Υποκρισία ρε μαλάκα

Δικοί μας ή δικοί τους; Εδώ σε θέλω.

Βλέπεις τον μετανάστη να κοιμάται στο πεζοδρόμιο και απλά θέλεις να τον μαζέψουν. Κι ας τον κάνουν ό,τι θέλουν μετά. Ας τον μαντρώσουν κάπου να μην τον έχεις μες στα πόδια σου. Ας τον απελάσουν. Ας τον πετάξουν σε χαντάκι. Στ’ αρχίδια σου. Εσύ μόνο να μην είσαι μπροστά να βλέπεις όταν θα τον σακατεύουν στο ξύλο, γιατί σου γυρίζει το στομάχι με κάτι τέτοια.

Στ’ αρχίδια σου αν ο τύπος δεν έχει χαρτιά επειδή σκόπιμα δεν του τα δίνει ο κρατικός μηχανισμός, που έχει υπογράψει συμβάσεις να μην προωθεί μετανάστες σε Ευρωπαϊκές χώρες – με αντάλλαγμα τρεις μίζες, μία φρεγάτα και πέντε δάνεια. Δεν παίζει ρόλο το ότι πρόκειται για τον ίδιο κρατικό μηχανισμό που βρίζεις πρωί-μεσημέρι-βράδυ επειδή είναι διεφθαρμένος, τεμπέλης και υπέρβαρος. Ούτε το ότι τις σχετικές πολιτικές αποφάσεις τις έχουν εγκρίνει οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορείς για εθνική προδοσία. Και τους οποίους κανένας μετανάστης δεν ψήφισε.

Προς μία σπινοζική κριτική της Πολιτικής Οικονομίας

Από το blog Unemployed Negativity,

μετάφραση: Κατρίν Σ.Καρυπίδου via: Κοινωνικό Εργαστήριο Θεσσαλονίκης

Η συνάντηση ανάμεσα στον Σπινόζα και στον Μαρξ, η οποία διατρέχει τη μαρξιστική σκέψη κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20^ου αιώνα, οργανώθηκε, αρχικά, γύρω από τρεις άξονες. Ο πρώτος, ή τουλάχιστονο πιο γνωστός, αφορά στη χρήση από τον Althusser της σπινοζικής κριτικής στην τελεολογία, τον ανθρωπομορφισμό και τον ανθρωποκεντρισμό, με στόχο τη διαμόρφωση της μήτρας κάθε πιθανής θεωρίας της ιδεολογίας, μετατοπίζοντας αποτελεσματικά την ιδεολογία από μία κριτική του ενός ή του άλλου περιεχομένου σκέψης, στον θεμελιώδη προσανατολισμό της. Ο δεύτερος στη σειρά άξονας, τουλάχιστον με όρους δημοφιλίας, στηρίζεται στο μετασχηματισμό, σύμφωνα με τον Negri, της ζωντανής εργασίας σε συγκροτητική ισχύ, μέσω της έννοιας του σπινοζικού conatus. Μέσα από τη ματιά του Spinoza καθίσταται εφικτό να δούμε την παραγωγική εργασία, η οποία ενυπάρχει σε κάθε θεσμό και φαντασιακή αναπαράσταση, να γίνεται τελέσφορη στην εποχή της πραγματικής υπαγωγής. Ένας τρίτος προσανατολισμός θα μπορούσε να συσχετιστεί με τον Alexander Matheron, ο οποίος διατυπώνει ταυτόχρονα μια σπινοζική θεωρία για τις κοινωνικές σχέσεις, τη διατομικότητα, προτού καν επινοηθεί ο όρος, και έναν εκτεταμένο προσδιορισμό της αλλοτρίωσης. Αυτή η προσπάθεια ορισμών είναι, αναμφιβόλως, απλουστευτική, έχει, ωστόσο, το μοναδικό πλεονέκτημα να υπογραμμίζει το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της μαρξιστικής εμπλοκής με τον Spinoza, λαμβάνει χώρα περισσότερο στο πεδίο της πολιτικής ή της ιδεολογίας, παρά της οικονομίας.

Ο «Γερμανός», Ο Νεοφιλελευθερισμός Και Πως Θα Απαλλαγείτε Απ’ Αυτούς

(Βοτανική Κοινωνιολογία)

Το σολάνο -«γερμανός» – λατ. Solanum elaeagnifolium, είναι ζιζάνιο των ανοιξιάτικων φυτών και ανήκει στο ίδιο γένος με τις πατάτες και τις ντομάτες, όμως αυτό είναι τοξικό και δηλητηριώδες. Στα όμορφα μωβ άνθη του οφείλεται η παρανόηση του ως καλλωπιστικό φυτό.

(Ο νεοφιλελευθερισμός -«παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός» –γαλλ: laissez faire, laissez passer, είναι οικονομικό σύστημα και ανήκει στο ίδιο γένος με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, όμως είναι τοξικός και δηλητηριώδης. Στα προσωρινά του οφέλη (κυρίως καταναλωτικά και κυρίως για τις υψηλότερες τάξεις) οφείλεται η παρανόηση του ως σύστημα επωφελές για τον άνθρωπο.)

Σσσσσ… η κυβέρνηση εργάζεται!

Τηλεπικοινωνιακό σόου ανήμερα των Χριστουγέννων απ’ το τρίο Στούτζες. Από τοαστείο η κατάσταση εξελίχτηκε στο γελοίο κι από κει στο φαιδρό και φτου ξανά απ’ την αρχή. Ή μας περνάνε για ηλίθιους, ή οι ίδιοι είναι πανηλίθιοι. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει. Δυστυχώς.

Για το πως γίνεται η χώρα να έχει υπουργούς άτομα με την «ποιότητα» ενόςΣτουρνάρα, την καφρίλα ενός Γεωργιάδη και την ανοησία ενός Μανιάτη, ας το αναζητήσουμε αλλού, εκεί που δυστυχώς, το ξαναλέω, υπάρχει και η δική μας συμμετοχή.

Μέρα που είναι σήμερα, συνεδρίασαν τρεις παρακαλώ, για να μας πουν ό,τι ο φόρος στο πετρέλαιο είναι απολύτως πετυχημένος και η κυβέρνηση έπραξε σωστά, και επομένως, σωστά είναι κυβέρνηση, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Τι έπραξε όμως η κυβέρνηση γι’ αυτό το σωστό μέτρο; και ποια τα αποτελέσματα;

Αναγνώρισε (το είπε ο πρώτος της κατηγορίας) το πρόβλημα που υπάρχει με την αιθαλομίχλη, αλλά δυστυχώς, πάλι μας είπε ό,τι η θεραπεία δεν είναι η μείωση της τιμής του πετρελαίου, η θεραπεία είναι άλλη. Να μετακινήσουμε νοτιότερα τη χώρα, αν είναι δυνατόν κάπου κοντά στον ισημερινό. Ίσως ο Γεωργιάδης να έχει τον τρόπο, αυτός όλα τα καταφέρνει.

Μακαρθισμός καλεί Χόλιγουντ: «Καληνύχτα, και Καλή Τύχη»

H μαύρη λίστα του Χόλιγουντ περιελάμβανε 324 ονόματα, ενώ περίπου 200 ακόμη άνθρωποι του κινηματογράφου αναγκάστηκαν με ποικίλους τρόπους να εγκαταλείψουν την εργασία τους. Το παρόν κείμενο, είναι ένα μικρό οδοιπορικό στα σκοτεινά χρόνια του Μακαρθισμού με αφορμή την παρακολούθηση της ταινίας «Καληνύχτα, και Καλή Τύχη» του 2005. Του Γιώργου Ρούσσου

Ήταν Σεπτέμβριος του 1947, όταν δεκαπέντε παράγοντες της αμερικανικής κινηματογραφική βιομηχανίας καλούνται να παρουσιαστούν ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών, η οποία θέλει να αποδείξει ότι: «μέλη του Κομουνιστικού Κόμματος κυριαρχούν στην Ένωση Σεναριογράφων, οι κομουνιστές έχουν πετύχει να προπαγανδίζουν υπόγεια στις ταινίες και ο πρόεδρος Ρούζβελτ επέβαλε ανάρμοστη πίεση στη βιομηχανία ώστε να παράγει φιλοσοβιετικές ταινίες κατά τη διάρκεια του πολέμου.» Είναι η αρχή του *Μακαρθισμού…

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1950, ο Μακάρθι κατηγορεί χωρίς στοιχεία, ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσία, 205 υπαλλήλους του υπουργείου των Εξωτερικών ως κομμουνιστές, χρεώνοντάς τους τις αποτυχίες του Υπουργείου. Η κατηγορία του Μακάρθι, αν και ήταν αβάσιμη, βρήκε πρόσφορο έδαφος στην τρομαγμένη, από τον «κόκκινο εφιάλτη», αμερικανική κοινωνία. Η εποχή του «Great Red Scare», είχε μόλις αρχίσει.