Ο Ιλία Πριγκοζίν και το Xάος

Σημ.Αμετανόητου: O καθηγητής Ιλια Πριγκοζίν πέθανε το 2003.Είναι ελάχιστα γνωστός στους Ελληνες.Αγάπαγε πολύ την Ελλάδα και το έργο του είναι τεράστιο.Το κλασσικό βιβλίο του «Τάξη μέσα από το Χάος» είναι ένα βιβλίο που σου ανοίγει τα μάτια σε όλα τα πεδία.Δεν είναι τυχαίο που πολλοί κοινωνικοί επιστήμονες μελετούν ακόμα αυτό το βιβλίο…Οι εξελίξεις γενικά στην Ελλάδα και στον κόσμο, με υποχρεώνουν να αφιερώσω αυτήν την ανάρτηση στον φίλο του blog Λεωνίδα, ο οποίος (ουσιαστικά) ανησυχεί και για την ΤΑΞΗ και για το ΧΑΟΣ…θα του πώ μόνο ότι… είμαστε «dust in the wind…»

Ραντεβού με ένα Νόμπελ 

του Αλκη Γαλδαδά

Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, από τα βάθη του 14ου αιώνα, δεν δίστασε να προειδοποιήσει τους ανθρώπους ότι «κάθε λόγος παλαίει προς κάθε λόγον». Το έδειξαν, γράφει, οι έλληνες φιλόσοφοι και οι μαθητές τους ανατρέποντας συνεχώς ο ένας τον άλλον και ανατρεπόμενοι από άλλες ανώτερες φαινομενικά αποδείξεις.Χρειάζεται λοιπόν ετοιμότητα και καθαρό μυαλό για να δεχθούμε την κάθε επόμενη ανατροπή που έρχεται να μας αλλάξει την αντίληψη για τον γύρω κόσμο και να υπαγορεύσει εντελώς καινούργιες συμπεριφορές.

Ο καθηγητής Ιλία Πριγκοζίν που επισκέφθηκε πολύ πρόσφατα την Ελλάδα, μας προέτρεψε και εκείνος με τη σειρά του να περάσουμε σε άλλη επιστημονική θεώρηση των πραγμάτων γύρω μας. Εγκαταλείποντας τις βεβαιότητες για τις κλασικές ως τώρα τροχιές, που δήθεν προσδιορίζει απόλυτα η επίλυση των κλασικών εξισώσεων της κίνησης. Να δεχτούμε τον χρόνο σαν απαραίτητο κοινό παρονομαστή σε ό,τι κάνουμε και σαν έναν δημιουργικό σύντροφο με μη αναστρέψιμη πορεία. Βγαίνουμε από τη σφαίρα επιρροής του καρτεσιανού δυϊσμού, όπου από τη μια η Φύση εμφανίζεται σαν ένα αυτόματο και από την άλλη ο άνθρωπος σαν παρατηρητής έξω από αυτήν. Ο Αϊνστάιν έχοντας καλά αντιληφθεί ποιο ήταν το πρόβλημα πρότεινε κάποια στιγμή εντελώς αξιωματικά να δεχθούμε ότι και οι άνθρωποι είναι αυτόματα χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει. «Τι θα έλεγε το Φεγγάρι», αναρωτιόταν, «αν το ρωτούσες γιατί κινείται;». Την απάντηση την έδινε ο ίδιος πιστεύοντας ότι ο δορυφόρος της Γης θα μας απαντούσε: Μου αρέσει ο καθαρός αέρας.

Εμείς γελάμε, έλεγε ο Αϊνστάιν, με την απάντηση, αφού ξέρουμε ότι κινείται υπακούοντας στους νόμους του Νεύτωνα. Συνέχισε λοιπόν να πιστεύει ότι είναι ουτοπία να νομίζουμε με τη σειρά μας πως κάνουμε πράγματα έχοντας ελευθερία δράσης.

Ο Ιλία Πριγκοζίν όμως απορρίπτει κατηγορηματικά ότι είναι δυνατόν τα άτομα και τα μόρια της ύλης να υπακούουν σε νόμους όπου το ένα βήμα φέρνει το άλλο, ενώ ο χρόνος πάει ανώδυνα και προς τα πίσω· την ίδια στιγμή όπου η ύλη συμπεριφέρεται σχεδόν ζωντανά εκδηλώνοντας εξέλιξη, διακυμάνσεις, αβεβαιότητα. Ούτε φυσικά χωράει στην κοσμοθεωρία του ότι η Φύση στην ουσία της είναι άχρονη. Ούτε ότι η εξέλιξη των μορφών είναι αποτέλεσμα των περιορισμών των οργάνων παρατήρησης και των λαθών μας.

Βέλγος ρωσικής καταγωγής, ο Πριγκοζίν άρχισε από τα γυμνασιακά του χρόνια να μελετά φιλοσοφία, ψυχολογία και ιστορία για να κατανοήσει πώς σκέπτονται και δρουν οι άνθρωποι στην κοινωνία. Η μελέτη της ψυχολογίας τον οδήγησε στη βιολογία ώστε να κατανοήσει τη νευροφυσιολογική βάση των νοητικών και συναισθηματικών λειτουργιών. Μελετώντας βιολογία είδε ότι είναι αδύνατο να εμπεδώσει τις οργανικές λειτουργίες χωρίς γνώσεις χημείας και θερμοδυναμικής.

Μετά τον πόλεμο, όπου είχε πάρει ενεργό μέρος στην Αντίσταση κατά των γερμανών κατακτητών, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη θερμοδυναμική των συστημάτων που ανταλλάσσουν ύλη και ενέργεια ενώ βρίσκονται μακριά από μια κατάσταση ισορροπίας. Με τις εργασίες του κατάφερε να δείξει ότι αν και μακριά από την ισορροπία εμφανίζονται αστάθειες και διακλαδώσεις με τελικό αποτέλεσμα την ανάδυση νέων χωροχρονικά οργανωμένων μορφών. Στην κυριολεξία σαν τον ταχυδακτυλουργό παρουσίασε τη ζωή να βγαίνει μέσα από τον δυναμικό μηχανισμό του χάους.

Το χρονικό πώς έγινα μια βολεμένη σερβιτόρα και οι γονείς μου οι δημόσιοι υπάλληλοι

Το μέσον και το μήνυμα 

Εμού της Ιδίας

 

– Οι γονείς σου δουλεύουν στο Δημόσιο;
– Ναι, αλλά τι σχέση έχει αυτό;
– Οι γονείς σου δουλεύουν στο Δημόσιο, δεν μπορώ να κάνω κουβέντα μαζί σου.

 

(απόσπασμα από την προφορική κουβέντα κατά την οποία ο συνομιλητής ισχυρίστηκε πως μιλάω από τη θεσούλα της βολεμένης σερβιτόρας με γονείς δημόσιους υπάλληλους, εξ ου και ήθελα να εξηγηθώ με το παρακάτω χρονικό)

Εννοείται πως αγχώθηκα για να βρω δουλειά. Ποιος δεν το κάνει; Όχι εγώ δηλαδή τόσο πολύ, για να λέμε την αλήθεια, όσο οι γονείς μου. Στο Δημόσιο όμως δουλεύουν, τι μπορείς να πεις; Εγώ ήθελα να συνεχίσω να είμαι ρεμάλι, αλλά αυτοί ήθελαν να «βολευτώ» όπως είχαν κάνει και αυτοί.

Είχα τελειώσει με τις σπουδές, είχα πάρει πτυχία από τέσσερις (4) γλώσσες, είχα ταξιδέψει και είχα μείνει στο εξωτερικό, ε, δεν είχα άλλες δικαιολογίες: το έβλεπες στα μάτια των γύρω σου, αυτών που συναντούσες στο δρόμο, των συγγενών σου, των φίλων σου και είπαμε φυσικά και των δημοσιουπάλληλων γονιών σου. «Τώρα, δουλειά;».

Σόρος: Το ευρώ επιβίωσε – Η ΕΕ πεθαίνει

<

Σημ.Αμετανόητου: Eδώ συμφωνώ με το σκεπτικό του ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ για να μην πώ τίποτα χειρότερο για τον κύριο και παραπέμψω τους αναγνώστες σε εσχατολογικά κείμενα…

***

Ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Τζ. Σόρος κάνει λόγο για Πύρρειο Νίκη της Γερμανίας στη μάχη κατά της ευρωκρίσης. Η Ε.Ε. έχει αλλάξει πολύ από τον αρχικό της σκοπό. Δεν είναι πλέον μία εθελοντική ένωση κυρίαρχων και ανεξάρτητων κρατών, καταγγέλλει.

«Τώρα που η κρίση του ευρώ έχει τελειώσει, η Γερμανία αναδεικνύεται νικητής. Πρόκειται, όμως, για Πύρρειο Νίκη, που θα ήταν καλύτερα να έχει αποφευχθεί» δήλωσε κατηγορηματικά ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος μιλώντας στο Κίελο.

Ο επενδυτής, γνωστός και ως «δολοφόνος της στερλίνας» για το περιβόητο σορτάρισμα που έκανε το 1992 εναντίον του βρετανικού νομίσματος, εδώ και καιρό επικρίνει τους χειρισμούς της καγκελαρίου Μέρκελ για την κρίση της ευρωζώνης.

Οι Διώξεις των Ελλήνων Φιλοσόφων!

  

Οι Αρχαίοι  Έλληνες Φιλόσοφοι, Διά-Στοχαστικοί… και το Ελληνικό θεοκρατικό, συντηρητικό κατεστημένο στην Αρχαιότητα. Αρχαίοι Έλληνες Δια-στοχαστές, Δια-νοούμενοι, Επιστήμονες και Φιλόσοφοι με πλήθος, απειράριθμες ιδέες και επιστημονικές ανακαλύψεις που αρκετές από αυτές, έφτασαν μέσα από τα βιβλία τους στο σήμερα, ενώ πολλαπλάσιες αυτών, τις έκαψαν οι επελάσεις των βαρβάρων, με προεξέχοντες τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα στην Περσέπολη, (ακόμη απορώ γιατί τον λένε Μέγα) Έλληνες και Ρωμαίους διώκτες της γνώσης, Βυζαντινούς χριστιανούς επισκόπους,  στο πέρασμα των αιώνων, μαζί με βιβλιοθήκες γεμάτες με θησαυρούς Γνώσης και Σοφίας.

Και που πάει ο φασισμός όταν σβήνει η Χρυσή Αυγή;

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι με τηλεοπτικούς όρους «ραγδαίες και καταλυτικές». Αν προσπαθήσει κάποιος να σταθεί –για να βγάλει κεντρικό συμπέρασμα- σε μια αποσημειολόγηση καίριων σημείων της ρέουσας αφήγησης των γεγονότων μάλλον θα οδηγηθεί σε μια διαθλασμένη -από τη φαινομενικότητα των πραγμάτων- και όχι συνεκτική αποτύπωση της συγκυρίας.