιστώσει ότι:

• Το 2008, προ κρίσης δηλαδή, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη, κατά τη «λίστα Forbes», αριθμούσαν τους 793 και η συνολική περιουσία τους ανερχόταν στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2010 ο αριθμός τους έφτασε τους 1.011 και τα πλούτη τους στα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια..
• Το 2011 οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.216 και η περιουσία τους ανήλθε στα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2012 οι δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν στους 1.426 με την συνολική τους περιουσία να αυξάνεται στα 5,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. 
• Όσο για το 2013, σύμφωνα με τα χτεσινά στοιχεία, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.645 και η περιουσία τους έχει εκτιναχτεί στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια!

Αυτό που προκύπτει από τα προηγούμενα είναι ότι στον κόσμο τους, στον κόσμο των κεφαλαιοκρατών, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, από τη στιγμή που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, συμβαίνουν τα εξής:

Αυλή των θαυμάτων το πολιτικό σκηνικό

Η ελιά… φυλλορροεί, το «ποτάμι» ξεκινά, οι διεργασίες εντείνονται και η δυστοκία του συστήματος αναδεικνύει πραγματικά όρια και αδιέξοδα.

Του Δημήτρη Υφαντή

«Καλώς ήρθατε, μας λείψατε». Η αποστροφή με την οποία υποδέχτηκε ο Α. Γεωργιάδης την τρόικα, στολίζει, ως κερασάκι, τη γευστική πανδαισία που μας σερβίρουν τις τελευταίες ημέρες οι σεφ της προπαγάνδας.
Οι επίτροποι των «δανειστών» (Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ, για να ακριβολογούμε και να μην ξεχνιόμαστε) επανήλθαν με κεκτημένα: διάλυση της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, απολύσεις και διαθεσιμότητες, πρωτοφανής φορολογική λεηλασία. Η αρπαγή του τραπεζικού τομέα διά της ανακεφαλαιοποίησης- επανιδιωτικοποίησης και η χαριστική βολή στα μεσαία στρώματα μέσω της σάρωσης όσων προστατευτικών ρυθμίσεων είχαν απομείνει στο εμπόριο, όπως απαίτησε ο ΟΟΣΑ σε προηγούμενο «ανύποπτο» χρόνο, είναι τώρα τα μεγάλα αγκάθια για την κυβέρνηση του Σαμαρά.

Πολύ πριν βρεθεί αντιμέτωπη με ένα νέο δανειακό πειθαναγκασμό, αν θα υφίσταται ακόμη, ως κυβέρνηση Σαμαρά. Βέβαια, ως αντίβαρο θα ηχήσει βροντερή σε οθόνες και στα πρωτοσέλιδα η εξασφάλιση των, επί μήνες, καθυστερούμενων δόσεων. Αλλά πώς αλλιώς θα ξεπληρωθούν τα λήγοντα ομόλογα και οι τόκοι;
Σε αυτή τη δίνη παγιδευμένη, η κυβερνώσα δεξιά υποχρεούται να λάβει μέρος και στις εκλογές. Αν αξίζει κάποια αναφορά στα κλωνοποιημένα γαλάζια ψηφοδέλτια ανά την επικράτεια, είναι μόνο γιατί εγκολπώνουν στο «σύστημα» Ν.Δ., τη βαθύτατη πολιτική κρίση. Με διαφαινόμενη την κατάληξη του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ, η περιπλοκή του συντηρητικού χώρου, ήδη κερματισμένου σε πολλαπλές εκδοχές, είναι γεγονός πλέον σε εξέλιξη, πολύ σημαντικό για το κλυδωνιζόμενο πολιτικό σύστημα.

Η Βενεζουέλα Πίσω από τις Διαμαρτυρίες: Η Επανάσταση είναι Εδώ για να Μείνει…

της Eva Golinger

Η δημοσιογράφος-ερευνήτρια Eva Golinger εντοπίζει τις ρίζες των τρεχουσών διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης, και επιχειρηματολογεί «η επανάσταση που είναι εδώ για να μείνει είναι η Μπολιβαριανή Επανάσταση, που ξεκίνησε το 1998 όταν ο Ούγκο Τσάβες πρωτοεκλέχτηκε πρόεδρος».

Γι’ αυτούς από εσάς που δεν είναι εξοικειωμένοι με ζητήματα της Βενεζουέλας, μην αφήσετε τον τίτλο αυτού του άρθρου να σας ξεγελάσει. Η επανάσταση στην οποία αναφέρεται δεν είναι αυτή που τα περισσότερα ΜΜΕ εμφανίζουν να λαμβάνει χώρα σήμερα στο Καράκας, με τους διαδηλωτές να καλούν στην αποπομπή του προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο. Η επανάσταση που είναι εδώ για να μείνει είναι η Μπολιβαριανή Επανάσταση, που ξεκίνησε το 1998 όταν ο Ούγκο Τσάβες πρωτοεκλέχτηκε πρόεδρος και που έχει στη συνέχεια μετασχηματίσει το μέγα έθνος παραγωγής πετρελαίου σε μια κοινωνικά εστιασμένη, προοδευτική χώρα, με μια κυβέρνηση βάσης. Οι διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες λίγες μέρες στη Βενεζουέλα είναι προσπάθειες να υπονομεύσουν και να καταστρέψουν αυτό το μετασχηματισμό ώστε να επιστρέψει η εξουσία στα χέρια της ελίτ που διοικούσε το έθνος προηγουμένως για περισσότερα από 40 χρόνια.