Πέντε χρόνια από την κατάρρευση της Lehman Brothers – Το κόστος και οι φόβοι

Η εφημερίδα Die Welt υπολογίζει χονδρικά το δημοσιονομικό κόστος της κρίσης σε οκτώ τρισεκατομμύρια ευρώ. Εφαλτήριο για την εκδήλωσή της αποτέλεσε ακριβώς πέντε χρόνια πριν, στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008, η πτώχευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers.

Η κατάρρευση της Lehman ήταν το αποκορύφωμα της «φούσκας» που γιγάντωσε ο ανεξέλεγκτος δανεισμός στην αμερικανική αγορά ακινήτων. Οι επιπτώσεις αυτών είναι γνωστές: η παγκόσμια οικονομία συμπαρασύρθηκε βαθμιαία σε βαθιά ύφεση, τα κράτη αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν πακέτα δισεκατομμυρίων για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας, ενώ οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρίες διασώθηκαν ενισχύθηκαν με δισεκατομμύρια από την «τσέπη» των φορολογουμένων.

Αντιδρώντας στις εξελίξεις, οι εκπρόσωποι των 20 ισχυρότερων βιομηχανικών χωρών και των αναδυόμενων οικονομιών (G20) υποσχέθηκαν τότε ότι στο εξής κανένας «παίκτης» των χρηματαγορών δεν θα αφήνεται να δρα ανεξέλεγκτα. Επιπλέον προανήγγειλαν μεταρρυθμίσεις, ώστε να αποτραπεί στο εξής η κατάρρευση μίας τράπεζας, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει τριγμούς στην παγκόσμια οικονομία και ώστε να μην επωμίζονται οι φορολογούμενοι το κόστος της κερδοσκοπίας των τραπεζών.

Πέτρος Κωστόπουλος (Όσο τον φτύνουμε, τόσο κολλάει)

Με τον Πέτρο Κωστόπουλο δεν έχουμε ασχοληθεί καθόλου. Μόνο η «φάτσα» του μας προκαλούσε αλλεργία: Εκεί απαστράπτει όλη η ελεεινότητα του ΓΛΟΙΩΔΟΥΣ στο πιο ταιριαστό της αποτύπωμα…
Την περιγράφει πολύ παραστατικά το παρακάτω κείμενο

–

Γράφει: Λουπάκη Ευγενία

«Εγώ ελπίζω να τη βολέψω»…
«Οι γυναίκες είναι σαν τα γραμματόσημα. Όσο τις φτύνεις, τόσο κολλάνε».
Ο πατέρας αυτού του αποφθέγματος και όλης της παρόμοιας φιλοσοφίας του κώλου (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς),
του πουλ-μουρ και της τζάμπα μαγκιάς, της βλαχομπαρόκ γκλαμουριάς, που βαφτίστηκε life style και αποθέωσε τον κυνικό ατομισμό ως μοναδική, αναγκαία και ικανή συνθήκη επιτυχίας, επιστρέφει. 
 
Επιστρέφει, αφού οδήγησε στην πτώχευση μια «αυτοκρατορία», που εισέπραξε 4 δισ. από το Χρηματιστήριο στις αρχές του 2000 και άφησε στον δρόμο τους εργαζόμενους σ’ αυτήν.

Goldman Sachs : Νόμοι και θεσμοί καταλύονται για αυτήν

Στις 20 Αυγούστου 2013, το ηλεκτρονικό σύστημα συναλλαγών της Goldman Sachs σταμάτησε να λειτουργεί με αξιόπιστο τρόπο.

Η αιτία φαίνεται να ήταν

• μια πιθανή αστοχία του λογισμικού της ή

• η προσβολή του από κακόβουλο λογισμικό (ιός)

Το αποτέλεσμα ήταν η τράπεζα να στείλει μεγάλο αριθμό εντολών με εσφαλμένες τιμές για αξίες που διαπραγματεύονταν στα χρηματιστήρια NYSE, Euronext, Nasdaq, OMX και CBOE. Το μέγεθος των εσφαλμένων εντολών ήταν τόσο μεγάλο, που οδήγησε στην αποσταθεροποίηση των προαναφερόμενων αγορών εκείνη την ημέρα.

Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί πέρσι το καλοκαίρι με την χρηματοοικονομική εταιρεία Knight Capital. Λόγω ιού στο σύστημα συναλλαγών της, οι τοποθετήσεις της σε 148 μετοχές του NYSE είχαν μεγάλες αποκλίσεις με τις τρέχουσες τιμές της αγοράς. Το αποτέλεσμα αυτού του λάθους ήταν η απώλεια 476 εκατομμυρίων δολαρίων, γεγονός που οδήγησε στην εξαγορά της εταιρείας από ανταγωνιστές της.

Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνεται η πτώση της μετοχής της όταν έγινε γνωστή η εν λόγω δυσλειτουργία.

Η πολιτική του σκότους «Απο την συζήτηση προκύπτει το Φώς» (του Γεράσιμου Κακλαμάνη )

«De la discussion jaillit la lumiere»

Ἀπὸ τὴ συζήτηση προκύπτει τὸ φῶς, λέει τὸ γαλλικὸ ρητό. Αὐτὸ ὅμως ἀκριβῶς εἶναι ποὺ δὲ θέλουν οἱ ἀμερικανοί, τὸ φῶς. Κάποτε παρουσίασαν στὸ Μέγα Ναπολέοντα ἕναν πράκτορα τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τοῦ πρότειναν νὰ τὸν παρασημοφορήσει, ἐπειδή, εἶπαν, εἶχε προσφέρει ὕπατες ὑπηρεσίες στὸ γαλλικὸ ἔθνος. Καὶ ὁ Μέγας Ναπολέων ἀπάντησε: «λεφτὰ μποροῦμε νὰ τοῦ δώσουμε ὅσα θέλει, τὰ παράσημα ὅμως τὰ ἔχομε γι’ ἄλλους ἀνθρώπους». Ὁ Μέγας Ναπολέων, ὡς γνωστόν, ἦταν εὐρωπαῖος πολιτικός. Καὶ ἦταν καὶ φιλόσοφος -ἐξ οὗ καὶ Μέγας. Ἤξερε δηλαδὴ ὅτι σκοπὸς τῆς κάθε εἴδους πολιτικῆς ἦταν ἡ ἠθικὴ δόμηση τῶν κοινωνιῶν, ὅτι λόγῳ αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ὑπῆρχε ἡ πολιτικὴ καθόλου. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Ναπολέοντας ἐξέφραζε μία εὐρωπαϊκὴ παράδοση 2.500 ἐτῶν ποὺ ἄρχισε στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα. Ἡ πολιτικὴ δὲν εἶναι αὐτοσκοπός, φασαρία κατανομῆς ὑπουργείων, «ἁρμοδιοτήτων» καὶ συμφερόντων, ἀλλὰ μέσον πρὸς ἕναν σκοπό: τὴν ἠθικὴ δόμηση τῶν κοινωνιῶν καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ἠθικὴ δόμηση δὲν ὑπάρχει ὅταν ὁ ὑπόκοσμος τῆς πολιτικῆς γίνεται ἡ ἐπίσημη ἔκφρασή της.

Αυτόνομη Εκπαίδευση των Ζαπατίστας: Τα Μικρά Σχολεία των προλετάριων

Θα υπάρξει «πριν» και «μετά» το Μικρό Σχολείο των Ζαπατίστας, τόσο αυτού του πρόσφατου όσο και αυτών που θα επέλθουν. Θα έχει μια αργή διάχυτη επίδραση, η οποία θα γίνει μεν αισθητή σε μερικά χρόνια, αλλά θα πλαισιώσει τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων για δεκαετίες ολόκληρες. Αυτό που βιώσαμε ήταν μία μη θεσμική εκπαίδευση, που το αντικείμενό της το εκπαιδευτικό είναι η κοινότητα. Μία μορφή αυτοδιδασκαλίας, πρόσωπο με πρόσωπο. Να μαθαίνει κανείς με το πνεύμα και με το σώμα, όπως θαέλεγε κι ο ποιητής

Πρόκειται για μέθοδο μη παιδαγωγική, εμπνευσμένη από τον πολιτισμό του κόσμου της αγροτιάς: συλλέγεις τους καλύτερους σπόρους, τους διασπείρεις σε γόνιμο έδαφος και ποτίζεις τη γη έτσι ούτως ώστε το θαύμα της βλάστησης να αρχίσει να παράγει καρπούς, κάτι το οποίο δεν είναι ποτέ βέβαιο ότι θα συμβεί και δεν είναι δυνατό να προσχεδιαστεί.