Επιχειρηματίες και εφοπλιστές στήριξαν οικονομικά τους χρυσαυγίτες
του Νίκου Μαζιώτη και της Πόλα Ρούπα
Η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη είναι η πρώτη πολιτική δολοφονία των φασιστών μετά τη χούντα των συνταγματαρχών.
Η δολοφονία αυτή σηματοδοτεί την επισφράγιση ενός εμφυλίου που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και που μέχρι σήμερα είχε τον χαρακτήρα της ανεμπόδιστης εγκληματικής δράσης των χρυσαυγιτών στους δρόμους των πόλεων με επιθέσεις εναντίον μεταναστών και πολιτικών τους αντιπάλων, με δολοφονίες μεταναστών όπως του Μπαμπακάρ Ντιάε και Σαχζάντ Λουκμάν και με άλλες που δεν έχουν επίσημα αποδοθεί στη Χρυσή Αυγή, με εξαφανίσεις μεταναστών, με τραμπουκισμούς, απειλές, τρομοκρατία στους δρόμους, τα σχολεία, τις λαϊκές αγορές, τα νοσοκομεία, τους παιδικούς σταθμούς… Οι χρυσαυγίτες παρέλαυναν στους δρόμους λαϊκών συνοικιών τραγουδώντας φασιστικά εμβατήρια ανενόχλητοι, ξυπνώντας μνήμες από την περίοδο της κατοχής από τους ναζί. Δήλωναν δημοσίως την προοπτική των δολοφονιών αριστερών, κομμουνιστών, αναρχικών, τις οποίες διαμήνυαν δια στόματος και του αρχηγού τους, χωρίς καμία απάντηση, χωρίς κόστος. Ο χρυσαυγίτης Ρουπακιάς που εκτέλεσε τον Φύσσα απλώς υλοποίησε τις γνωστές εδώ και καιρό …προγραμματικές δηλώσεις της οργάνωσης.
Το γεγονός ότι ο χρυσαυγίτης συνελήφθη επ’ αυτοφόρω και ομολόγησε και όχι αυτή καθ’ αυτή η δολοφονία, καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις. Κάτω από καθεστώς ισχυρής πολιτικής και κοινωνικής πίεσης και κάτω από καθεστώς πίεσης από ξένα πολιτικά κέντρα, η ΝΔ από τη θέση του φίλου πολιτικά κόμματος των νεοναζί που πριμοδοτούσε την οργάνωση, κάλυπτε την τρομοκρατική της δράση και τα εγκλήματά της με την προοπτική της μελλοντικής συνεργασίας μαζί της, μεταπήδησε μέσα σε λίγες μέρες στον «αμείλικτο διώκτη της» ανοίγοντας το δρόμο για τη σύλληψη και την φυλάκιση του αρχηγού της οργάνωσης, δυο μέχρι στιγμής βουλευτών και κάποιων στελεχών της. Καταγγελίες για επιθέσεις, για δολοφονίες για τραμπουκισμούς, για εκβιασμούς από τους νεοναζί καθημερινά σε όλη την Ελλάδα θάβονταν από την κυβέρνηση και τα κατασταλτικά όργανα τα οποία συμμετείχαν ενεργά σε αυτά τα εγκλήματα. Στην ουσία τον δρόμο για την τιμωρία της Χρυσής Αυγής, η ΝΔ και συγκεκριμένα ο Σαμαράς δεν την πήρε γιατί είναι μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση, αφού αυτό το γνώριζε και διόλου δεν τον απέτρεπε να επεξεργάζεται μια κυβερνητική συνεργασία μαζί της (πότε εξάλλου υπήρξε φασιστική οργάνωση που να μην ήταν εγκληματική και δολοφονική), αλλά γιατί καταχράστηκε την εύνοια και την υποστήριξη που της παρείχε το καθεστώς σε οικονομικό, πολιτικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο και μάλιστα με τρόπο που το εξέθεσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε η Χρυσή Αυγή από ένας εν δυνάμει παράγοντας πολιτικής και κοινωνικής σταθεροποίησης του συστήματος σε περίοδο έντονης πολιτικής και κοινωνικής ρευστότητας, όπως θα ήθελε το δεξιό τμήμα της πολιτικής ελίτ και τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου, να μετατραπεί σε παράγοντα περαιτέρω πολιτικής αποσταθεροποίησής του καθεστώτος. Συνέχεια