Η Ιστορία της κερδοσκοπίας και του συνακόλουθου χρηματιστηριακού πανικού («κραχ») από τον Μεσαίωνα ως σήμερα

Γράφει ο CHRISTOPHE COUREAU  
Tουλιπομανία…
Tο παλαιότερο περιστατικό «μαζικής τρέλας» σημειώθηκε στην Oλλανδία τον 18ο αιώνα και έγινε γνωστό με το όνομα «τουλιπομανία». H τουλίπα, ένα λουλούδι κινεζικής προέλευσης, ήταν γνωστή στην Oλλανδία ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα. Tότε το εμπόριό της ήταν υπόθεση μερικών κηπουρών. Aπό το φθινόπωρο του 1635 και μετά, οι ανθοκόμοι απέκτησαν τη συνήθεια να πουλούν, όχι τις τουλίπες που είχαν, αλλά τους βολβούς, δηλαδή τους υπόγειους βλαστούς τους. Aμέσως η περίοδος πώλησης, που διαρκούσε μόνο από τον Iούνιο έως τον Σεπτέμβριο, επεκτάθηκε σε όλο τον χρόνο. Ήταν η αρχή της κερδοσκοπίας: αφού η παράδοση των βολβών γινόταν πολλούς μήνες αργότερα, επικράτησε ένα σύστημα διαδοχικών μεταπωλήσεων, όχι πια βολβών, αλλά γραμματίων. «Oι Oλλανδοί ονόμασαν αυτή τη φάση Windhandel, εμπόριο του αέρα», εξηγεί ο Mάικ Nτας στο βιβλίο του «Tουλιπομανία, η ιστορία ενός λουλουδιού που στοίχιζε ακριβότερα από ένα Pέμπραντ».

Για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή της «μια προθεσμιακή αγορά», δηλαδή ένας τύπος κερδοσκοπίας, όπου κάποιοι στοιχηματίζουν την τιμή ενός μελλοντικού εμπορεύματος. «Aυτά τα υπέροχα λουλούδια κατάντησαν αφηρημένες έννοιες για εμπόρους που ενδιαφέρονταν μόνο για το κέρδος».

Οταν τους παραχαϊδεύεις γίνονται άπληστοι…όταν τους αφήνους νηστικούς γίνονται υπάκουοι.

γράφει ο Αμετανόητος

«Be fearful when others are greedy and greedy when others are fearful.»

«Stop Coddling the Super-Rich»

O κύριος αυτός γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι λέει.

Από τη μιά γράφει στον Ομπάμα «μην παραχαϊδεύεις» τους πλούσιους…κι από την άλλη παροτρύνει τον «επενδυτή» για απληστία όταν οι άλλοι φοβούνται…

Κι’ εδώ δε χωράει περισσότερο ανάλυση…

Ολοι ξέρουν βέβαια, ότι είναι ένας μεγάλος επενδυτής…

Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι είναι και ένας «world-class trader»…από τους καλύτερους.

Γιατί ;

[…] Berkshire invested in Goldman Sachs when every investor was fleeing Wall Street banks. As a result, he got a great deal since the stock had fallen over 50%.[…]

Και η «επένδυση» έγινε το 2008…!!!

Τη χρονιά του «ξεκινήματος» της κρίσης…

Η υπόθεση αυτή είναι ένα success story σίγουρα…

Ομως εδώ ξεκινάει και η δομική αντίφαση…

Και είναι μή αναστρέψιμη.

*

Παρά την τεράστια αποθησαύριση της Ελληνικής Οικονομίας, επενδύσεις δεν έρχονται. Και αυτό δεν είναι success story αλλά absolut disaster.

Δεν είναι καταστροφή όμως για τη  τάξη του Warren Buffett…αλλά για τους μικρομεσαίους.

Ο Σαμαράς μαζί με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο αφήνει την Ελλάδα «στην πείνα».

Καταστρέφει μία χώρα για να θησαυρίσουν οι πολυεθνικές.

Οι πολυεθνικές, που παρά ότι ο Λαός «είναι στο καναβάτσο» δεν επενδύουν.

Διότι ξέρουν ότι τους «παραχαϊδεύουν» και δεν πληρώνουν φόρους.

Τους αρκεί που ληστεύουν τον κόσμο.Γιατί να επενδύσουν για να βγάλουν περισσότερα, αφού τα βγάζουν έτσι κι αλλιώς ληστεύοντας ανενόχλητοι ?

Ετσι γίνονται ολοένα περισσότεροι άπληστοι και ο Λαός ολοένα υπάκουος.

Και αυτό, δεν είμαι σίγουρος ακόμα, αν είναι μή αναστρέψιμο.

Y.Γ. Χρόνια πολλά σε όσους εορτάζουν.

Η υφαρπαγή γης και ακινήτων στην Ελλάδα των Μνημονίων

 του Κωστή Χατζημιχάλη

Τα Mνημόνια και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που μας έχουν επιβληθεί κρατούν ψηλά στην επικαιρότητα το ξεπούλημα της δημόσιας γης και των ακινήτων, ως λύση στο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τους αναλυτές της Τρόικας, στην Ελλάδα υπάρχει «καθυστερημένη κινητικότητα» των αξιών γης σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και απαιτείται «ομαλοποίηση» της «ελληνικής εξαίρεσης». Να ακολουθήσει δηλαδή η γη και τα ακίνητα αυτό που έχει γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη: συγκεντροποίηση της γης και περιορισμός της μικροϊδιοκτησίας, ένας «αναγκαστικός καπιταλιστικός εκσυγχρονισμός», κατά τους μνημονιακούς.

ο Πριβέ Φασίστας!

Γράφει “ο Λούμπεν και η άλλη”.

Οι νόμοι, οι άτυπες κοινωνικές συμβάσεις, τα ήθη και τα έθιμα, έχουνε την αιτία ύπαρξής των στον πολιτισμό. Η διαφορά ανάμεσα στους νόμους και στις υπόλοιπες μορφές ρύθμισης  του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, βρίσκεται στο σημείο ότι τους πρώτους τους φτιάχνουν συγκεκριμένοι άνθρωποι μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, επομένως δεν προσφέρονται μόνο για να αποτυπώσουν και να κατασκευάζουν μια συλλογική εμπειρία, αλλά και για να κατευθύνουν την εξέλιξη μιας πολιτικά οργανωμένης κοινωνίας. Μια φορά όμως, γίνονται είτε για το κοινό καλό, είτε για το προσωπικό καλό εκείνων οι οποίοι ψηφίζουν τους πρώτους, και εκείνων οι οποίοι ερμηνεύουν και τα υπόλοιπα και ταυτόχρονα αποκτούν υπόσταση μέσα από αυτά.

Αυτά για εκείνες τις γυναικούλες!

Να πούμε λοιπόν πως κάποιες άλλες γυναίκες αρνούνται να δεχτούν ως «υποχρέωση», την μητρότητα. Αρνούνται να καθορίζουν άλλοι πως θα χειριστούν το σώμα τους, εάν θα προχωρήσουν σε άμβλωση.