Τι είπε και τι εννοούσε η Μέρκελ στη Σύνοδο Κορυφής.
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Το είπε ή δεν το είπε η Άνγκελα Μέρκελ ότι αν η Ελλάδα έφευγε από την Ευρωζώνη αργά ή γρήγορα όλοι θα την ακολουθούσαν; Μικρή σημασία έχει πόσο ακριβής είναι η εικόνα που μετέδωσε το ρεπορτάζ της Monde για τα παραλειπόμενα της τελευταίας ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής. Έτσι κι αλλιώς, οι φράσεις που αποδίδονται στη Γερμανίδα καγκελάριο αποτυπώνουν ρεαλιστικά τη διφορούμενη, αλλά όχι και αντιφατική στάση της γερμανικής ηγεσίας απέναντι στο «ελληνικό ζήτημα».
Υπήρξε πράγματι μια περίοδος κατά την οποία εκτιμάτο πως μια εξώθηση της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε ένα ντόμινο κατάρρευσης στην Ευρωζώνη. Στο μεταξύ, η ελληνική οικονομία, μαζί με τις άλλες μνημονιακές χώρες, έγινε ένα από τα σημαντικότερα «οικοδομικά υλικά» της οχυρωματικής ζώνης με την οποία προστατεύτηκε η υπόλοιπη Ευρωζώνη, πρωτίστως οι τράπεζές της. Παρ’ ότι η οχυρωματική αυτή ζώνη δεν είναι ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ απόλυτα ασφαλής, επιτρέπει στις κεντρικές χώρες, κυρίως την ίδια τη Γερμανία, να μπορούν να το ξανασκεφτούν. Εξ ου και το δεύτερο σκέλος της διατύπωσης που αποδίδεται στην κ. Μέρκελ: «Δεν είμαι βέβαιη αν θα μπορούσα να πράξω ανάλογα δεύτερη φορά… Αυτό μπορεί να εκτροχιαστεί σε κάποιο σημείο».
Ο μύθος δηλοί ότι το Grexit, το οποίο εξετάστηκε αλλά αποκλείστηκε στις πρώτες φάσεις της ελληνικής κρίσης, παραμένει ως εναλλακτική (ή κίνδυνος) ακόμη και στις πολιτικές ηγεσίες που επένδυσαν στον μνημονιακό εγκλωβισμό της Ελλάδας και άλλων χωρών. Η επαναξιολόγηση του ελληνικού ζητήματος έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Για την ακρίβεια το επόμενο εξάμηνο που ταυτίζεται με την ελληνική προεδρία. Στο εξάμηνο αυτό κρίνονται πολλά: Συνέχεια
απέραντο γαλάζιο 