El Pais: Μηχανισμός οδύνης η Τρόϊκα

Σημ.Αμετανόητου: Αφού δεν απαντάει το επίσημο Ελληνικό κράτος στη γερμανική εφημερίδα ή κάποια από τις φυλλάδες της προπαγάνδας…απαντάει η El Pais…!!! Viva Espana !!!

***

Σκληρή κριτική στην ΕΕ και την τρόικα ασκεί η ισπανική εφημερίδα για την κατάσταση στην Ελλάδα. Το «λάθος» του ΔΝΤ, η «τιμωρία» και το παράδειγμα προς αποφυγή στα άλλα κράτη της ΕΕ. Ευκαιρία η ελληνική προεδρία για αλλαγές.

Ιδιαίτερα καυστικό για την πολιτική που ακολουθεί η τρόικα στην Ελλάδα είναι δημοσίευμα της ισπανικής El Pais, που εμμέσως πλην σαφώς απαντά στο επικριτικό άρθρο του Spiegel περί «κατά φαντασίαν θεραπευμένων». Το άρθρο της ισπανικής εφημερίδας με τίτλο «Ο Ελληνικός Καθρέφτης» δεν υποστηρίζει ότι η κατάσταση βελτιώνεται στη χώρα, αλλά φέρνει την Ευρώπη προ των ευθυνών της για την πολιτική που ακολουθεί.

ΣΥΝΘΗΚΗ – ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΚΟΜMΕΝΗ ΚΑΙ ΡΑΜMΕΝΗ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ Η ΕΠΩΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΑΓΟΡΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ

«Ο πανικός εξαπλώνεται στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λες και κάποιο κουνάβι εισέβαλε στο κλουβί με τα κουνέλια. Το σχέδιο για τη δημιουργία μιας μεγάλης κοινής αγοράς, που θα ενσωματώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα σχέδιο που εξελισσόταν θαυμάσια, χωρίς κανείς να πάρει είδηση, ήρθε ξαφνικά στο φως της ημέρας. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι λαοί διερωτώνται γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί κανείς δεν ζητάει τη γνώμη τους; Ποιους να εξυπηρετεί, άραγε, αυτή η ιστορία»;

Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε πρόσφατη ανάλυση του Τορτζ Μονμπάιοτ στη βρετανική εφημερίδα Guardian. Πέτρα του σκανδάλου, η Διατλαντική Εμπορική Επενδυτική Σχέση (TTIP), την οποία διαπραγματεύονται, υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, από τον περασμένο Ιούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η κυβέρνηση Ομπάμα. Η μυστικότητα αφορά, ωστόσο, μόνο τους λαούς και τα κοινοβούλια των ενδιαφερομένων χωρών και όχι τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, στα μέτρα των οποίων είναι κομμένη και ραμμένη η «ιστορική» συμφωνία. Όπως έγινε γνωστό από ρεπορτάζ έγκυρων εφημερίδων ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, στις διαπραγματευτικές ομάδες της Αμερικής συμμετέχουν κάπου 600 εκπρόσωποι εταιρειών. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Εταιρειών, η Κομισιόν διοργάνωσε για την επωαζόμενη συμφωνία οκτώ συσκέψεις με οργανώσεις πολιτών και… 119 συσκέψεις με στελέχη και «λομπίστες» μεγάλων επιχειρήσεων- στη δεύτερη περίπτωση, πίσω από κλειστές πόρτες.

Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς τη μυστικοπάθεια των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ελίτ. Όποιος έχει καεί με το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Μεταξύ 1995 και 1997, οι μεγάλες δυνάμεις εργάζονταν πυρετωδώς, και πάλι σε πλήρη μυστικότητα, για τη διαμόρφωση μιας παρόμοιας συμφωνίας, εκείνη τη φορά υπό την αιγίδα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Ωστόσο, η λεγόμενη «Πολυμερής Συμφωνία Επενδύσεων» (ΜΙΑ) απεβίωσε προτού δει το φως της ημέρας. «Η ΜΙΑ είναι σαν τον Δράκουλα: πεθαίνει όταν εκτίθεται στον ήλιο», είχε δηλώσει σαρκαστικά η προοδευτική κοινωνιολόγος Σούζαν Τζορτζ.

Οι “ήσυχες συνειδήσεις” και “συνειδησούλες”…

“Η ήσυχη συνείδηση είναι πάντα μια ψευδής συνείδηση” – Έντγκαρ Μορέν

– Η ήσυχη συνείδηση χρησιμοποίησε την πυρά για χειρόγραφα, βιβλία κι ανθρώπους, την Ιερά Εξέτασή της, τις Σταυροφορίες της, την καταστροφή…

έργων πολιτισμού, με τη δικαιολογία της επαναφοράς απίστων κι αιρετικών στο δρόμο της “αγάπης”!

Tου ανιχνευτή

– Η ήσυχη συνείδηση χρησιμοποίησε (κι εξακολουθεί να χρησιμοποιεί) την αποικιοκρατία, τη δουλεία (κι εξακολουθεί με νέες ειδεχθείς μορφές), τις μαζικές σφαγές και τη γενοκτονία (κι εξακολουθεί απτόητη με έξυπνες βόμβες, εμπάργκο και οικονομικές αγχόνες). Για να καταληστεύσει την περιουσία και τους φυσικούς πόρους λαών και να τους αρπάξει τη γη. Με τη δικαιολογία κάποτε του “εκπολιτισμού των βαρβάρων” και αργότερα της “σωτηρίας” κι “απελευθέρωσης”.

ΕΛΣΤΑΤ: Βουτιά 22,6% των εξαγωγών το Νοέμβριο

Σημ.Αμετανόητου: Πάμε πάρα πολύ καλά…Τέλεια…!!! Case study στην Οικονομική Ιστορία με χρυσά γράμματα.Σαμαράς σε Αγγέλα: «αγάπη μου, συρρίκνωσα την οικονομία και φέτος τους εξαφανίζω…».

***

Στα 2.138,5 εκατ. ευρώ ανήλθε η συνολική αξία των εξαγωγών – αποστολών το Νοέμβριο 2013, παρουσιάζοντας μείωση κατά 22,6%, ενώ πτώση 15,3% εμφάνισαν το ίδιο διάστημα οι εισαγωγές – αφίξεις, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ.

Η συνολική αξία των εισαγωγών – αφίξεων το Νοέμβριο του 2013 ανήλθε στο ποσό των 3.668,8 εκατ. ευρώ έναντι 4.332,2 εκατ. ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του 2012, παρουσιάζοντας μείωση 15,3%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Η αντίστοιχη μεταβολή χωρίς τα πετρελαιοειδή παρουσίασε αύξηση κατά 4,4%.

Η συνολική αξία των εισαγωγών – αφίξεων το δωδεκάμηνο Δεκεμβρίου 2012 – Νοεμβρίου 2013 παρουσίασε μείωση 4,7% σε σύγκριση με το αντίστοιχο δωδεκάμηνο Δεκεμβρίου 2011 – Νοεμβρίου 2012.

Η συνολική αξία των εξαγωγών – αποστολών τον Νοέμβριο του 2013 ανήλθε στο ποσό των 2.138,5 εκατ. ευρώ έναντι 2.763,7 εκατ. ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του 2012, παρουσιάζοντας μείωση 22,6%. Η αντίστοιχη μεταβολή χωρίς τα πετρελαιοειδή παρουσίασε μείωση 7,9%.

Η συνολική αξία των εξαγωγών – αποστολών το δωδεκάμηνο Δεκεμβρίου 2012 – Νοεμβρίου 2013 παρουσίασε αύξηση 1,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο δωδεκάμηνο Δεκεμβρίου 2011 – Νοεμβρίου 2012.

Δείτε αναλυτικά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ στη δεξιά στήλη «Συνοδευτικό Υλικό».

Πηγή: http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1171284/elstat-voytia-226-ton-exagogon-to-noemvrio.html

Παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους!

του Λεωνίδα Βατικιώτη (Επίκαιρα, 19-23 Δεκεμβρίου 2013)

Το μόνο που απαιτείται είναι πολιτική βούληση!

Σε εφιάλτη χωρίς τέλος έχει εξελιχθεί η διαχείριση του δημόσιου χρέους από το 2010, όταν η τύχη του εναποτέθηκε στα χέρια των πιστωτών. Ακόμη και τώρα, 3,5 ολόκληρα χρόνια μετά την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου που συνόδευσε το πρώτο δάνειο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα κρέμεται για πολλοστή φορά από τα γερμανικά χείλη για να μάθει τι ακριβώς θα αποφασίσει το Βερολίνο για το χρέος, με την «ώρα της κρίσης» εσχάτως (αφού όλοι αναμέναμε το φθινόπωρο του 2013 μετά τις γερμανικές εκλογές) να έχει μετατεθεί για το καλοκαίρι του 2014, αφού θα έχουν ολοκληρωθεί κι οι ευρωεκλογές.

Έστω κι έτσι όμως αυτό που ομολογείται από κάθε πλευρά, από το Βερολίνο που αποφασίζει για την ΕΕ, την Ουάσινγκτον όπου έχει την έδρα του το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση που απλά περιμένει να της ανακοινωθούν οι αποφάσεις, είναι ότι το δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Τα μεγέθη είναι εξόχως αποκαλυπτικά, όσο κι αν τα καλύπτει ένα πέπλο σιωπής, σε εμφανή αντίθεση με ό,τι συνέβαινε για παράδειγμα το 2010 όταν έπρεπε να δημιουργηθεί η αναγκαία συναίνεση για να γίνουν δεκτά τα Μνημόνια από την ελληνική κοινωνία, σαν να επρόκειτο για την μία και μοναδική θεραπεία απέναντι στον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχε. Με βάση λοιπόν την εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού που ψηφίστηκε από την Βουλή το Σάββατο 7 Νοεμβρίου, το δημόσιο χρέος φέτος θα φτάσει τα 321 εκ. ευρώ (175,5% του ΑΕΠ), ενώ τον επόμενο χρόνο, το 2014, αν δεν γίνει καμία άλλη παρέμβαση αναμένεται να φτάσει τα 320 εκ. (174,8%). Η Ελλάδα δηλαδή θα συνεχίσει να έχει ένα δημόσιο χρέος πολύ πάνω (κατά 50% μεγαλύτερο σχεδόν) του ορίου του 120% που διασφαλίζει την βιωσιμότητα του. Είναι προφανές επομένως ότι επιβάλλεται μια σημαντική του μείωση.

23 Δεκεμβρίου 2013: Οι banksters γιορτάζουν 100 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας!

του system failure

Τον Δεκέμβριο του 1913, ο τότε Αμερικανός πρωθυπουργός Woodrow Wilson, βάζει την τελική υπογραφή για το νόμο γνωστό ως Federal Reserve Act. Οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες παίρνουν οριστικά τον έλεγχο του χρήματος στις ΗΠΑ. Από τότε και για 100 χρόνια μέχρι σήμερα, ζούμε στην εποχή της τραπεζοκρατίας. Το μόνο διάλειμμα πραγματικής ειρήνης και ευημερίας για τη Δύση από τότε, είναι ίσως η περίοδος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως τις αρχές της δεκαετίας του 70, αν και οι διαμάχες, οι δικτατορίες και οι πόλεμοι δεν έλειπαν ούτε από αυτή την περίοδο.

Το πρώτο μεγάλο τεστ των νέων συνθηκών ήταν το κραχ του 1929. Οι banksters ελάττωσαν την ποσότητα του χρήματος στην αγορά, εξαφανίζοντας τους ανταγωνιστές και οδηγώντας στη φτώχεια εκατομμύρια Αμερικανούς. Το ίδιο συνέβη λίγο-πολύ και στην κρίση του 2007-08.

Η πτώση…

–Ανεβαίνομεν; –Τουναντίον· κατεβαίνομεν. Έτι χείρον, πίπτομεν!
Ιούλιος Βερν

The sound you make is muzak to my ears
You must have learned something in all those years
Ah, how do you sleep?
Ah, how do you sleep at night?
John Lennon

Η γλώσσα έπαψε να πατάει στη ζωή, ν’ ακουμπάει στο έδαφος. Πεθαίνει μαζί μας στον αέρα. Χρησιμοποιείται βέβαια. Και αυτή, όπως κι εμείς. Ασύδοτα και κατά κόρον. Αλλά τούτο δεν φτάνει για να την κρατήσει στη ζωή. Ίσα-ίσα, που της κόβει το νήμα και τη σκότωνει κάθε μέρα πιο πολύ.

Κι έγινε η γλώσσα μουσική του ασανσέρ, αδιάφορο νανούρισμα για τους ζωντανούς-νεκρούς, τους είλωτες που χτίζουν τη Βαβέλ με το βούρδουλα –από τότε που γύρισε στη χώρα μας ανάστροφα το καταπέτασμα, και κοιτάζει πλέον προς τα κάτω ο βιβλικός της πύργος, μπας και καταφέρει ν’ αγγίξει τούτη τη φορά τα έγκατα, όχι τον ουρανό.