…Τα παιδιά βέβαια, ως ατελή, είναι εγωκεντρικά. Πιστεύουν πως υπάρχει μόνο ό,τι συλλαμβάνουν οι αισθήσεις τους. Φεύγει η μαμά έξω από το δωμάτιο, δεν τη βλέπουν και θρηνούν, νομίζουν ότι για πάντα χάθηκε, πέθανε. Μεγαλώνοντας, ο εγωκεντρισμός μας συνεχίζεται, αλλά με ακόμα πιο επικίνδυνους τρόπους. Νομίζουμε πως ο άλλος είναι σαν εμάς, ή όπως θα θέλαμε να είναι, όπως τον ελπίζουμε ή όπως τον φοβόμαστε, ο κόσμος παρερμηνεύεται κατά πώς μας βολεύει. Η απόσταση από την πραγματικότητα είναι η ψυχασθένεια, και ο εγωισμός είναι νοσογόνος…
απέραντο γαλάζιο 