Βάλε φωτιά σε ότι σε καίει σε ότι σου τρώει την ψυχή…

Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο
και αν τ’ άφηνες θ’ ανοίγαν μια ρωγμή
απ’ το μικρό κελί σου ως το άπειρο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ’ τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ’ τη στάχτη

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
Και αν τ’ άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ’ τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ’ τη στάχτη

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά, στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

*

Τρύπες

Τον βάφτισαν παιδόφιλο επειδή κατήγγειλε κύκλωμα μαστροπών αστυνομικών [Καλό ταξίδι σύντροφε… ]

Καλό ταξίδι σύντροφε… 

Του Βαγγέλη Τριάντη

 

Η είδηση του θανάτου του Παναγιώτη Βήχου έχει σκορπίσει θλίψη στο χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο. Ο γνωστός μουισκοσυνθέτης έφυγε από τη ζωή στα 69 του χρόνια έπειτα από χρόνια μάχη με την επάρατη νόσο. Γνωστός για την πολιτική και συνδικαλιστική του δράση, συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες μέχρι το τέλος της ζωής του. Η υπόθεση όμως που τόν σημάδεψε για πολλά χρόνια ήταν αυτή του κυκλώματος σωματεμπορίας στη Σαντορίνη, την οποία αποκάλυψε ο ίδιος και έκτοτε ξεκίνησε ένας ανελέητος πόλεμος εναντίον του.
Η υπόθεση ξεκίνησε το 1998. Ο Παναγιώτης Βήχος με άρθρο του σε εφημερίδα κατήγγειλε κύκλωμα σωματεμπορίας στη Σαντορίνη. Σε αυτό σύμφωνα με τον ίδιο εμπλέκονταν μεταξύ άλλων και ο αστυνομικός διοικητής του νησιού. Αμέσως μετά την καταγγελία ο κ. Βήχος μετέβη στη Νάξο όπου και παρέδωσε τα σχετικά στοιχεία στον εισαγγελέα και ανακριτή του νησιού. Εκεί, όπως κατήγγειλε, διαπίστωσε ότι τις ίδιες καταγγελίες είχε κάνει και ο δεσπότης του νησιού, ο οποίος μάλιστα είχε συγκεντρώσει και 330 υπογραφές από ένα και μόνο χωριό. Αντί να διερευνηθούν όμως οι καταγγελίες ο δεσπότης του νησιού μετατέθηκε.

Πρόστιμα μαμούθ σε 8 τράπεζες από την Κομισιόν

H Deutsche Bank και η Royal Scotland Bank (RBS) είναι μεταξύ των έξι μεγάλων τραπεζών, οι οποίες συμφώνησαν να καταβάλουν πρόστιμα, συνολικού ύψους – ρεκόρ 1,7 δισ. ευρώ, που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη χειραγώγηση επιτοκίων αναφοράς.

Φωτογραφία: REUTERS / Yves Herman

Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg, στη Deutsche Bank επιβλήθηκε πρόστιμο 725 εκατ. ευρώ, που είναι και το μεγαλύτερο στη συγκεκριμένη υπόθεση. Στη Societe Generale επιβλήθηκε πρόστιμο 446 εκατ. ευρώ, στην RBS 391 εκατ. ευρώ και στην JPMorgan 80 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

«Αυτό που σοκάρει όσον αφορά τα σκάνδαλα των επιτοκίων Libor και Euribor δεν είναι μόνο η χειραγώγηση των δεικτών αναφοράς, η οποία αντιμετωπίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο από τις εποπτικές χρηματοπιστωτικές Αρχές, αλλά επίσης η συνεννόηση μεταξύ τραπεζών που υποτίθεται ότι ανταγωνίζονται μεταξύ τους», αναφέρει ο Επίτροπος της ΕΕ για θέματα ανταγωνισμού Χοακίν Αλμούνια στην ανακοίνωση.

Οι εποπτικές Αρχές ανά τον κόσμο εξετάζουν, εάν περισσότερες από μία δεκάδα τραπεζών, περιλαμβανομένων της Deutsche Bank και της JPMorgan, συνεννοήθηκαν για να χειραγωγήσουν τα επιτόκια αναφοράς για να συγκαλύψουν το πραγματικό κόστος δανεισμού τους.

Τα πρόστιμα σε παγκόσμιο επίπεδο είχαν υπερβεί τα 3,7 δισ. δολάρια πριν από τη σημερινή απόφαση, αλλά το κόστος για τις τράπεζες μπορεί να αυξηθεί, καθώς αντιμετωπίζουν διώξεις σε όλο τον κόσμο. Η συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή περιλαμβάνει τη διαπίστωση της ευθύνης (των τραπεζών), η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αστικές αγωγές.

H Deutsche Bank και η Royal Scotland Bank (RBS) είναι μεταξύ των έξι μεγάλων τραπεζών, οι οποίες συμφώνησαν να καταβάλουν πρόστιμα, συνολικού ύψους – ρεκόρ 1,7 δισ. ευρώ, που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη χειραγώγηση επιτοκίων αναφοράς.

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news-room.el&id=402404

«Επικίνδυνοι πολίτες ή επικίνδυνο κράτος;»

Συνέντευξη στη Μικέλα Χαρτουλάρη

Πώς εκδηλώθηκε και τι σημαίνει ο διωγμός των Ελλήνων από Ελληνες κατά τον 20ό αιώνα; Η Νένη Πανουργιά, δυναμική φωνή στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Κολούμπια, διερεύνησε το ζήτημα ιστορικά και ανθρωπολογικά. Στάθηκε ειδικά στα μέτρα που πήρε το ελληνικό κράτος για την καταστολή της Αριστεράς και φώτισε το πώς οι αριστεροί/ές έζησαν ως πολιτικοί απόβλητοι για περισσότερο από μισόν αιώνα. Το βιβλίο της «Επικίνδυνοι πολίτες» συνθέτει γεγονότα και βιώματα (ακόμη και δικά της) σε ένα αφήγημα με υψηλή θερμοκρασία. Πρωτοεκδόθηκε στις ΗΠΑ το 2009, απέκτησε 30.000 αναγνώστες και η τωρινή ελληνική έκδοσή του βάζει ξανά στο τραπέζι το θέμα της κρατικής τρομοκρατίας απέναντι στην Αριστερά αλλά και γενικότερα απέναντι στον πολιτικό κόσμο που διαφωνεί.

«Η άνοδος και κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ σήμανε ταυτοχρόνως την ιστορική νίκη και την ιστορική ήττα της Αριστεράς, καθώς προσεταιρίστηκε το ΕΑΜ και το Πολυτεχνείο, παρακάμπτοντας την ιστορία της Αριστεράς»

*

• Στο βιβλίο σας εξετάζετε την εικόνα του πολιτικού απόβλητου που κατασκεύασε για τους Ελληνες αριστερούς/ές το ελληνικό κράτος και της Δεξιάς και του Κέντρου, από τις αρχές του 20ού αιώνα. Ομως η Αριστερά είναι πολλές Αριστερές. Ποια διάλεξε το κράτος;

Το κράτος, δεξιό, κεντρώο ή εκσυγχρονιστικό, αυτοταυτιζόμενο με την κοινωνία, έχει κατασκευάσει μία μόνο και επικίνδυνη «Αριστερά» με το ίδιο πρόσωπο. Προφανώς αυτή η συνολική και μονολιθική κατασκευή υπογραμμίζει την ηγεμονική κίνηση του κράτους που κρατούσε τα νήματα της νοηματοδότησης της Αριστεράς. Μ’ άλλα λόγια, αυτό που αντιλαμβανόταν η «Αριστερά» ως Αριστερά, ως ένα χώρο, δηλαδή, πάντα υπό κριτική και αυτοκριτική, πάντα κινούμενο και ποτέ στατικό, το κράτος το επαναπροσδιόρισε ως κάτι το πολύ συγκεκριμένο και σταθερό βάσει όλων των συντακτικών στοιχείων που συγκροτούν το εξαπλουστευτικό δίπολο εχθρός/φίλος. Η «Αριστερά» έγινε ο ιδεολογικός εχθρός του κράτους με την επακόλουθη αναγωγή της και σε υπαρξιακό εχθρό. Ετσι πραγματοποιήθηκε και η διολίσθηση από «ιδεολογική ετερότητα» σε «κονσερβοκούτι» πολύ πριν βγουν τα μαχαίρια της ΟΠΛΑ. Και τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ γιατί και τώρα, έναν αιώνα μετά, ακόμα οι αριστεροί/ές αντιμετωπίζονται ως εχθροί της κοινωνίας.

TO ΒΑΛΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ 13ΧΡΟΝΗΣ ΣΑΡΑΣ ΜΕ ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΜΑΓΚΑΛΙ

Σημ.Αμετανόητου: Οσοι έχουν διαβάσει το «Δόγμα του Σοκ» στο κεφάλαιο για τη Ρωσία γράφει ότι όταν ρωτήσανε ένα κοριτσάκι από τη Ρωσία πως της φαίνεται το «μιλλένιουμ»,ο 21ος αιώνας…το κοριτσάκι απάντησε ότι δεν το κατάλαβε γιατί στο σπίτι τους έχουν κεριά…Η ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ και ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΞΕΠΕΣΜΟΣ σημαντικότατου κομματιού του Νεο-ελληνικού Λαού(με το 99.97% του κομματικού δυναμικού και στρατού) έχει χτυπήσει «κόκκινα». Πιάσαμε πάτο ? Δεν ξέρω,νομίζω ότι έχουμε ακόμα…μπορεί όμως και να νομίζω λάθος.

 

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Τη μικρή Σέρβα που πέθανε από το μονοξείδιο του άνθρακα των αναθυμιάσεων αυτοσχέδιου μαγκαλιού στη λαϊκή γειτονιά της Ξηροκρήνης στη Θεσσαλονίκη, τη 13χρονη Σάρα, την έκλαψε ολόκληρη σχεδόν η ελληνική κοινωνία. Το δάκρυ του λαού μας, δυστυχής παρηγορία, εμπόδισε το κράτος μας να κλείσει την τραγική μάνα της στη φυλακή, όπως σχεδίαζε αρχικά, φορτώνοντάς της ως ….έγκλημα δικό της(!) τον θάνατο του παιδιού της. Μάνα και κόρη ήτανε, βλέπετε, μετανάστριες και ο κρατικός μηχανισμός μας είναι πολύ αυστηρός στη τήρηση του γράμματος του νόμου, όταν τον παραβιάζουν μετανάστες που δεν έχουν Έλληνες συνεργούς. Την άλλη τη Σέρβα, την 60χρονη Ροζίτα Μιλοσάβλεβιτς, εκείνη στο Αργος που τη βρήκαν φρικιαστικά πνιγμένη στο υπόγειο θανάτου που έμενε από τα νερά της κατακλυσμιαίας βροχής, εκείνη που ευτυχώς είχε αφήσει τη δική της κόρη στη Σερβία και έτσι γλίτωσε το κορίτσι από το ταξίδι στον Αδη, δεν την έκλαψε κανένας σχεδόν.

Βρήκε και αυτή να πνιγεί λίγες ώρες μετά τον χαμό της Σάρας – πού να μας περισσέψουν δάκρυα! Όσο για εκείνους τους 60 Ρουμάνους εργάτες στο Αιτωλικό που τους κρατούσαν φυλακισμένους σε αποθήκη πέντε Έλληνες δουλέμποροι με δύο Ρουμάνους συνεργούς και τους έβαζαν να δουλεύουν 12 ώρες στα χωράφια και έπειτα τους ξανακλείδωναν χωρίς να τους δίνουν ούτε ένα ευρώ, αντιμετωπίστηκαν με πλήρη αδιαφορία.

Δημήτρης Πουλικάκος: “Βία είναι η ίδια η ζωή”

Θεοδόσης Μίχος

 Τα χιόνια που πέφτουν στη μικρή επίπεδη τηλεόραση θολώνουν ακόμη περισσότερο το βίντεο από τη διπλή δολοφονία στο Νέο Ηράκλειο που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΑΣ, αλλά ο Πουλικάκος πριν καν ολοκληρώσουμε τη χειραψία μας έχει ήδη στρέψει το βλέμμα του ξανά πάνω της. «Δείχνουν τίποτα καινούριο;» τον ρωτάω, παρόλο που ξέρω ότι ούτε καν θα λένε κάτι που δεν έχουν ήδη πει άλλες δέκα φορές στο συγκεκριμένο δελτίο ειδήσεων, που θα είναι σχεδόν ίδιο με αυτό που θα λένε και στα υπόλοιπα δελτία και όταν ο Πουλικάκος απαντάει «πρόκειται περί ηλιθίων» για μια στιγμή δεν καταλαβαίνω αν εννοεί αυτούς που προβάλλουν το βίντεο ως κακοσκηνοθετημένη τηλεοπτική λούπα ή αυτούς που προβάλλονται σε αυτό, ώσπου όταν σταματάει να βήχει ξαναλέει «πρέπει να είναι ηλίθιοι. Αν δεν είναι προβοκάτορες δηλαδή», οπότε υποθέτω ότι μάλλον εννοεί τους δολοφόνους.

Μην κοιτάς το καμηλό παλτό …

Η κυρία στεκόταν όρθια έξω από έναν μεγάλο φούρνο στην Κηφισιά. Ήταν ντυμένη απλά αλλά καλόγουστα και φαινόταν σαν να περίμενε κάποιον. Προσπερνώντας, την άκουσα να μου ψιθυρίζει: «Συγγνώμη, πεινάμε». Σταμάτησα κατάπληκτη, βέβαιη πως δεν είχα ακούσει καλά. Όμως η κυρία, με χαμηλωμένο βλέμμα, επανέλαβε τη φράση. Μπήκα βιαστικά στον φούρνο, αγόρασα, έκανα ψιλά και, φεύγοντας, της έβαλα στο χέρι ένα μικρό χαρτονόμισμα. Δεν μου πήγε να δώσω κέρμα. Πρόσεξα το χέρι. Ήταν περιποιημένο. Το ψιθυριστό «ευχαριστώ»  της σχεδόν δεν ακούστηκε. Το συναπάντημα  μου μαζί της ήρθε σαν γροθιά  που εκτοξεύτηκε στο στομάχι μου. Σίγουρα κάθε φτώχεια είναι οδυνηρή, αλλά η φτώχεια του νεόπτωχου αξιοπρεπούς αστού είναι πιο σκληρή. Δεν έχει μάθει την ένδεια, ζούσε μια καλή ζωή, και ξαφνικά τα έχασε έχασε  όλα. Ο άλλος, που ζει χρόνια στη φτώχεια, έχει επινοήσει μια ζωή τώρα  στρατηγικές και άμυνες τις οποίες ο νεόπτωχος δεν υποψιάζεται καν.

Ξαφνικά ο νους μου πήγε πολλά χρόνια πίσω. Στο τέλος της φοιτητικής μου ζωής όπου σαν εργαζόμενη φοιτήτρια  είχα συνεργαστεί σε μια διαφήμιση  και είχα κερδίσει  κάποια λεφτά ικανά να μου επιτρέψουν να αγοράσω μεταξύ άλλων κι ένα καμηλό παλτό. Τη χρονιά εκείνη ο πατέρας είχε μια ατυχία και  λίγο αργότερα όλη η οικογένεια  βρέθηκε μέσα σε μία οικονομική δυσπραγία  με αποτέλεσμα να πρέπει πάραυτα  να κερδίσω τα προς το ζειν. Όχι μόνο για μένα αλλά και για να βοηθήσω  κάπως και τους δικούς μου. Πέρασα δύσκολα εκείνο τον χειμώνα κρύωναμε τα βράδια θυμάμαι και συχνά κοιμόμασταν σχεδον νηστικοί. Χτυπούσα παντού πόρτες για δουλειά. Έκανα τα πάντα για να επιζήσω: μεταφράσεις, μαθήματα, κείμενα, αλληλογραφία, δακτυλογραφήσεις. Θυμάμαι τι ζημιά μου είχε κάνει το καμηλό παλτό. «Μα, τι ανάγκη έχεις εσύ;» ο ένας, «Α, θα παίρνεις ακριβά!» ο άλλος, ” για  να φοράς καμηλό παλτό δεν έχεις ανάγκη εσύ από δουλειά“  ο πάρα πέρα. .

Μέχρι που το χειμώνα εκείνο τρίφτηκε  το  παλτό , πάλιωσε  από τα πολλά τα πήγαινε έλα, κι ησύχασα! Μαζί με όσα ξεπουλήσαμε τότε -χαλιά, σερβίτσια, κοσμήματα- έφυγε κι αυτό! Λες κι ήταν κατάρα επάνω μου. Στην επόμενη συνέντευξη έσκασα μύτη με το φοιτητικό μου ημίπαλτο. Μια βδομάδα αργότερα έπιασα την πρώτη μου δουλειά . Επελέχθησαν 12  αναμεσα σε 120. Πριν ίσως και να έφταιγε το καμηλό παλτό!

Προσέξτε λοιπόν:

-Η  νέα φτώχεια φοράει συχνά  …   “καμηλό παλτό”. Και ξεγελάει. Αφήστε που κρύβεται γιατί ντρέπεται -δεν έχει το θάρρος της ανάγκης της.  

Αναζητήστε την εκεί που δεν την περιμένετε.

Δεν ζητιανεύει στις γωνίες, ούτε επαιτεί φανερά. Ψάχνοντας όμως εύκολα  θα μάθετε για την οικογένεια του απολυμένου πενηντάρη  πρώην στελέχους που στερείται …που κρυώνει γιατί δεν μπορεί να πληρώσει θέρμανση, που δεν έχει για το χαράτσι και κινδυνεύει να μείνει χωρίς ρεύμα.

Κι αν μπορείτε, βοηθήστε.

Διακριτικά…

 Πηγή.