Η «μυθική» Γενιά του ’30

Προβλημάτισε, κατηγορήθηκε, έφερε αντιπαραθέσεις και από τη Δεξιά και από την Αριστερά, αμφισβητήθηκε ακόμη και η ύπαρξή της και απέκτησε πολλούς πολέμιους. Αυτή η τόσο ανομοιογενής γενιά, ακολουθώντας νέες τάσεις δημιουργίας χώρεσε ιδεολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές εξελίξεις της εποχής της, συντελώντας σε σημαντικές αλλαγές της τέχνης του 20ού αιώνα με το έργο τους, ορίζοντας μια τομή και μια ρήξη με το παρελθόν. Με πραγματικούς ογκόλιθους, έφερε στη χώρα δύο Νομπέλ Λογοτεχνίας, έδωσε δύο μείζονες υπερρεαλιστές ποιητές, έναν σπουδαίο ποιητή της Αριστεράς, πεζογράφους, κριτικούς, εικαστικούς…

Σε μια αδρομερή παρουσίαση, με τον όρο Γενιά του ’30 περιγράφεται ένα σύνολο λογοτεχνών, διανοουμένων και καλλιτεχνών που μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή (δεκαετία του 1930) διαμορφώνουν τις θέσεις τους με κεντρικό αίτημα την αναζήτηση της «ελληνικότητας» στην τέχνη και στη λογοτεχνία. Δέον είναι εδώ να υπογραμμίσουμε ότι από την άλωση της Κωνσταντινούπολης ως τον 20ό αιώνα διαμορφώθηκαν πολλές διαφορετικές αντιλήψεις περί ελληνικότητας. Μόνο όμως σε αυτή τη δεκαετία το θέμα αυτό απέκτησε τέτοια έκταση και η ελληνικότητα υιοθετήθηκε ως πολιτιστική αξία, απηχώντας την ανάγκη διαφοροποίησης τόσο από τους «πολιτιστικά νεόκοπους» Δυτικοευρωπαίους εταίρους όσο και από τους «απολίτιστους» Οθωμανούς. Η αίσθηση της εθνικής απομόνωσης που συνεπάγεται η ήττα γεννάει συχνά την ανάγκη μιας σαφέστερης περιχαράκωσης σε σχέση με τα καθαυτό εθνικά χαρακτηριστικά ενός λαού.

Η νοσταλγία της ευτυχίας…

Άσε με να πέσω όπως τότε

Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτήν τη διαρκή μου επιστροφή στο χθες. Με την παραμικρή αφορμή που θα βρεθεί μπροστά μου, θα φορέσω τη στολή της νοσταλγίας και θα καβαλήσω τη μηχανή του χρόνου, επιδιώκοντας ακόμα ένα ταξίδι σε εποχές άλλες, περασμένες. Και δεν είναι βέβαιο ότι έζησα σ’ αυτές όλες τις εποχές. Συχνά, αρκεί και μόνο να μου τις αφηγηθεί κάποιος, να μου τις περιγράψει και θα ‘ναι σαν να τις έχω ζήσει κι εγώ. Ειδικά αν το κάνει με πάθος, αναφέροντας όλες εκείνες τις χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, όπως κάνανε κάποτε οι γιαγιάδες, κάθε φορά που διαβάζαν παραμύθια στα εγγόνια τους. Τότε που έβλεπες την απόλαυσή τους σε κάθε συλλαβή, καθώς ξεστόμιζαν τις λέξεις, τόσο που νόμιζες ότι υπήρξαν στ’ αλήθεια όλες εκείνες οι ιστορίες και ότι οι δράκοι ήταν πραγματικοί και εκείνη η πανέμορφη πριγκήπισσα έμενε λίγα στενά παρακάτω από το σπιτάκι σου. Καμιά φορά πάλι, όταν πετυχαίνω κανέναν από εκείνους τους ηθοποιούς του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου να δίνουν κάποια από τις αναλυτικές τους συνεντεύξεις, παρασύρομαι. Ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε για την Ελλάδα τού τότε είναι τόσο ζωηρός που μεταφέρομαι μέσα σε δευτερόλεπτα κι εγώ εκεί, στις αλάνες, στα βράδια με τις κούρσες, τις φωταγωγημένες αφίσες, τα πολυάριθμα, χαμογελαστά πρόσωπα. Ωχού, αυτές οι ρημαδιασμένες διαφημίσεις θα πέσουν πάλι στο καλύτερο σημείο. Ειδικά αυτό το επαναλαμβανόμενο σποτ για το αποψινό δελτίο ειδήσεων, μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. “Έρχεται φοροκαταιγίδα. Οι περισσότεροι άνεργοι της Ευρώπης. Ηλικιωμένη απανθρακώθηκε. Στα χέρια της βρέθηκαν σελίδες από παραμύθια”. Και τώρα, η συνέχεια.

«Είμαι τράπεζα εγώ, καταλάβατε;»

   Νίκος Μπογιόπουλος

1) Στις 11/11/2013 ο κ.Σταϊκούρας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, διαβίβασε στη Βουλή τον αναλυτικό κατάλογο με τις κρατικές ενισχύσεις που έχουν δοθεί προς τις τράπεζες από την έναρξη της κρίσης. Όπως προκύπτει, από το 2008 οι τράπεζες έχουν ενθυλακώσει το ποσό των 145 δις ευρώ! Ερώτηση: Ότι το κράτος των συσσιτίων, των μαγκαλιών, των αυτοκτονιών, έχει παράσχει στις τράπεζες (με όλους τους τύπους της ελληνικής, της ευρωενωσιακής και της παγκοσμίως καπιταλιστικής νομιμότητας) αυτόν τον πακτωλό, συνιστά σκάνδαλο; Ναι ή όχι;

   2)  Στο παραπάνω ποσό δεν περιλαμβάνονται τα 125 δις ευρώ που έχουν λάβει οι τράπεζες με τη μορφή ρευστότητας από την ΕΚΤ (έκθεση Eurobank – Μάης 2012), δεν περιλαμβάνονται τα 18 δις ευρώ από το PSI, δεν περιλαμβάνονται τα 50 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης! Ερώτηση: Ότι τα χρόνια της δυστυχίας, της καταστροφής, της φτώχειας, της πείνας, της λεηλασίας και των πλειστηριασμών, οι τράπεζες εισπράττουν (με όλους τους τύπους της καπιταλιστικής νομιμότητας) τον έναν πακτωλό μετά τον άλλον, ο οποίος φορτώνεται σαν χρέος στις πλάτες του εξουθενωμένου λαού, αυτό συνιστά σκάνδαλο;  Ναι ή όχι;

3) Σύµφωνα µε τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας (εγγραφή στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ΤτΕ,  5/1/2011), το Ενεργητικό των χρηµατοπιστωτικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα ανερχόταν στα τέλη του 2000 στα 265 δις ευρώ.

Σινεφίλ Αναφορές… (the goodfellas)

http://old-boy.blogspot.gr/

——————————————————————–

μερικά goodfellas ακόμη…

Πέντε πράγματα που δεν είναι και δεν κάνει ο σοσιαλισμός…

1. Ο σοσιαλισμός δεν είναι ο «επί γης παράδεισος», για αυτό και η υπόθεσή του δεν είναι υπόθεση «Δευτέρας Παρουσίας.» Ο σοσιαλισμός είναι μονάχα η απόπειρα να αρθεί η αντίφαση ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής και την ατομική βάση της ιδιοποίησης του κοινωνικού προϊόντος προς όφελος της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας. Η απόπειρα αυτή περνά μέσα την υπερνίκηση κοινωνικών αντιφάσεων που στον καπιταλισμό δενείναι άμεσα ορατές, για αυτό και οξύνει την κοινωνική αντίληψη για αυτές.

 

Δεύτερο PSI για τις τράπεζες: Έρχεται η χειρότερη εβδομάδα της χώρας

Εδώ και ένα μήνα παρακολουθώ τα ΜΜΕ να κλωθογυρίζουν το ερώτημα, του “πώς θα επιστρέψουν σε ιδιωτικά χέρια οι Ελληνικές τράπεζες” με σκοπό να προετοιμάζουν το κόσμο για το νέο PSI. Η σημερινή εβδομάδα είναι πολύ σημαντική για το Ελληνικό χρηματιστήριο και την Ελληνική οικονομία και αυτό ανεμένται απο τη τεχνική ανάλυση.  Οι προβλέψεις που έκανα για την οικονομία της χώρας στην εκπομπή Αντιθέσεις μέχρι στιγμής έχουν επαληθευτεί. Δέστε τα επιτόκια τώρα εδώ.

Κατά σύμπτωση, οι Τούρκοι εμφανίζονται στο Αιγαίο για να κάνουν γυμνάσια, ενώ οι Δόμπολες των ΜΜΕ πήραν πάλι δανεικά και αγύριστα πολλά εκατομμύρια ευρώ για να μη προσφέρουν σωστή και σφαιρική ενημέρωση.

Ο χρονισμός αυτών των “μυστηρίων” δεν είναι τυχαίος, αφού εντός της εβδομάδας θα γίνει ένα “αποκριάτικα” ντυμένο PSI, μια ακόμη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τη μορφή ενός νόμου – “success story” με στόχο να “επαναϊδιωτικοποιηθούν” απο τα funds και τους δανειστές… Πρόκειται για δώρο.

Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο: Η κορυφή του παγόβουνου ενός σάπιου τραπεζικού συστήματος…

 Νάγια Νικολάου*

Λίγες μόνο ημέρες μετά τις «αποκαλύψεις» για τον Τομπούλογλου αλλά και για τον Λιάπη, βγαίνει στην δημοσιότητα το σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (Τ.Τ) για χορήγηση ομολογιακών δανείων, από τα οποία ζημιώθηκε το Ελληνικό Δημόσιο με περίπου 400 εκατ. Ευρώ και πιο συγκεκριμένα για ομολογιακά δάνεια σε εταιρίες συμφερόντων Κοντομηνά, Γριβέα και Λαυρεντιάδη.

–

Η επιχείρηση «καθαρά χέρια» δεν αφορά όμως κάποιον που πήρε μίζα ή κάποιο πολιτικό πρόσωπο που κυκλοφορεί με πλαστές πινακίδες, αλλά ανοίγει το θέμα της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος. Ο στόχος όμως της συγκεκριμένης διαχείρισης του ζητήματος δεν είναι αυτός, αλλά η πλήρης απαξίωση ενός δημόσιου τραπεζικού ιδρύματος. Όμως από τη δημοσιοποίηση αυτού του σκανδάλου προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα.

–