ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ: ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Η τερατογένεση του φασισμού και η αναγεννητική πορεία της Αριστεράς

Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ

Η Χρυσή Αυγή (εφεξής ΧΑ) επωάστηκε στο συνολικό κλίμα των τελευταίων χρόνων, ως η αντιδραστική – νεοναζιστική απάντηση στην κρίση της αγοραίας κοινωνίας μας. Και χρειάστηκε, μετά τη σωρεία των εγκλημάτων της εγκληματικής (κατά την κυβέρνηση) αυτής οργάνωσης, της συμμορίας κατ’ άλλους, η δολοφονία ενός νέου αντιφασίστα, για να ξυπνήσει η κυβέρνηση και να συλλάβει τον αρχηγό και ανώτερα στελέχη των νεοναζί.
Το γεγονός αυτό είναι κατ’ αρχήν θετικό. Δηλαδή η κυβέρνηση έπραξε αυτό που όφειλε να είχε κάνει: Εφάρμοσε «τον νόμον». Τώρα θέλει να παρουσιάζεται ως προστάτης της νομιμότητας και της Δημοκρατίας. Αλλά: Πρώτον, οι ευθύνες της είναι δεδομένες, επειδή άφησε το τέρας του νεοναζισμού να επωάζεται ανενόχλητο. Και δεύτερο, δεν εγκατέλειψε οριστικά την ιστορικά αβάσιμη, προπαγανδιστική «θεωρία των δύο άκρων».
Με βάση τους υπάρχοντες νόμους, εξάρθρωσε μέρος της εγκληματικής οργάνωσης. Θα προχωρήσει στην ολοκληρωτική εξάρθρωση; Και αν ψηφίσει κάποιο νέο τρομονόμο για να νομιμοποιήσει τα μέτρα της, θα τον διατηρήσει για να τον στρέψει, αν χρειαστεί, προς την αντίθετη κατεύθυνση;
Η ΧΑ είναι γέννημα της κρίσης. Είναι η ακραία φασιστική απάντηση, από τη σκοπιά μέρους της κυρίαρχης τάξης, στη σημερινή κρίση. Αλλά η ΧΑ ψηφίστηκε από 400.000 πολίτες και αντιπροσωπεύεται στη Βουλή με 18 «βουλευτές».

Το Νόμπελ της ντροπής, Νο.2

Σημ.Αμετανόητου: Tί έλεγε η κα S.Berger στο χτεσινό άρθρο που έβαλα ? Ε…ο Βαρουφάκης τους ψιλοκράζει λίγο…

Ορθολογικές Προσδοκίες και Αποτελεσματικές Αγορές…Μέγα θέμα στη Νεοφιλελεύθερη επιστήμη…λες και ο άνθρωπος είναι πλήρες Ορθολογικό Ον και οι Αγορές συμπεριφέρονται υπεύθυνα…ΑΝ είναι δυνατόν…!!!

Εδώ Μίνσκυ, Κέινς και Κίντλεμπεργκερ «έδωσαν τα ρέστα τους» στη διαχείριση της Κρίσης και βραβεύουν οι Σουηδοί (πάλι) το Πανεπιστήμιο του Σικάγο…!!!

Τέλος πάντων, απολαύστε…

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Τέτοια εποχή, πριν τρία χρόνια, έκανε την εμφάνισή του, εδώ στο protagon, το πρώτο άρθρο με τον σημερινό τίτλο: Το «Νόμπελ» της Ντροπής. (1) Η εισαγωγική παράγραφος έλεγε τα εξής, τα οποία αναπαράγω καθώς ισχύουν απολύτως και ως προς το φετινό «Νόμπελ» Οικονομικών το οποίο μόλις απενεμήθη:

«Φανταστείτε ότι μια επιδημία βαριάς φυματίωσης έχει ξεσπάσει σε όλο τον κόσμο. Τώρα σκεφτείτε τι θα γινόταν αν, την ίδια χρονιά που τα θύματά της πολλαπλασιάζονται, η επιτροπή Νόμπελ αποφάσιζε να απονείμει το βραβείο ιατρικής σε τρεις επιδημιολόγους που όχι μόνο αγνοούσαν τη φυματίωση σε όλη τους την καριέρα, αλλά και που συστηματικά απέκλειαν την πιθανότητα να επιστρέψει η φυματίωση ως επιδημία. Φαντάζομαι να συμφωνείτε ότι ένα τέτοιο Νόμπελ, εν μέσω κρίσης, θα εξόργιζε όλους. Κι όμως, μια τέτοια ανακοίνωση έγινε την περασμένη εβδομάδα αλλά κατακραυγή καμία.»

Οι φετινοί νικητές του πολύκροτου βραβείου είναι οι κύριοι Eugene Fama και Lars Peter Hansen, του Πανεπιστημίου (και της λεγόμενης Σχολής) του Σικάγο, και ο Robert Shiller του Πανεπιστημίου του Yale. Το ότι ο κ. Fama (και σε μικρότερο βαθμό ο κ. Hansen) κρίθηκε κατάλληλος για αυτή τη μέγιστη τιμητική διάκριση ενισχύει τα μέγιστα το συμπέρασμα του άρθρου εκείνου που πρωτοεμφανίστηκε σε τούτες εδώ τις σελίδες τον Οκτώβριο του 2010:

«Ίσως ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος δεν έχει οικοδομηθεί ένας τέτοιος ιδεολογικός και θεωρητικός θρίαμβος στη βάση μιας τεράστιας αλυσίδας θεωρητικών αποτυχιών, όπως αυτές των σύγχρονων οικονομολόγων. Δεδομένου ότι το Νόμπελ ακόμα συμβολίζει την επιστημονική συμβολή στην επίλυση (και όχι στην ενίσχυση και πολλαπλασιασμό) βασικών προβλημάτων της ανθρωπότητας, μία λύση υπάρχει: η άμεση κατάργηση του Νόμπελ Οικονομικών.»

Πεθαίνοντας έξω από τα τείχη του Fortress Europe!

Φανταστείτε αμμουδιές όπου, αντί για κοχύλια, ξεβράζονται πτώματα. Φανταστείτε ένα ευρωπαϊκό νησί, στο νοτιότερο άκρο της Ιταλίας, ζεστό και ηλιόλουστο –απέχει άλλωστε μόλις 70 μίλια από τις ακτές της Τυνησίας. Φανταστείτε τη δήμαρχο Τζούζι Νικολίνι αντί να βγάζει λόγους –όλο ιταλική φινέτσα– στα δύο κινηματογραφικά φεστιβάλ που πραγματοποιούνται στο νησί, να κλαίει γοερά, ανήμπορη να κάνει κάτι για τα περισσότερα από 300 πτώματα. Της Αναστασίας Γιάμαλη

Άνθρωπος στο Φεγγάρι!

Πήρα την απόφαση. Θα φτιάξω έναν πύραυλο από χαρτί και σοκολάτα, θα βάλω χρώματα στα πλαϊνά του και στην μύτη του μπροστά θα βάλω το σήμα της Mustang, που από μικρό παιδί επιθυμούσα να αποκτήσω. Πιλοτήριο θα έχει μόνο για έναν κυβερνήτη: για την αφεντιά μου. Το ντεπόζιτο θα χωρά 3,000 λίτρα τσίπουρο

από αυτό που συνηθίζαμε να πίνουμε στα πανηγύρια και 5,000 λίτρα ουίσκι από αυτό που συνηθίζαμε να πίνουμε στα μοναχικά μας βράδια.

Θα κολλήσω στο παρμπρίζ του πυραύλου μου τις φωτογραφίες όλων αυτών που τίποτε δεν μου ζήτησαν και τόσα μου έδωσαν και στο καθρεφτάκι θα κρεμάσω το φυλαχτό που μου’ δωσε η μάνα μου όταν έφευγα πρώτη φορά απ’ το σπίτι στα δεκαεπτά μου.

«Λάμπε ρατ» Η κλιμάκωση της νεοφασιστικής βίας & η διαχείρισή της από το πολιτικό σύστημα!

Μετά τις εκατοντάδες επιθέσεις και τους τραμπουκισμούς εναντίον μεταναστών, μετά τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν, μετά τις καταδρομικές επιχειρήσεις εναντίον στεκιών και αγωνιστών της αντεξουσίας και της αριστεράς, έφτασε η ώρα μιας εν ψυχρώ δολοφονίας με μαχαίρι ενός έλληνα υπηκόου, του Παύλου Φύσσα. Σε μια περιοχή όπου η Χ.Α. σημείωσε υψηλά εκλογικά ποσοστά και έχει απλώσει για τα καλά τα πλοκάμια της. Ήταν προφανώς θέμα χρόνου. Η νεοφασιστική βία κλιμακωνόταν για όποιον είχε μάτια για να δει και αυτιά για ν’ ακούσει. Η δολοφονία έγινε από έναν εξαχρειωμένο λούμπεν εργάτη που έπαιρνε εθνικιστικά μεροκάματα από το κόμμα και, απ’ ό,τι φάνηκε, είχε μια ιδιαίτερη εξοικείωση με τραμπούκικες – μπραβιλίδικες μεθόδους και πρακτικές.