WICCA: Η Παγκόσμια θρησκεία των Μάγων και των Μαγισσών

τού κ. Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου Καθηγητού

Περιοδικό «Διάλογος» ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009, ΤΕΥΧΟΣ 58 (σελ 14).

Μετατροπή σε html από: http://www.ppu.gr/pdf/Dialogos_58.pdf

Είναι πια ολοφάνερο πως ο κόσμος ολόκληρος εισέρχεται με όλο και πιο γοργούς ρυθμούς στο αποκρυφιστικό πνεύμα της διαβόητης «Νέας Εποχής». Μια νέα, πρωτόγνωρη πνευματική κατάσταση διαμορφώνεται, η οποία τείνει να περιθωριοποιήσει πνευματικές και θρησκευτικές αξίες αιώνων. Εμείς, όσοι ασχολούμαστε με θέματα συγχρόνων αιρέσεων και παραθρησκείας, δυσκολευόμαστε να παρακολουθήσουμε την ροή των δραματικών εξελίξεων και την τραγική φάση στην οποία εισέρχεται η ανθρωπότητα.

Η χώρα μας δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Παρ’ όλο ότι ο ελληνικός λαός διαθέτει υγιείς πνευματικές καταβολές, οι οποίες στηρίζονται στην Ορθόδοξη παράδοσή μας, ο αποκρυφισμός όχι μόνο είναι παρών στη βιωτή των νεοελλήνων, αλλά τείνει να αποτελέσει κανόνα ζωής σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Δεν είναι υπερβολικό να υποστηρίξουμε πως η κάθε γειτονιά διαθέτει πια το μάγο ή τη μάγισσά της, διότι ο αριθμός των θεραπόντων του αποκρυφισμού και της μαγείας μετριέται σε πολλές χιλιάδες στη χώρα μας! Η μαγεία τείνει να γίνει «φυσική» ενασχόληση και τρόπος ζωής για πολύ κόσμο. Άλλωστε η συνεχής και συστηματική προβολή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το διαδίκτυο και τα αναγνώσματα τύπου Χάρι Πότερ, έχουν επιφέρει τεράστια επίδραση στις συνειδήσεις χιλιάδων ανθρώπων και έχουν αμβλύνει επικίνδυνα τις επιφυλάξεις της ορθόδοξης παράδοσής μας για το πρόβλημα του αποκρυφισμού.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη σοβαρότατη παράμετρος στο πρόβλημα της μαγείας. Ως τώρα γνωρίζαμε πως η μαγεία είναι μια απόκρυφη και σκοτεινή τέχνη – εργαλείο στο χέρια κάποιων επιτηδείων. Ως τις αρχές του εικοστού αιώνα οι μάγοι και οι μάγισσες σε διάφορα μέρη του κόσμου αποτελούσαν απλά κάποιες ενώσεις, ή δρούσαν μεμονωμένα. Όμως τώρα συνειδητοποιούμε πως η μαγεία έχει πάρει τη μορφή συγκεκριμένης και οργανωμένης θρησκείας. Πρόκειται για τη διαβόητη Wicca, η οποία έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και η οποία λέγεται ότι βρίσκεται στην 5η θέση των μεγάλων θρησκειών από άποψη οπαδών!

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

  Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ούτε καν το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους, που έχει συσταθεί στη… Βουλή (!), δεν μπορούν πλέον να πείσουν οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας βάσει της μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόζεται. Καταπέλτης είναι η έκθεση του Γραφείου αυτού.

Τινάζει στον αέρα τις κυβερνητικές εκτιμήσεις. «Είναι ψευδαίσθηση να αναμένουμε ότι η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές μετά το 2014 για να καλύψει με λογικούς όρους τις ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους», τονίζει χωρίς περιστροφές. «Η χώρα είναι σε χειρότερη θέση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους της, αφού έχει καταρρεύσει η παραγωγική της βάση», υπογραμμίζει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους του Κοινοβουλίου.

Συνεχίζει τινάζοντας στον αέρα τους μύθους αφενός των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και αφετέρου της «σωτηρίας» της Ελλάδας μέσω του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας: «Η επίτευξη και κυρίως η διατήρηση μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων στο μέλλον (πάνω σε μια εξασθενημένη οικονομία) είναι σχεδόν αδύνατη. Ούτε μπορεί κανείς να αναμένει σοβαρή μείωση του χρέους μέσω ιδιωτικοποιήσεων», ξεκαθαρίζουν οι οικονομολόγοι της Βουλής. Το συμπέρασμά τους είναι σαφέστατο και διατυπώνεται πεντακάθαρα: «Το χρέος δεν πρόκειται να τεθεί σε τροχιά μείωσης και να γίνει βιώσιμο έως το 2022 αποκλειστικά με εθνικές προσπάθειες αποταμίευσης». Εχουν απόλυτο δίκιο. Χθες το «Εθνος» δημοσίευσε στις οικονομικές σελίδες του ένα πολύ διαφωτιστικό γράφημα.

Η σημειολογία στην καθημερινή ζωή

Απόσπασμα από το βιβλίο του Umberto Eco*

***

Οι ποικιλίες βίας στη σύγχρονη κοινωνία

Το γεγονός ότι μια αθώα κυρία, μετά από κάποια απόφαση αγνώστων απάγεται, φέρνοντας τη δυστυχία σ’ολόκληρη οικογένεια, θεωρείται – τελείως δικαιολογημένα – σαν ανυπόφορη βία. Το γεγονός, αντίθετα, ότι ένα ολόκληρο εργοστάσιο με χιλιάδες εργάτες κλείνει με απόφαση γνωστών ατόμων θεωρείται σαν μοιραίοι συμβάν.

Κάποια βρώμα αναδύεται απ’το χώρο των καλών αισθημάτων. Είναι αλήθεια πως, όπως θα μπορούσε να παρατηρήσει ένας άνθρωπος με κοινή λογική – ίσως απ’αυτούς που γκρινιάζουνε γιατί ο Ντάριο Φο ήτανε πολύ σκληρός όταν έγραψε το έργο για τον κακόμοιρο το Φράνκο – οι απαγωγείς ατόμων ενεργούν γιατί ποθούν τα πλούτη, ενώ αυτοί που απολύουν εργάτες ενεργούν από ανάγκη (γιατί ποθούν τη φτώχεια ίσως;). Αυτός ο παράλογος συλλογισμός μου φέρνει στο μυαλό όσα έγραφε ο Edoardo Sanguineti την περασμένη Κυριακή (στην εφημερίδα «Il Giorno»), ότι δηλαδή λυπάται πολύ που μερικοί γυρνάνε στους δρόμους με το όπλο παραμάσχαλα, αλλά ακόμη περισσότερο λυπάται που μερικοί άλλοι, και σε πλατιά κλίμακα, κάνουν εμπόριο όπλων. Έτσι, θυμίζοντας τον Μπρεχτ, εκφράζει την υποψία ότι το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η ίδρυση μιας τράπεζας και όχι η διάρρηξή της.

Πέρα απ’αυτές τις παραδοξολογίες, αναγκαίες καμιά φορά για να ταραχτεί ο συνομιλητής και να κοιτάξει τα πράγματα πιο προσεκτικά, είναι βέβαιο ότι αυτές τις μέρες γίνανε τρομερές πράξεις εγκληματικής και πολιτικής βίας: ακόμη κι αν ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι ξέρουν ότι αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει η κοινωνία μας επειδή δεν έχουμε πόλεμο και ότι η σποραδική βία είναι σαν βαλβίδα ασφαλείας απ’όπου εκτονώνεται η τάση για γενικευμένη βία, το γεγονός πάντως δεν μας παρηγορεί. Και πρέπει να ενεργήσουμε αμέσως για να σταματήσουν οι απαγωγές παιδιών και οι δολοφονίες γονέων.

Διαφορετικά, παρατηρεί σωστά ο Sanguineti, έχει κανείς την εντύπωση ότι η πρόσφατη έκφραση ανησυχίας για την «καταναλωτική» βία χρησιμεύει για να σκεπάσει μια πιο μελετημένη και λεπτή βία, συγχέοντας την οργανωμένη μαύρη βία με τη σποραδική βία του αλητόκοσμου και αποσιωπώντας, επομένως, την πρώτη από αυτές.

Η πλατεία Συντάγματος (τότε) δεν είχε δράκο!

Εκείνο το απόγευμα της Τετάρτης 25ης Μαΐου του ‘11, στο τρίτο κάλεσμα για συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, χωρίς κομματικό ή συνδικαλιστικό καπέλο, βρέθηκα κι εγώ παρασυρμένος περισσότερο από την περιέργεια, παρά από κάποιο αγωνιστικό εφαλτήριο. Αν κρίνω από τα πρόσωπα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που περιφέρονταν στην πλατεία τις πρώτες ώρες, μάλλον οι περισσότεροι ήταν παρακινημένοι από την ίδια περιέργεια. Λίγες ώρες μετά και ενώ έπρεπε να αποχωρήσω «δια προσωπικούς λόγους», έκανα μία παρατήρηση σε ένα φίλο:

«Αν μέχρι το βράδυ όλοι αυτοί αρχίσουν να μιλάνε μεταξύ τους και στηθεί συνέλευση, φίλε μου θα έχουμε κερδίσει».

Και μέχρι το βράδυ μάθαμε να συζητάμε. Ήσυχα και απλά. Αρχίσαμε να καταλαβαινόμαστε…

–Σσσ… –Μας ακούνε ή κοιμάται κανείς;

Η  χώρα όπου μια φορά όλη κι όλη στην πολιτική της Ιστορία συνέβη να παραιτηθεί πρόεδρος της, και τούτο ακαριαία τη στιγμή που αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούσε τα τηλέφωνα των πολιτικών του αντιπάλων, η ίδια αυτή χώρα, όταν σχεδόν μισό αιώνα αργότερα εγκαλείται για το γεγονός ότι παρακολουθεί συστηματικά σύσσωμη την Οικουμένη, απαντάει «μαγκιά μου, οποιανού του αρέσει, και θα το συνεχίσω ατάραχα και ανενδοίαστα!». Είναι προφανές ότι στον κόσμο από την εποχή εκείνης της παραίτησης έχουν αλλάξει πολλά…

JP Morgan: Τελειώνετε με τη Δημοκρατία!

 Από ποιούς παίρνει γραμμή ο Αντώνης Σαμαράς; 

Ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, στο πλαίσιο του ταξιδιού του στις ΗΠΑ,την Δευτέρα 30-9-2013 συμμετείχε σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με κορυφαία στελέχη της JP Morgan, μεταξύ των οποίων και ο διευθύνων σύμβουλός της Jamie Dimon.

Υπενθυμίζεται ότι η αμερικανική τράπεζα την προηγούμενη εβδομάδα εξέδωσε δυο εκθέσεις ελληνικού ενδιαφέροντος. Η μία για τις τράπεζες και η άλλη συνολικά για την οικονομία και την αγορά.

Ποια όμως είναι η JPMorgan και ποιες απόψεις-θέσεις εκφράζει;