EΠΕΝΔΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΛΑΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗ…

Οι μυστικές διαπραγματεύσεις ΗΠΑ – Ε.Ε. για τη συμφωνία TTIP, η οποία θα υποκαταστήσει την ισχύουσα νομοθεσία και θα κάνει νόμους του κάθε ευρωπαϊκού κράτους τους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου που έχουν καθιερωθεί από τις πολυεθνικές.
Το πρώτο ερώτημα είναι πόσο νόμιμο και πόσο ηθικό είναι μια χώρα να σύρεται σε «ειδικό δικαστήριο» γιατί επέλεξε να αυξήσει τον κατώτατο μισθό ή γιατί αποφάσισε να «παγώσει» τα τιμολόγια του νερού ή να θέσει αυστηρά όρια για την εκπομπή αερίων από τις βιομηχανίες.

Όποιος απαντήσει ότι δεν είναι καθόλου νόμιμο και επ’ ουδενί ηθικό, έχει χάσει από χέρι. Γιατί, σύμφωνα με τις επιταγές της Κομισιόν, σύμφωνα με τα όσα εν κρυπτώ συζητούνται μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο «νόμος του επενδυτή» και οι «κανονισμοί ασφαλείας των πολυεθνικών» για τα τρόφιμα και τα φάρμακα έχουν πλεονέκτημα σε σχέση με τις επιλογές ενός κράτους για την προστασία της δημόσιας υγείας και των πολιτών του.

Ο Αντικομμουνισμός στην Ιστοριογραφία (Ι): ο “λιμός της Ουκρανίας”

Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον πως κατασκευάζονται ορισμένες «ιστορικές αλήθειες» που στη συνέχεια αποκρυσταλλώνονται στην συλλογική μνήμη του παρελθόντος και φέρονται ως γενικά αποδεκτά γεγονότα. Έτσι γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την Ιστορία από την προπαγάνδα. Η «ψυχροπολεμική» ιστοριογραφία είναι γεμάτη από τέτοια δείγματα γραφής.

Ομολογουμένως υπήρξε μια μικρή περίοδος αναλαμπής στην ιστορική έρευνα τη δεκαετία του 1990, όταν «ελεύθεροι» πια από τις πιέσεις του παρελθόντος, πολλοί ιστορικοί-μελετητές της Δύσης έκαναν αξιόλογες προσπάθειες να προσεγγίσουν τη σοβιετική Ιστορία πέρα από στερεότυπα και στεγανά (βοήθησε και το άνοιγμα των Αρχείων της ΕΣΣΔ). Σύντομα όμως αυτή η περίοδος έκλεισε και επιστρέψαμε στη χυδαία αντικομμουνιστική προπαγάνδα του παρελθόντος.

«Η ζημιά για τη χώρα συγκρίνεται με τα αποτελέσματα ενός πολέμου»

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΡΓΚΟΒΑΣ Επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους, καθηγητής Οικονομικών

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χάρη Ιωάννου

Τον κώδωνα του κινδύνου για το δημόσιο χρέος και για τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας κρούει ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, Παναγιώτης Λιαργκόβας.
Υπογραμμίζει ότι η ύφεση στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως, σε διάρκεια, τον τελευταίο αιώνα. Στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου προειδοποιεί πως θα χρειαστεί πάνω από μία δεκαετία συνεχούς ανάπτυξης σε υψηλούς ρυθμούς (σ.σ. η οποία δεν έχει καν ξεκινήσει) για να επανέλθει η ανεργία σε λογικά επίπεδα.
Επισημαίνει ότι το χρέος χρειάζεται «περικοπή», ενώ τυχόν έξοδος της χώρας στις αγορές εντός του 2014 θα γίνει για ψυχολογικούς κυρίως λόγους. Εκτός από τις απαντήσεις που μας έδωσε, ο κ. Λιαργκόβας έκλεισε τη συζήτηση που είχαμε μαζί του λέγοντας ότι για να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα πρέπει να αναζητηθούν κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις, καθώς «το υπόβαθρο της πολιτικής πόλωσης εντοπίζεται στην κοινωνική αναταραχή, η οποία εντείνεται από τη βαθιά ύφεση».

Στην ποταμιά…σωπαίνει το κανόνι

Και κάτι επίκαιρο…

Κρατική πρωτοβουλία με… ιδιωτικό έλεγχο!

Του Γ.Παπανικολάου

Παρά το γεγονός ότι η ελληνική κρίση συνέβη με σχεδόν αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών κομμάτων, που κυβερνώντας αλληλοδιαδόχως έριξαν τον δημόσιο προϋπολογισμό στα βράχια, δημιουργώντας τεράστια χρέη και ελλείμματα, ένα μέρος του πολιτικού φάσματος συνεχίζει να προωθεί ξεδιάντροπα τον κρατισμό.

Το περίεργο είναι ότι τη λογική αυτή φαίνεται να ακολουθεί και σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης, νοσταλγώντας ίσως τις ενίοτε μυθώδεις κρατικές «παροχές» του παρελθόντος αλλά και υπό τον φόβο ότι αν ιδιωτικοποιηθούν ορισμένες υπηρεσίες θα πληρώνει περισσότερα.

Όσοι υπεραμύνονται αυτής της λογικής, χωρίς να επιδιώκουν άμεσο όφελος από τη «νομή» του κρατισμού (γιατί αναμφίβολα υπάρχουν οι κομματικοί στρατοί που θέλουν «περισσότερο κράτος» για τους δικούς τους καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους) μάλλον ξεχνούν την πραγματικότητα των προηγούμενων δεκαετιών.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΙΡΟΜΑΣΤΕ; (Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΗ )

Eισαι εμπορος ναρκωτικων. Στη γειτονια σου, καταφερνεις να διορισεις διευθυντη στο Λυκειο, τον πρωην σου υπαλληλο. Το Λυκειο και η γειτονια υποβαθμιζονται ολοενα και περισσοτερο απο τη κριση,  κι εσυ προσπαθεις να σωσεις ο,τι σωζεται: τα ναρκωτικα κυκλοφορουν ελευθερα μες στο σχολιο,
ολη η γειτονια βλεπει τα παιδια της να πεθαινουν απο τη πρεζα,
και η αντιδραση τους ειναι να αρχισουν τη πρεζα ακομα και οι γονεις.
Οι οποιοι, βλεπουν τα παιδια τους να πεθαινουν,
και περιμενουν τον Θεο, τον Σουπερμαν, τον V, τον Ζορο
και ολους τους μασκοφορους εκδικητες των κομιξ
-οι οποιοι, κατα ενα περιεργο λογο, ακομα να δραπετευσουν απο το χαρτι κι απο τη πενα-
για να τους σωσει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοι ειναι οι πραγματικοι ενοχοι στην Ιστορια;
α) Ο εμπορος ναρκωτικων;
β) Το τσιρακι του, ο Διευθυντης στο Σχολειο, που εκτελει πιστα τις εντολες του αφεντικου του, διχως να εκρυψε ποτε απο κανεναν οτι ηταν παλια υπαλληλος του;
γ) Ο γεροξεκουτης βλαχοδημαρχος της κοινοτητας που τσεπωνει εκατονταδες χιλιαδες ευρω τον χρονο για να γινεται λιωμα στις γιορτες που τον προσκαλουν;
δ) Η οι γονεις των παιδιων που σκουζουν σα ποντικια και μενουν απραγοι μπροστα στον επερχομενο θανατο των παιδιων τους;

Το «Ποτάμι» της διαπλοκής

Ο Σταύρος Θεοδωράκης με το ζεύγος Σημίτη

του Δημήτρη Μπεκιάρη

“ Το πρώτο κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα ο «ρηχός» Σταύρος Θεοδωράκης, είναι ενδεικτικό της επικίνδυνα απολίτικης φυσιογνωμίας του εγχειρήματος. Ευχολόγια, ραγιαδισμός και τα γνωστά «όλοι μαζί» χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς, αποτελούν τη μαγιά του σαν έτοιμου από καιρό εκτρώματος, ενός υποπροϊόντος της τηλεοπτικής δημοκρατίας (τους) ”

Τον πανικό των διαπλεκόμενων συμφερόντων φανερώνει η εμφάνιση και  κάθοδος στις ευρωεκλογές του νέου πολιτικού(;) – τηλεοπτικού μορφώματος του οποίου ηγείται ο δημοσιογράφος – παραγιός του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και του Mega Channel, Σταύρος Θεοδωράκης.

Η συρρίκνωση και ολοκληρωτική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, κινητοποίησε εδώ και πολύ καιρό τη διαπλοκή, η οποία πόνταρε πολιτικά στα εγχειρήματα ανασυγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Το έπραξε δε με τόσο κραυγαλέο τρόπο, ώστε οι ξεπεσμένες φυλλάδες των μαυσωλείων της διαπλοκής, αφιέρωναν ενίοτα περισσότερο χώρο στην σχεδόν ασήμαντη «Ελιά» παρά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ.