Έθνος, κράτος, «έθνος- κράτος» και Αριστερά

Μια συζήτηση που έχει ήδη ανοίξει από τη ζωή και σπάει αλλοτινές «βεβαιότητες»

Τον τελευταίο καιρό ξυπνάει στο εσωτερικό της Αριστεράς η συζήτηση γύρω απ’ το έθνος. Υπάρχει και μια συζήτηση μέσα στη συζήτηση, σύμφωνα με την οποία το ανασκάλεμα αποδίνεται σε διαφορετικούς λόγους: από ψηφοθηρία και συστημική στροφή τμήματος της Αριστεράς, μέχρι σταυροφορία της αστικής προπαγάνδας και συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Το άρθρο συντάσσεται με την άποψη ότι η συζήτηση για το έθνος ανοίγει για τους ίδιους λόγους που η Αριστερά κερδίζει δύναμη στην ελληνική κοινωνία – κι ένας βασικός λόγος γι’ αυτό είναι η αποκάλυψη της πραγματικής εξάρτησης της χώρας απ’ τους λογής «εταίρους», «δανειστές» και κάθε άλλης ποικιλίας κεφαλαιοκράτες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Και το πιο σημαντικό μ’ αυτό το φανέρωμα είναι ότι δεν έγινε απ’ την Αριστερά –όχι όσο και όπως θα έπρεπε– αλλά απ’ την ίδια τη ζωή. Πολλοί άνθρωποι συζητούν, πια, στην καθημερινότητά τους για την εξάρτηση της χώρας – σίγουρα με διαφορετικούς τρόπους, σίγουρα με αντιφατικές ιδεολογικές και άλλες καταβολές/αναφορές. Αλλά με το κέντρισμα ερχόμενο απ’ το εξόφθαλμο γεγονός ότι οι μεγάλοι καρχαρίες βγαίνουν απ’ το βυθό, να κυνηγήσουν στον αφρό, που μέχρι χτες έμοιαζε ασφαλής.

Του Νίκου Λάιου

Ο Μάρξ και ο Λένιν για το έθνος

Χώρος για ανάλυση των εννοιών του «έθνους» και του «εθνικού» δεν υπάρχει εδώ. Αλλά και να υπήρχε, δεν θα ’ταν δουλειά για τις δυνάμεις του γράφοντα. Το άρθρο δεν σκοπεύει να λύσει το ζήτημα. Σκοπεύει, όμως, να δείξει ότι η μελέτη του ζητήματος από γωνιά διαφορετική απ’ τη δεσπόζουσα, είναι αναγκαία για τη σημερινή ελλαδική Αριστερά. Αναφερόμαστε εδώ σε μια ειλικρινή, ριζοσπαστική Αριστερά που θέλει αληθινά να υπηρετεί τις εργαζόμενες κοινωνικές τάξεις του τόπου, βοηθώντας τις στην απελευθέρωσή τους από τις λογής σκλαβιές, πλέκοντας τις εμπειρίες τους με τις δικές της. Στην επιδίωξη αυτού του σκοπού το άρθρο θα απευθυνθεί στο βιβλίο του Λένιν Κράτος και Επανάσταση για διάφορους λόγους – και κάποιοι θα αναφέρονται στη ροή του γραψίματος.

ΜΠΡΑΒΟ ΦΩΦΗ!

Φώφη Γεννηματά για Αντώνη Σαμαρά:

1/4/2012: «Είναι προφανές ότι ο κ. Σαμαράς βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Η γραμμή του κ. Σαμαρά είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες της πατρίδας και την αγωνία των πολιτών και αντί να συμβάλει στην υπέρβαση της οικονομικής κρίσης οδηγεί στην επικίνδυνη όξυνσή της».

7/4/2012: «Η γραμμή του κ. Σαμαρά τροφοδοτεί δυστυχώς τις τυφλές πολιτικές που θέτουν σε κίνδυνο τις θυσίες του ελληνικού λαού. Ο κ. Σαμαράς παρουσίασε σήμερα τη σύνοψη της πολιτικής του γραμμής. Αλαζονεία, παντελής απουσία αυτοκριτικής, δημαγωγικές υποσχέσεις με μισόλογα, για να μη φανεί ότι αυτές προσκρούουν σε όσα ο ίδιος υπέγραψε και ψήφισε, αόριστες αναφορές σε ισοδύναμα δημοσιονομικά μέτρα. Απίστευτο πολιτικό θράσος».

26/5/2012: «Ο κ. Σαμαράς με τη σημερινή του ομιλία απέδειξε πώς εννοεί το μέτωπο για την προστασία της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας: Ολοταχώς επιστροφή πίσω στην ΕΡΕ και στις λογικές διχασμού των Ελλήνων».

Διόλου δε με αφορά αν ο Σαμαράς παραδέχτηκε ότι η Γεννηματά είχε δίκιο σε όσα τον κατηγορούσε και ζήτησε συγγνώμη ή η Γεννηματά θεώρησε ότι «οι λογικές διχασμού των Ελλήνων» και το «απίστευτο θράσος» του Σαμαρά δεν είναι και τίποτα το σοβαρό.

Το θέμα είναι ότι η Γεννηματά συμμετέχει σε συσκέψεις με τον Σαμαρά και συνεργάζονται μια χαρά, αν και κατάφερε να «εξοργίσει τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του, οι οποίοι σχολίαζαν ότι η πρωτοβουλία της κ. Γεννηματά να γνωστοποιήσει σε δημοσιογράφους τις θέσεις της Τρόικα για τις απολύσεις στην αμυντική βιομηχανία πρόκειται για μία επιεικώς ακατανόητη κίνηση».

O Μικρούλης μας και η ……Σοφία!

(Ανάλαφρο διήγημα ,για χαλάρωση )

 «Γράφει ο Λεωνίδας»

Ο κατάμαυρος όγκος της Οίτης ορθονώταν εμπρός μας .Η νύχτα είχε φέρει ένα δροσερό αεράκι ,απαλύνοντας λίγο την ζέστη της Ιουλιάτικης μέρας .Είχαμε κάτσει όλη η οικογένεια στον εξώστη με μέτωπο το βουνό κι απολαμβάναμε το μαγευτικό θέαμα χαλαρώνοντας .Πίσω το δάσος που ακολουθούσε τον Σπερχειό στο αιώνιο διάβα του και ο κάμπος της Τραχίνας .Το φεγγάρι πήγαινε,όπου να ναι, να κουρνιάσει λες στην αγκαλιά του βουνού .Σε λίγο θα άγγιζε την κορυφογραμμή του και θα χανόταν πίσω του .Το θέαμα φάνταζε εξωτικό ,σχεδόν απόκοσμο .Ο περίεργος ορεινός όγκος μπροστά μας έδειχνε ξαπλωμένος γίγαντας ,με την μια κορφή του δεξιά προς την Υπάτη σαν το κεφάλι και αριστερά προς το Καλλίδρομο μακρυά να αχνοφαίνεται μια άλλη κορφή μικρότερη σαν τις πατούσες του .Μπροστά μας το σώμα του μια συνεχής κορυφογραμμή χιλιομέτρων . Πάνω και πίσω απ  αυτήν το οροπέδιο με την σύγχρονη ονομασία «θέση Λούκα».Το βουνό με τα περισσότερα νερά στην Ευρώπη .Παντού πηγές .

Κουτάκια!

Του Θύμιου Καλαμούκη
Από την “Ελληνοφρένεια”

Όποτε από την ραδιοφωνική εκπομπή ακουστεί η λέξη κομμουνισμός, αρχίζει βροχή μηνυμάτων, που συγκλίνουν σε δύο βασικές κατηγορίες απόψεων. Πρώτον ότι ο κομμουνισμός δεν πρόκειται να έρθει ποτέ στην Ελλάδα και δεύτερον σε όποια χώρα εφαρμόστηκε, ο λαός πείνασε, κακοπέρασε, βασανίστηκε, ξεδοντιάστηκε, κατακρεουργήθηκε, πέθανε και ξανά πέθανε.

Με επίγνωση ότι πέρασε πια η εποχή όπου μπορούσαμε να ανταλλάξουμε πολιτισμένα διαφορετικές απόψεις, αλλά και με βαθειά γνώση ότι τέτοιου τύπου θέματα, δεν αναλύονται από το ραδιόφωνο, μέσα από έναν μονόλογο, χωρίς ζωντανό διάλογο και διαφωνίες, προσπαθώ μερικές φορές να ψελλίσω ορισμένες απόψεις, αλλά το μετανιώνω αμέσως, λόγω των παραπάνω συνθηκών.