ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΝΕ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Του Γ.Δελαστίκ

Δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ ο ευρω-γολγοθάς της Ελλάδας! Δεν πρόκειται για κάποια παροδική δυσκολία. Η τραγική κατάσταση που ζούμε είναι ακριβώς η οικονομική ενοποίηση της ΕΕ που προωθείται, αξιοποιώντας και τη δημοσιονομική κρίση! Πρέπει να το πάρουμε απόφαση επομένως ότι έτσι θα ζούμε και στο μέλλον εφόσον η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωζώνη και εφόσον η Γερμανία συνεχίζει να ασκεί την ίδια πολιτική, η οποία είναι απολύτως σωστή για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων! Αυτό είναι το συνολικό συμπέρασμα από την πολύ χρήσιμη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής, η οποία παρουσιάζει τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και για την οποία γράψαμε και χθες.

Στο πλαίσιο αυτό, ο προϋπολογισμός κάθε κράτους της Ευρωζώνης πρώτον, υπόκειται στην «προληπτική εποπτεία και έλεγχο» από την ΕΕ.

Δεν είναι καν μια στατιστική…

“Ο πρώτος μου έρωτας ήταν ένας γείτονας όταν ήμουν 17. Έπρεπε να παντρευτώ έτσι κι αλλιώς, οπότε σκεφτόμουν να τον παντρευτώ αμέσως. Αλλά ο πατέρας μου διαφωνούσε, ο αδερφός μου δε το συζήτησε, μου είχαν ήδη βρει γαμπρό έναν σαρανταπεντάρη που ήταν φίλος της οικογένειας και με είχαν τάξει σ’αυτόν. Παντρέυτηκα στα 18. Δύσκολα περνούσα, δε μου άρεσε, αλλά δεν είχα κι άλλη επιλογή, οπότε έμαθα αυτό που δεν μπορώ να αποφύγω τουλάχιστον να προσπαθήσω να το απολαύσω. Έκανα 8 παιδιά. Τα μεγάλωσα όλα, τα πάντρεψα. Ευτυχώς έκανα αγόρια εκτός από ένα κορίτσι. Ο άντρας μου πέθανε πριν δυο χρόνια και τότε στα 57 βρέθηκα με ένα δεκάχρονο αγόρι χωρίς λεφτά να μπαίνουν στο σπίτι. Όλα μου τα παιδιά έφυγαν από τη χώρα και ο τα δυο μεγάλα αγόρια βρήκαν και καλή δουλειά στην Αγγλία. Η κόρη μου είναι καθαρίστρια στην Ελλάδα. Αλλά έχει βρει έναν καλό συντοπίτη και έκαναν και παιδί. Μόλις πέθανε ο άντρας μου ήταν η μόνη που μου είπε να πάμε με το μικρό να μείνουμε μαζί της. Εγώ δεν ήθελα να αφήσω την πατρίδα μου. Εκείνη την εποχή είχαμε κι εκλογές, δεν πήγα φυσικά να ψηφίσω. Μετά βγήκε ένας τύπος από αυτούς που χρόνια βάζουνε οι άλλοι πάνω από το κεφάλι μας. Κανείς δεν τον ψήφισε, είμαι σίγουρη. Αλλά βγήκε με 62%. Μετά έγινε χαμός, πέτρες και φωτιές στους δρόμους από τους νέους πιο πολύ. Λογικό το βρίσκω. Αφού αυτή η χώρα δεν πρόκειται να προκόψει άμα δε μας ακούσουν εμάς ποτέ. Και να πεις ότι δεν έχουμε τόσο ωραία μέρη, τόσο φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Αλλά έτσι είναι. Από τότε που τα βρήκανε, πέσανε πάνω μας σαν τα κοράκια.
Να μην τα πολυλογώ, πήρα την απόφαση να φύγω με το μικρό να βρούμε την κόρη. Βρήκαμε έναν που είπε ότι θα μας βοηθήσει. Μάζεψα και τα λεφτά, πολλά λεφτά. Τα μάζευα, βοήθησαν και κάτι συγγενείς. Φανταζόμουν ότι στην Ελλάδα θα πήγαινε ο μικρός σχολείο, θα ήταν και με την αδερφή του, θα βοηθούσα κι εγώ στο σπίτι, θα έκανα και ότι δουλειά μπορούσα. Να πλέκω χαλιά ξέρω καλά, αλλά εκεί δεν έχουν είπε η μικρή. Όπως και να χει, αρχίσαμε να πηγαίνουμε. Δυο μέρες περπατούσαμε και τελικά μας πήρε ένα λεωφορείο. Ο ένας πάνω στον άλλο ήμασταν. Κάναμε πολύ δρόμο, είχα το μικρό κολλημένο πάνω μου. Πολλά πράγματα δεν πήρα μαζί, μια φωτογραφία της μάνας μου και δυο τρια χρυσαφικά. Ένα ρούχο παραπάνω για το μικρό. Φτάσαμε Τουρκία, την περάσαμε. Είχα κουραστεί πολύ. Ήθελα το σπίτι μου, τη ζεστασιά του. Αν ήξερα το ταξίδι δε θα πήγαινα. Αβάσταχτο ήταν.

Η Αργεντινή και ο εφιάλτης του 1997

Η βουτιά στο πέσο και οι μνήμες της κρίσης στις αναδυόμενες. Η ειδική περίπτωση της Αργεντινής και τα λάθη της πολιτικής ελίτ. Τα προβλήματα σε Ουκρανία, Τουρκία και Βενεζουέλα. Οι πέντε διαφορετικές κατηγορίες αναπτυσσόμενων αγορών.

Και ξαφνικά μοιάζει να έχει επιστρέψει το 1997. Η μεγαλύτερη ημερήσια πτώση σε μια ημέρα του αργεντίνικου πέσο θυμίζει μια μέρα πριν 16 χρόνια, όταν το νόμισμα της Ταϋλάνδης οδηγήθηκε σε ελεύθερη πτώση πυροδοτόντας μετάτασταση σε όλη την Ασια.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους οικονομολόγους οι ομοιότητες περιορίζονται εκεί. Αν και δεν υπάρχουν εμφανείς αδυναμίες ή ενδείξεις οικονομικής κακοδιαχείρισης σε διάφορες αναπτυσσόμενες αγορές, συμπεριλαμβανομένης της Βενεζουέλας, της Ουκρανίας, της Τουρκίας και της Νότιας Αφρικής, οι αδυναμίες που εμφανίζει η Αργεντινή δεν είναι αντιπροσωπευτικές.

Η συνενοχή είναι το κλειδί…

Ένας κακοποιημένος λαός μαθαίνει να φιλά ευλαβικά το χέρι που τον χτυπά. Να αποθεώνει τον δυνάστη, να σκύβει περισσότερο όταν τον προσβάλει άγρια, να υφίσταται τη βία μοιρολατρικά σαν μια μεταφυσική τιμωρία που πρέπει να υποστεί. Η ταπείνωση είναι μια σκάλα που δεν έχει τέλος. Η κατάβαση κάνει ακόμα πιο ισχυρό τον γόρδιο δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ αφέντη και σκλάβου.

–

Ψεύτικα χαπάκια για τον πόνο του άλλου…

Το 55% των πολιτών, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση, δεν επιθυμεί την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, διότι τις θεωρεί επιζήμιες.

Ας εξετάσουμε το εύρημα.

Όχι όμως με δύο μέτρα και δύο σταθμά, αλλά ακριβοδίκαια. Δεχόμενοι δηλαδή ταυτοχρόνως ότι, όπως προκύπτει από την ίδια έρευνα, το 35% των πολιτών πιστεύει ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία.

Δύο τα ευρήματα, λοιπόν. Πρώτο ότι το 55% δεν θέλει εκλογές. Δεύτερο ότι το 35% πιστεύει ότι δεν θα γίνουν και η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία.

κάναμε το βίο αβίωτο……στους πρόσφυγες

Φώτο: Άγγελος Καλοδούκας

Αντέχετε ακόμα αυτή τη χώρα; Ανέχεστε ακόμα ένα κράτος που η πολιτική του δολοφονεί δώδεκα πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και τη Συρία;

Αντέχετε να ζείτε σε μια χώρα που έχει υπογράψει διεθνείς συνθήκες για την προστασία των προσφύγων, όμως η πραγματική πολιτική απέναντι τους είναι αυτή της παράνομης και επι τόπου επαναπροώθησης, ώστε να μην μπορούν να αιτηθούν άσυλο, ενώ τα όργανα της αστυνομίας απολαμβάνουν τη σαδιστική και επικερδή ελευθερία να τους βασανίζουν και να τους κλέβουν πριν τους ξαποστείλουν στην Τουρκία; Ανέχεστε τον υπουργό δημόσιας τάξης Δένδια να δίνει στις σχετικές διεθνείς καταγγελίες την υποτιμητική για τη νοημοσύνη όλων απάντηση ότι η ΕΛ.ΑΣ. και η Frontex, οι ίδιοι δηλαδή που καταγγέλονται, δεν του έχουν αναφέρει καμία παρατυπία;

Μήπως τότε τα καθεστωτικά μμε που όταν πρωτοδημοσιοποιήθηκε η τραγωδία, άφηναν να εννοηθεί ότι οι ίδιοι οι πρόσφυγες αναποδογύρισαν τη βάρκα τους για να αποτρέψουν την επαναπροώθησή τους, με διάφορους δεξιούς να σχολιάζουν τη «χαζομάρα» των «λαθρομεταναστών» κι από πάνω, αντί να περιμένουν έστω τις πρώτες μαρτυρίες των επιζώντων, όπως δημοσιεύτηκαν αυτές από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, για να πνιγούν στο ρατσιστικό τους δηλητήριο;