ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΣΗΜΕΡΑ…

«Δεν μπορούμε να ελπίζουμε…έχοντας πάψει να λειτουργούμε πάνω στις ρίζες μας»   Νικηφόρος Βρεττάκος

«Όλοι σχεδόν οι Κοινωνιολόγοι της Δύσεως «κατάκλεψαν»  τους Πατέρες, εμείς  τι κάνουμε;»   

  Κώστας Σαρδελής

Μέρα γιορτινή η σημερινή και μάλιστα διπλά γιορτινή. Γιορτή της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Παιδείας δηλαδή των ελληνικών γραμμάτων. Αυτές οι δυο έννοιες Ορθοδοξία και Παιδεία είναι το υπόβαθρο οι συνεκτικοί δεσμοί της πονεμένης Ρωμιοσύνης όπως έλεγε ο Φώτης Κόντογλου, ο μεγάλος αυτός πνευματικός άνθρωπος, από το Αϊβαλί της Μ.Ασίας.

Εορτή όμως και των Τριών Ιεραρχών. Εκείνος που αποτολμά να μιλήσει για τρεις Ιεράρχες βρίσκεται μπρος σε ανυπέρβλητες δυσχέρειες. Όχι για το τι πρέπει να πει αλλά για το τι επιτρέπεται να παραλείψει από μια ζωή τόσο υποδειγματική, μια ενεργητικότητα τόσο πολύπλευρη και μια συγγραφική παραγωγή τόσο πλούσια όχι ενός , αλλά τριών ανδρών, που αναδείχτηκαν τιτάνες του πνεύματος και της αρετής. Ωστόσο θα προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε στα όρια του επιτρεπτού μοναδική προσφορά τους και να την τοποθετήσουμε στο σήμερα…

Οι τρεις Ιεράρχες δεν είναι απλώς κάποια πρόσωπα της ιστορίας της εκκλησίας μας ούτε μόνο λόγιοι και λογοτέχνες, φιλόλογοι ή φιλόσοφοι αλλά δυνατά πνεύματα και «φωστήρες της τρισηλίου θεότητος» με θαυμαστή πολυμέρεια γνώσεων και καταπληκτική μόρφωση νου και ψυχής.
Είναι οι συνεχιστές και θεράποντες της Ελληνικής γλώσσας και αυτοί που καλλιέργησαν την ελληνική σκέψη και φιλοσοφία και την απεκάθαραν και τελικά κράτησαν ό,τι υγιές είχε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.

Είναι αυτοί στο πρόσωπο των οποίων ενσαρκώνεται η αληθινή παιδεία γιατί συνέζευξαν αρμονικά επιστήμη και πίστη, αρετή και γνώση, αγιότητα και σοφία δραστηριότητα και χριστιανική θεωρία ,αυτοί που «εβίωσαν» την αγιότητα με μια δημιουργική και ηρωική δραστηριότητα.
Οι τρεις Ιεράρχες υπήρξαν Πρωτοπόροι όχι μόνο στο βαθύ νόημα της Παιδείας αλλά και στον τρόπο προσφοράς της,  δηλαδή της Εκπαίδευσης με παιδαγωγικές αρχές , ιδέες και μεθόδους αποδοτικές και διαχρονικής αξίας.[2]

Οι Τρεις Ιεράρχες ζητάνε από τους χριστιανούς της εποχής τους, να ανακαλύψουν την αυθεντική θρησκευτικότητα, αυτή που απελευθερώνει τον άνθρωπο, μακριά από δεισιδαιμονίες, προλήψεις και φοβίες. Ενδιαφέρονται για την ερμηνεία των Γραφών, βοηθώντας έτσι τους χριστιανούς όχι μόνο της εποχής τους αλλά και διαχρονικά στην κατανόηση και εμπέδωση των ιερών κειμένων. Οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ο Χρυσόστομος θέλοντας να είναι ακριβής στο έργο της ερμηνείας της Βίβλου κάνει 7.000 παραπομπές στην Παλαιά και 11.000 στην Καινή Διαθήκη.

Με εντολή του πρωθυπουργού , live your myth in Cefalonia

Στην Κεφαλονιά βρισκόταν ο πρωθυπουργός , ο οποίος την Τετάρτη περιόδευσε στις πληγείσες από τον ισχυρό σεισμό περιοχές. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας συνάντησε υπερήλικες ψηφοφόρους της Ν.Δ. τους οποίους παρακάλεσε να προσέχουν μην τους πέσει καμιά πέτρα στο κεφάλι από τις κατολισθήσεις γιατί το κόμμα δύσκολα μπορεί να αναπληρώσει τους ψηφοφόρους του σήμερα .  Έπειτα από την περιοδεία ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για ακόμα μία επιτυχία της κυβέρνησης αφού η Κεφαλονιά άντεξε και  δεν καταστράφηκε .

Δεν παρέλειψε να επικοινωνήσει με τον θεό , με τον οποίο έχει απευθείας σύνδεση και του ζήτησε να ευχαριστήσει εκ μέρους του τον Άγιο Γεράσιμο ο οποίος βοήθησε τον Σαμαρά να προστατεύσει το νησί και τους κατοίκους από τον εγκέλαδο .

Τόνισε μάλιστα ότι η επικήρυξη για τον Χριστόδουλο Ξηρό θα μειωθεί κατά εκατό χιλιάδες ευρώ ώστε να δοθούν ως βοήθημα στους κατοίκους του νησιού .

Συνεχίζοντας ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να προσθέσει ότι η Κεφαλονιά άντεξε και αποτελεί έναν από τους πιο ασφαλείς και πιο όμορφους τουριστικούς προορισμούς προτρέποντας τους τουρίστες να επισκεφτούν το νησί ώστε να ζήσουν τον μύθο τους στην Κεφαλονιά .

Τέλος αποκάλυψε ότι ο λόγος της επίσκεψης του στο νησί ήταν να δει ο ίδιος τις συνέπειες του σεισμού. Επειδή όμως είχε βραδιάσει  αποφάσισε να πάει να κοιμηθεί και αύριο το πρωί με το καλό, με το φως του ήλιου, θα διόρθωνε τις ζημιές .

–

Πηγή. http://takoureliatragoudameakoma.blogspot.gr

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΔΝΤ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΜΑΣ!

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Σοκ προκάλεσε ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, της κεντρικής τράπεζας της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ, όταν μια χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, αντί να τη δανείζουν (με το αζημίωτο, φυσικά) οι χώρες της Ευρωζώνης και η ΕΚΤ, να επιβάλλει έναν έκτακτο φόρο 10% στις καταθέσεις όλων των πολιτών της, στην ακίνητη περιουσία τους και σε όλα τα ομόλογα ή μετοχές που κατέχουν. Να αρπάζουν δηλαδή οι κυβερνήσεις της Ευρώπης ένα σοβαρό τμήμα της περιουσίας των πολιτών τους! Καλύτερα να καταληστεύει κάθε κυβέρνηση τον λαό της παρά να δανείζεται από τους Γερμανούς και την ΕΚΤ!

Να κάνουν δηλαδή όλοι οι Ευρωπαίοι πρωθυπουργοί που η χώρα τους βρίσκεται σε κρίση πολύ μεγαλύτερη κλοπή της περιουσίας των πολιτών τους από εκείνη που έκανε πέρυσι ο Αναστασιάδης, ο πρόεδρος της Κύπρου, σε όσους είχαν την ατυχή ιδέα να τοποθετήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες του νησιού! Η Μπούντεσμπανκ προτείνει όχι μόνο αρπαγή του 10% των καταθέσεων όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, αλλά ίδιο φόρο και στα ακίνητα!

Εχεις δηλαδή ένα διαμέρισμα που κάνει 100.000 ευρώ, φέρε δέκα χιλιάρικα! Μιλάμε για κυβερνήσεις… ληστοσυμμοριτών! Αν υιοθετηθεί η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, το νέο πολίτευμα της Ευρώπης θα είναι ο… ευρω-ληστοσυμμοριτισμός! Οι Γερμανοί, ως γνωστόν, είναι πολύ μεθοδικοί άνθρωποι. Δεν κάνουν προτάσεις του αέρα, έτσι για να πουν κάτι. Εκατσαν και έκαναν τους υπολογισμούς τους. Συνολικά οι 18 χώρες της Eυρωζώνης έχουν αθροιστικό δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα 9 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Επιστολή του Επίκουρου προς τον Μενοικέα…

«Κοίτα να συνηθίσεις στην ιδέα ότι ο θάνατος για μας είναι ένα τίποτα. Κάθε καλό και κάθε κακό βρίσκεται στην αίσθησημας · όμως θάνατος σημαίνει στέρηση της αίσθησης. Γι’ αυτό η σωστή εκτίμηση ότι ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτα για μας, μας βοηθά να χαρούμε τη θνητότητα του βίου: όχι επειδή μας φορτώνει αμέτρητα χρόνια αλλά γιατί μας απαλλάσσει από τον πόθο της αθανασίας. Δεν υπάρχει, βλέπεις, τίποτα το φοβερό στη ζωή του ανθρώπου που ‘χει αληθινά συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα το φοβερό στο να μη ζεις. Άρα είναι ανόητος αυτός που λέει ότι φοβάται το θάνατο, όχι γιατί θα τον κάνει να υποφέρει όταν έρθει αλλά επειδή υποφέρει με την προσδοκία του θανάτου. Γιατί ό,τι δεν σε στεναχωρεί όταν είναι παρόν, δεν υπάρχει λόγος να σε στεναχωρεί όταν το προσδοκείς. Το πιο ανατριχιαστικό, λοιπόν, από τα κακά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας, ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, κι όταν έρχεται αυτός είμαστε ανύπαρκτοι εμείς. Ο θάνατος λοιπόν δεν έχει να κάνει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με τους πεθαμένους, αφού για τους ζωντανούς δεν υπάρχει, ενώ οι τελευταίοι δεν υπάρχουν πια. Βέβαια, οι πολλοί άλλοτε πασχίζουν ν’ αποφύγουν το θάνατο σαν να ‘ναι η πιο μεγάλη συμφορά, κι άλλοτε τον αποζητούν για να αναπαυθούν από τα δεινά της ζωής. Απεναντίας ο σοφός ούτε τη ζωή απαρνιέται ούτε την ανυπαρξία φοβάται. Γιατί δεν του είναι δυσάρεστη η ζωή αλλά ούτε και θεωρεί κακό το να μη ζει. Κι όπως με το φαγητό δεν προτιμά σε κάθε περίπτωση το πιο πολύ μα το πιο νόστιμο, έτσι και με τη ζωή: δεν απολαμβάνει τη διαρκέστερη μα την ευτυχέστερη. Κι είναι αφελής όποιος προτρέπει τον νέο να ζει καλά και τον γέρο να δώσει ωραίο τέλος στη ζωή του· όχι μόνο γιατί η ζωή είναι ευπρόσδεκτη αλλά γιατί το να ζεις καλά και να πεθαίνεις καλά είναι μία και η αυτή άσκηση. Όμως πολύ χειρότερος είναι εκείνος που λέει πως καλό είναι να μη γεννηθείςαλλά μίας και γεννήθηκες,βιάσου να διαβείς τις πύλες τον Άδη (Θέογνις)Αν το λέει επειδή το πιστεύει, γιατί δεν αυτοκτονεί; Στο χέρι του είναι να το κάνει, αν το ‘χει σκεφτεί σοβαρά. Αν πάλι το λέει στ’ αστεία, είναι ελαφρόμυαλος σε πράγματα που δεν σηκώνουν αστεία.Ένα τίποτα είναι για μας ο θάνατος. Γιατί ό,τι αποσυντίθεται παύει να αισθάνεται. Κι ό,τι δεν αισθάνεται δεν μας αφορά.Γεννηθήκαμε μια φορά και δε γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, κι είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία γι’ αργότερα. Κι η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, κι ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες.” (Επίκουρος) [4]«Αυτά λοιπόν, κι όσα σχετίζονται μαζί τους, να τα στοχάζεσαι μέρα και νύχτα, μόνος σου ή με κάποιον σαν και σένα, και ποτέ σου δεν πρόκειται να ταραχτείς, είτε στον ύπνο σου είτε στον ξύπνιο σου• και θα ζήσεις σαν θεός ανάμεσα σε ανθρώπους.»
Από: http://eranistis.net/wordpress/2013/05/10/

Βγάζοντας τις γλωσσικές τσίμπλες…

Από τις σπάνιες φορές που μια δήλωση μπορεί να είναι τόσο απόλυτα ειλικρινής: το καλύτερο βιβλίο εκλαϊκευμένης γλωσσολογίας που άνοιξα να διαβάσω ποτέ.

Για να τελειώνουμε με τα ειλικρινή καλαμπούρια, ναι, εγώ μεν μπορεί και να μην το έπαιρνα ποτέ αν ο συγγραφέας δεν ήταν φίλος μου, αλλά το γεγονός ότι ήδη, στους ελάχιστους μήνες κυκλοφορίας του, πουλάει, τηρουμένων των αναλογιών, πολύ, δείχνει δυο πράγματα: αφενός πως το ενδιαφέρον για το θέμα γλώσσα είναι πολύ ζωηρό και αφετέρου πως το ίδιο το βιβλίο, με την έλλειψη σοβαροφάνειας, την καθαρότητα και την εξαιρετική πρόζα στην οποία είναι γραμμένο, αποτελεί έναν ανάγνωσμα, το οποίο είναι απολαυστικό και διαφωτιστικό μαζί.

Αντιγράφω ένα κομμάτι από την εισήγηση του Πάνου Οικονόμου:

Στα μεταλλεία της Τσουκικαμάτα: Η γέννηση της ταξικής συνείδησης του Γκεβάρα…

Ερνέστο Γκεβάρα στην Τσουκικαμάτα, 1952.

Στην Τσουκικαμάτα της Χιλής, ανάμεσα στις 13 με 16 Μαρτίου του 1952, είναι που ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα αρχίζει να γίνεται ο “Τσε”. Εκεί αρχίζει να αντιλαμβάνεται πλέον τις έντονες ταξικές ανισότητες, τον καθημερινό αγώνα των εργατών για το μεροκάματο και την άνιση μάχη τους με το Κεφάλαιο που γέννησε ο ιμπεριαλισμός στη Νότια Αμερική.