‘Ενα χειμωνιάτικο πρωϊ

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ’ το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μια απόφαση ηρωική.

Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ

Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι’ εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω

Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μια φυγή

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ’ το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μια απόφαση ηρωική

*

Ελένη Βιτάλη

Όπλο κατά του καρκίνου και της γεροντικής άνοιας η ασπιρίνη

Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα μιας νέας μελέτης, της μεγαλύτερης του είδους της που έγινε παγκοσμίως, δείχνουν ότι η ασπιρίνη δεν είναι ένα ισχυρό όπλο μόνο για ορισμένες μορφές καρκίνου αλλά και για γεροντική άνοια.
Η μελέτη του ερευνητικού κέντρου Hobart Menzies Research κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό μετά από έρευνα επί 15.000 Αυστραλών ηλικίας άνω των 70 ετών.
Στα άτομα αυτά δόθηκε ασπιρίνη για μεγάλο διάστημα και διαπιστώθηκε ότι εμποδίστηκε η εκδήλωση καρκίνου και άνοιας.
Ο καθηγητής Μαρκ Νέλσον είπε πως αν η ολοκλήρωση της μελέτης επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα αυτά θα σημαίνει πως η ασπιρίνη, ένα φτηνό φάρμακο και χωρίς ιατρική συνταγή θα αντιμετωπίσει σημαντικές παθήσεις «και αυτό θα είναι καλό και για την υγεία και για την οικονομία».
Ο καθηγητής Νέλσον παραδέχθηκε ότι υπάρχουν πιθανές παρενέργειες από την μακρόχρονη κατανάλωση ασπιρίνης (π.χ. αιμορραγία στομάχου ή του εγκεφάλου).
«Γι’ αυτό», είπε, «γίνονται οι έρευνες. Για να διαπιστωθεί αν οι παρενέργειες μπορεί να προκαλέσουν ζημιά».
Σύμφωνα με τον καθηγητή Νέλσον η έρευνα έδειξε ότι πιο μεγάλη είναι η προληπτική δράση της ασπιρίνης στον καρκίνο του οισοφάγου (μείωση 75%) και του εντέρου (μείωση έως 50%) και δρα τόσο προληπτικά, αλλά και κατασταλτικά, αφού φαίνεται να παρεμποδίζει την εξάπλωση του καρκίνου, δηλαδή τις μεταστάσεις σε άλλα όργανα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς.
«Εφόσον τα ευρήματα που σχετίζονται με την πρόληψη του καρκίνου και της γεροντικής άνοιας επιβεβαιωθούν, ανοίγει ο δρόμος για την ευρύτερη χρήση της ασπιρίνης ως προληπτικού μέσου με ευρύτατη εφαρμογή», είπε ο καθηγητής Νέλσον προσθέτοντας ότι «θα εξεταστούν και οι τυχόν παρενέργειες».

Πηγή: Κέρδος   1/12/2013

http://www.menzies.utas.edu.au/article.php?Doo=ContentView&id=1734

Το Δίδαγμα των Καννών

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Τρία είναι κατά τη γνώμη μου τα σημεία που προκύπτουν από όσα αποκαλύπτει ο πρώην Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Θαπατέρο στο επίμαχό βιβλίο του-«Το Δίλημμα»-για το παρασκήνιο της περίφημης συνόδου των Καννών, όταν ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «απειλούσε» με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ευρώ- σε ανάλογες αποκαλύψεις είχε προβεί πρόσφατα  με την έκδοση βιβλίου και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Φρανσουά Μπαρουάν.

Πρώτον: Τα όσα περιγράφει στο απόσπασμα το οποίο προδημοσίευσε το πρακτορείο «Ρόιτερ»,  στο οποίο φέρεται ο τότε Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί να πατά σε έξαλλη κατάσταση στην καρέκλα του και να είναι έτοιμος να ανέβει στο τραπέζι, φωνάζοντας στον Έλληνα πρωθυπουργό «Youareaf…ingpsycho–Είσαι ένας γ…μενος ψυχοπαθής», είναι η μεγαλύτερη ίσως απομυθοποίηση της σημερινής Ευρώπης(ή ΕΕ αν προτιμάτε).

 Πρωθυπουργός απευθύνεται σε πρωθυπουργό σε μία υποτίθεται ένωση «ισότιμων κρατών» και εκλεγμένων δημοκρατικά ηγετών, με γ…σταυρίδια, που θυμίζουν ελληνικό… καφενείο. Παράλληλα οι ηγέτες της «ισότιμης» κατά τα άλλα αυτής ένωσης, μαγειρεύουν το πώς θα ξεφορτωθούν τους ηγέτες της Ελλάδας και της Ιταλίας και θα φορέσουν τους «τεχνοκράτες» Παπαδήμο και Μόντι, οι οποίοι υποτίθεται ως άνθρωποι πάνω από τα πολιτικά πάθη θα συνέβαλλαν στην εκτόνωση της κρίσης-τι κρίμα που ο διορισμός Μόντι στην κυβέρνηση της Ιταλίας, γοήτευσε με τη «σύνεσή» του παλιούς ριζοσπάστες αρθρογράφους(βλέπε δεύτερο απεργιακό φύλλο των απεργών της Ελευθεροτυπίας «Οι Εργαζόμενοι»)*.

 Αν αυτή είναι η «ενωμένη» Ευρώπη ζήτω που καήκαμε… Ηγέτες έτοιμοι να αρπαχτούν στα χέρια υποτίθεται κρατούν το μέλλον του εγχειρήματος του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, του ευρώ. Ηγέτες που αποκαλύπτουν μία Ευρώπη, η οποία δεν έχει καμία σχέση με έννοιες όπως η «αλληλεγγύη». Μία Ευρώπη που δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη που οραματίζονταν από τον Βίκτωρα Ουγκώ μέχρι τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών του Μεσοπολέμου Αριστίντ Μπριάν, από τον «πατέρα» της Ευρώπης Ρομπέρ Σουμάν μέχρι το γνωστό μαρξιστή επαναστάτη Λέοντα Τρότσκι**, ο οποίος σε ένα όχι ιδιαίτερα γνωστό σύγγραμμα του(το οποίο τυχαία ανακάλυψε ο γράφων σε κάποια αναζήτησή του σε πληροφορίες για θέματα Ευρώπης), είχε μιλήσει για την προοπτική των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» σε μία περίοδο που η ανάγκη ενοποίησης της γηραιάς ηπείρου ακουγόταν και πάλι.

Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, την 1η Δεκεμβρίου 1913

Σημ.Αμετανόητου: Πριν από 100 ακριβώς χρόνια, πάλι μία Κυριακή, η Κρήτη και η υπόλοιπη Ελλάδα γιόρταζε…Εύχομαι στους σύντεκνους,στους κουμπάρους μου, στους φίλους μου, στα αδέλφια μου τους Κρητικούς να είναι μπροστάρηδες στους νέους αγώνες…

Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη andrikakis@patris.gr

Οι διεθνείς συμφωνίες με βάση τις οποίες η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα, το ρεπορτάζ της «Εστίας» κι ένα θερμό κείμενο της Καλλιρρόης Παρρέν στην «Εφημερίδα των Κυριών».

Οι Κρήτες δεν ήθελαν την αυτονομία, αλλά μόνο την ένωση. Γι αυτό κι αντί για το σύνθημα της επανάστασης του 1821 «Ελευθερία ή Θάνατος», στο νησί υπήρχε ο στόχος «Ένωσις ή Θάνατος», όπως ήταν το σύνθημα στις σημαίες των επαναστάσεων, από το 1821 μέχρι και το 1897- 98.

Γιατί για τους Κρήτες επαναστάτες η ελευθερία υπήρχε μόνο μέσα από την ένωση. Πράγματι, στο διάστημα των 15 χρόνων της Κρητικής Πολιτείας, από τις 9 Δεκεμβρίου 1898 μέχρι την 1η Δεκεμβρίου 1913, που έγινε η ένωση, στην Κρήτη δεν υπήρχε πραγματική εθνική κυριαρχία ή ελευθερία.

Οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής Αγγλία, Γαλλία Ιταλία, Ρωσία είχαν την κηδεμονία (!) του νησιού, ενώ ο σουλτάνος της Τουρκίας διατήρησε την επικυριαρχία του, με απόφαση των ίδιων δυνάμεων! Οι Κρήτες δεν ήθελαν, ακριβώς γι αυτό το λόγο, την «αυτονομία».

Αλλά την δέχτηκαν αναγκαστικά προκειμένου να εξασφαλίσουν τουλάχιστο την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού καθώς οι ΜΕΔ και η Τουρκία όχι μόνο δεν δέχονταν την ένωση, αλλά απειλούσαν με επέμβαση στην Ελλάδα αν η ελληνική κυβέρνηση δεχόταν την Κρήτη ως μέρος της ελληνικής επικράτειας…

Χρωστάω σαν Ελληνας

«Χρέος: Το ευφυές υποκατάστατο της αλυσίδας και του μαστιγίου στους σκλάβους»
Άμπροουζ Μπιρς, Αμερικανός συγγραφέας

«Η φτώχεια είναι σαν τιμωρία για ένα έγκλημα που δεν έχεις διαπράξει».
Ιλάι Καμάροφ

«Στην πραγματικότητα δεν έχει απομείνει πρωτογενής φτώχεια σ’ αυτή τη χώρα,
παρά μόνο άνθρωποι που δεν ξέρουν πώς να προϋπολογίσουν την οικονομική τους δραστηριότητα,
δεν ξέρουν πώς να ξοδέψουν τα κέρδη τους
κι έτσι το μόνο που τους απομένει είναι το πραγματικά σκληρό,
δομικό ελάττωμα του χαρακτήρα τους»
Μάργκαρετ Θάτσερ, Catholic Herald, 22 Δεκεμβρίου 1978

Η Ελλάδα μπορεί τελικά ν’ αποφύγει τη χρεοκοπία. Όχι όμως κι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που λόγω της οικονομικής κρίσης έχασαν περιουσίες, εισοδήματα, δουλειές,  αξιοπρέπεια, ακόμη και τα όνειρά τους. Κήρυξαν ήδη «στάση πληρωμών» και χρεοκόπησαν. Έμειναν άνεργοι, έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους, είδαν τα εισοδήματα τους να «κουρεύονται», τα σπίτια τους να πλειστηριάζονται και τους φόρους να τους πνίγουν. Όλοι αυτοί αποτελούν μια σιωπηλή στρατιά ζωντανών-νεκρών,  χρεοκοπημένων Ελλήνων που παλεύουν να επιβιώσουν σ’ ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο. Ο καθένας μόνος του, αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα και τους δαίμονες του, αφημένος να σαπίζει στα λασπόνερα της οικονομικής κρίσης.

Ο «Άσχημος»

Όλοι στην πολυκατοικία μας ξέραμε τον “Άσχημο”. Ήταν ο αλητόγατος της γειτονιάς. Tρία πράγματα του άρεσαν στη ζωή: Να καυγαδίζη, να τρώει σκουπίδια και -ας το πούμε έτσι- να αγαπάει.

Ο συνδυασμός αυτών των πραγμάτων με το γεγονός ότι έζησε όλη τη ζωή του στο δρόμο, είχαν επάνω του συγκεκριμένα αποτελέσματα.

«Το σύστημα που γεννάει την εξάρτηση δεν θεραπεύεται»

Από τα πανάρχαια χρόνια οι άνθρωποι έκαναν χρήση ουσιών για τις ανάγκες των ιερών τελετών τους. Το όπιο αναφέρεται σε Σουμεριακά κείμενα που χρονολογούνται από το 5000 πχ. Στην αρχαία Ελλάδα ο Μορφέας, ο θεός του ύπνου είχε ως σύμβολό του την παπαρούνα ενώ ο Όμηρος αναφέρεται στο ποτό νηπενθές που αποδίδεται σε κάποιο σκεύασμα οπίου. Η τότε χρήση ουσιών φανέρωνε την αδυναμία του ανθρώπου να κατανοήσει την αντικειμενική πραγματικότητα ωστόσο αποτελούσε μέρος της κοινωνικής ζωής και στόχευε στην ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών. Η κοινωνία ήταν αυτή που αποφάσιζε πότε και ποιος θα έκανε χρήση. Σε κανένα γνωστό αρχαίο κείμενο δεν αναφέρεται ότι οι χρήστες των ουσιών εξαρτιόνταν από αυτές.