Λουτσιάνο Κάνφορα Καθηγητής Ιστορίας και Κλασικής Φιλολογίας
Εκλεινε το e-mail, με το οποίο μου έστειλε τις απαντήσεις με το ρητό «La brièveté est une vertu!» (Η συντομία είναι αρετή!).
Μαχητικός και με άποψη, ο Λ. Κάνφορα βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας το 2005, μεσούσης της προσπάθειας να εξισωθεί ο φασισμός με τον κομμουνισμό, όταν ο Γερμανός εκδότης C.H. Beck αρνήθηκε να εκδώσει το βιβλίο του «Η δημοκρατία. Ιστορία μιας ιδεολογίας» (στο οποίο αποδομεί το «δυτικό δημοκρατικό μοντέλο»), με την αιτιολογία ότι ήταν «φιλοσταλινικό».
Στις αναλύσεις του μιλά για «γερμανική δικτατορία που έχει επιβληθεί στη μεσογειακή Ευρώπη» και καλεί τις χώρες του Νότου να αποχωρήσουν από το ενιαίο νόμισμα.
Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου
Επιμέλεια μετάφρασης από τα γαλλικά: Δημήτρης Φαναριώτης
• Για εσάς, η ουσία της δημοκρατίας είναι η ισότητα. Δηλαδή δημοκρατικό είναι το πολίτευμα στο οποίο έχει επιτευχθεί η πολιτική και κοινωνική ισότητα. Πώς χαρακτηρίζετε τις σύγχρονες δυτικές Δημοκρατίες, οι οποίες έχουν αναπτύξει στο έπακρο την ανισότητα και τους διαχωρισμούς;
Στην πραγματικότητα η γνώμη μου είναι, για να το διατυπώσουμε καλύτερα, ότι η δημοκρατία είναι άλλο πράγμα από το κοινοβουλευτικό καθεστώς, κι ακόμη περισσότερο για τον λόγο ότι σχεδόν σε όλο τον πλανήτη τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα βασίζονται στους πλειοψηφικούς εκλογικούς νόμους, παραβιάζοντας κατάφωρα την αρχή της καθολικής ψηφοφορίας. Η δημοκρατία ως «λαϊκή εξουσία» (δηλαδή των «φτωχών», σύμφωνα με τον Αριστοτέλη) δεν υφίσταται παρά μόνον προσωρινά. Αντιθέτως τα σημερινά κοινοβουλευτικά καθεστώτα διασφαλίζουν την επικράτηση στα πλουσιότερα στρώματα της κοινωνίας, χάρη στις υπηρεσίες που τους παρέχουν οι «υπηρέτες τους» (δηλαδή το πολιτικό προσωπικό).
• Μπορεί, κατά τη γνώμη σας, να αλλάξει η σχέση μεταξύ οικονομίας και πολιτικής, σε μια περίοδο που την τύχη των κοινωνιών αποφασίζουν οι ελίτ του χρήματος και οι «αγορές»;
Η σχέση ήταν πάντοτε άνιση. Οπως το είχε πει ήδη από το 1819 ο Μπεντζαμίν Κονστάντ (στην περίφημη συνεδρίαση στο Ατενέ Ρουαγιάλ στο Παρίσι), ο πλούτος κρύβεται και οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να τον «υπακούν». Το ίδιο πράγμα έλεγαν ο Μαρξ και ο Ενγκελς στο περίφημο Μανιφέστο τους. Σήμερα οι τραπεζίτες έχουν όλη την εξουσία και μπορούν να ορίζουν ακόμα και ποια χώρα «ανήκει στην Ευρώπη». Η δημοκρατία έχει ηττηθεί, την έχουμε σχεδόν απωθήσει από τη σύγχρονη πολιτική κατάσταση. Συνέχεια →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...