Κορνήλιος Καστοριάδης: Δημοκρατία δίχως συμμετοχή πολιτών

«…η Δημοκρατία είναι ένα ζήτημα που ξεπερνάει την πολιτική προτιμώ να μιλώ για άμεση Δημοκρατία. Είναι προφανές ότι, αν οι πολίτες δεν συμμετέχουν στη δημόσια ζωή, δε μπορεί να γίνει τίποτε. Δεν αρκεί όμως να επαναλαμβάνουμε: συμμετοχή, συμμετοχή. Το ερώτημα είναι: και γιατί, διάβολε, να συμμετέχουν οι πολίτες; Υπάρχουν σίγουρα λόγοι που δε συμμετέχουν σήμερα.»

Κορνήλιος Καστοριάδης: “Ακυβέρνητη Κοινωνία”
Συνεντεύξεις και Συζητήσεις 1974-1997 – Εκδόσεις Ευρασία, Αθήνα 2010

Cornelius Castoriadis – “A Society Adrift“
Interviews and Debates, 1974-1997 – Fordham University Press, New York, 2010
———————————————

 

Kern: Όταν τίθεται το ερώτημα της Δημοκρατίας σήμερα, αναφέρεται πάντα στην αντιπροσωπευτική, είτε πρόκειται να την εγκωμιάσουμε είτε να την επικρίνουμε. Δεν έχουμε προχωρήσει περισσότερο. Μπορούμε να προωθήσουμε μαζί σας την ερώτηση πιο πέρα, π.χ. προς τη μορφή της συμμετοχικής Δημοκρατίας;
Καστοριάδης: Προτιμώ να μιλώ για άμεση Δημοκρατία. Είναι προφανές ότι, αν οι πολίτες δεν συμμετέχουν στη δημόσια ζωή, δε μπορεί να γίνει τίποτε. Δεν αρκεί όμως να επαναλαμβάνουμε: συμμετοχή, συμμετοχή. Το ερώτημα είναι: και γιατί, διάβολε, να συμμετέχουν οι πολίτες; Υπάρχουν σίγουρα λόγοι που δε συμμετέχουν σήμερα.

…δεν είναι ελεύθεροι παρά τη μέρα των εκλογών. Άραγε είναι ελεύθεροι ακόμη κι εκείνοι τη μέρα;

Kern: Είναι επειδή στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν τους ζητάει κανένας να συμμετέχουν. Επιπλέον, οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι για κάτι τέτοιο.
Καστοριάδης: Όπως έλεγε ο Ρουσσώ για τους Άγγλους, δεν είναι ελεύθεροι παρά τη μέρα των εκλογών. Άραγε είναι ελεύθεροι ακόμη κι εκείνοι τη μέρα; Τα χαρτιά είναι σημαδεμένα, οι ψευτοεπιλογές είναι προκαθορισμένες από τα κόμματα–και επιπλέον, κενές περιεχομένου. Τι είναι τα «προγράμματα» των πολιτικών κομμάτων σήμερα, στη Γαλλία, την Αγγλία ή αλλού;

πάει καιρός που σ΄ αυτή τη χώρα κανείς δε πέθανε από γελοιοποίηση.

Kern: Ίσως οι διαφορές τους να μην είναι πολύ σαφείς. Επ΄ ευκαιρία λοιπόν της σύγχρονης Δημοκρατίας…
Καστοριάδης: Η Δημοκρατία έχει οργανωθεί, έχει συλληφθεί με τέτοιο τρόπο που η συμμετοχή των πολιτών να είναι όντως αδύνατη. Κι ύστερα απ΄ αυτό, οι πολιτικοί έρχονται και κλαίνε για την κρίση της αντιπροσωπευτικότητας. Ιδού τώρα ο κ. Fabius[1] που θρηνεί καθώς ανακαλύπτει τα πασίγνωστα: την ιδιωτικοποίηση των ανθρώπων, την αδιαφορία των πολιτών, το κενό του “προγράμματος” του κόμματος του. Ή εκείνοι οι σοσιαλιστές βουλευτές, που, αφού έχου περιγράψει το κενό της σημερινής “πολιτικής”, συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης του κόμματος τους, καταλήγουν καλώντας μας να υποστηρίξουμε με σθένος τη “γραμμή του Προέδρου”. Πάει καιρός που σ΄ αυτή τη χώρα κανείς δε πέθανε από γελοιοποίηση.

για να συμμετέχουν οι άνθρωποι, πρέπει να έχουν τη συνεχώς επαληθευόμενη βεβαιότητα ότι η συμμετοχή τους ή η αποχή τους παίζουν ρόλο.

Τo Θράσος της σιγουριάς της εξουσίας…

Προσέξτε. Όποιος δεν έχει τίποτα πια να χάσει είναι επικίνδυνος. Δεν υπάρχει τέτοιο θράσος. Γυρνάμε πίσω ολοταχώς.  Τι θέλουν ? Να εξαφανιστούμε? Να μην υπάρχουμε? Δεν μπορείτε να μιλάτε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Δεν μπορείτε να επιδεικνύεται τις παραμυθένιες βίλες, τα ακριβά αμάξια, τα χλιδάτα ρούχα, τα καλύτερα κολέγια-πανεπιστήμια για τα παιδιά σας, τα σκάφη σας, τη ξεχωριστή φροντίδα από τους γιατρούς για πάρτυ σας, τα λουκούλια γεύματα σε πανάκριβα ρεστωράν, το χρήμα που ρέει μέχρι σημείου να γίνεται αηδιαστικό στα πόδια σας, στων παιδιών σας, στον εγγονιών σας και στον δισέγγονων που θα γεννήσετε κάποτε και να μας τα έχετε πρήξει με τη κρίση και το σφίξιμο που πρέπει να τραβήξει ΜΟΝΟ ο δικός μας κώλος.

Μάθαμε να ζούμε  σε ένα σύστημα που δεν μορφώνει τα παιδιά μας, δεν γιατρεύει , δεν ανακουφίζει τον ανθρώπινο πόνο, δεν νοιάζεται καν για τη ζωή των πολιτών, δεν έχει επαφή με τη πραγματικότητα των εκατομμυρίων υπηκόων, κι αν έχει είναι σαν να βλέπει μια ταινία, κάτι που συμβαίνει πολύ μακριά από τα σαλόνια, πολύ μακριά από την οποιαδήποτε σκέψη όλων αυτών των καρχαριών. Συνηθίσαμε. Εγινε κάτι το φυσιολογικό να δουλεύουμε τον ευαυτό μας και τους άλλους. Να παραμυθιαζόμαστε. Να κλείνουμε τα μάτια.  Μάθαμε πως ο σκοπός μας είναι να τη βολέψουμε. Να τη βγάλουμε καθαρή και στα πιο προχωρημένα όνειρά μας να αρπάξουμε κι εμείς το κομμάτι μας. Με όποιο κόστος.

Και το κόστος ήταν ακριβό. Από πολίτες μεταλλαχθήκαμε σε σακιά που οι παγκόσμιες βιομηχανίες ρίχνουν τ΄απόβλητά τους, και το χειρότερο? Τ΄αγοράζουμε αυτά τα απόβλητα. Τα θεωρούμε καταναλωτικά αγαθά. Ευημερία. Πολιτισμό. Πρόοδο. Πρόοδος σ΄ενα σύστημα….που

Δεν ενδιαφέρονται να εξαλειφθεί η διαφθορά που μαστίζει όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Γιατί αυτή ακριβώς η διαφθορά είναι η βασική ιδεολογία τους συστήματος. Ενα σύστημα  που δεν ντρέπεται  για τα διεστραμένα μυαλά, τις διαστρευλωμένες ιδέες, την αλλοιωμένη πραγματικότητα. Είναι περήφανοι. Δεν βλέπουν το γελοίο της ύπαρξή τους. Δεν αντιλαμβάνονται καν πόσο αηδιαστική κι επικίνδυνη είναι η νέα θρησκεία . Δεν αντιλαμβάνονται ή δεν ενδιαφέρονται ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΝ εκατομμύρια πάνω σ΄αυτό το ταλαίπωρο πλανήτη. Δεν ενδιαφέρονται καν για τον ίδιο το πλανήτη. Κι αυτό γινόταν πάντα μόνο που τώρα γίνεται υπόγεια, ύπουλα με μεθόδους μελετημένες επιστημονικά. Χιλιάδες επιστήμονες έχουν ξεπουλήσει το μυαλό τους και την επιστήμη τους στο όνομα του κέρδους. Κάνουν τρελλά όνειρα. Βγαλμένα μέσα από ταινίες τρόμου. Το κόσμο να καταρρέει , να καίγεται και εκείνοι σαν εκλεκτοί μεσίες να κυριαρχούν σ΄οτι κινείται κι ανασαίνει. Κι αν όντως διαλυθεί?

Ονειρεύονται να πάνε αλλού. Μέσα στα σχιζοφρενικά μυαλά τους πλάθουν κόσμους φτιαγμένους αποκλειστικά για εκείνους. Γεννιούνται και μυούνται να είναι θεοί παντελώς αδιάφοροι για τα δημιουργήματά τους.

Κι εσύ τους ακούς. Τους κοιτάς. Τους πιστεύεις. Τους θαυμάζεις. Ονειρεύεσαι να έχεις ένα μικρό ψιχουλάκι από αυτό που πετάνε για ελεημοσύνη τρισάθλιο ανθρωπάκι. Τι ονειρεύεσαι βρε χαμένο κορμί? Πόσα τετραγωνικά έχει η ζωή σου? Θα γεννηθείς και θα πεθάνεις μέσα στα βάσανα. Με αγωνία πως να πάρεις ένα σπιτάκι, πως να βάλεις μερικά φτωχομπινέδικα ρουλαχάκια επάνω σου. Να κάνεις κωλοτούμπες για να βρει μια θεσούλα το παιδί σου. Να παρακαλάς τη κάθε ψωνάρα αν θα σου παραχωρήσει κάτι από τις γνώσεις της  για τον αγαπημένο σου που πεθαίνει. Να παρακαλάς , να εύχεσαι, να τρέμεις, να φοβάσαι σε κάθε βήμα πως το αύριο θα σε βρει αλλιώς και δεν θα τα βγάλεις πέρα. Εχεις συνηθίσει να θεωρείς ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ αυτό που για αυτούς είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ….

Κι όταν κερδίζεις μερικά μπιχλιμπιδάκια που είναι σαν μικροί κόκκοι άμμου πάνω στη παραλία της αφθονίας τους, κάποιο αυτοκινητάκι, ένα ταξίδι στο εξωτερικό, ένα καλό κλαμπάκι να κάνεις επίδειξη στα γκομενάκια, δυο τρεις κάρτες να τα σκας στις τράπεζες, μια δουλίτσα που νάχεις κανα δυο φουκαριάρηδες να διατάζεις νομίζεις ότι είσαι στους «καλοστεκούμενους» στους «σεβαστούς» Φαντάσου πόσο όρνιο είσαι. Ακόμα κι αυτά που έχεις εσύ μικρέ καλοστεκούμενε που για να τα αποκτήσεις έχεις γίνει ο εξαιρετικός λακές τους, ο γιες μαν τους χωρίς να βγάζεις κιχ, έχεις κοροϊδέψει τα φιλαράκια, την οικογένειά σου, τις ιδέες σου, τα πιστεύω σου  κι έχεις ξεχάσει πόσοι σ΄εχουν πηδήξει μέχρι να δεις φως, είναι αμελητέα, εντελώς ανάξια λόγου, τιποτένια στη παγκόσμια πίτα.

Ο πιο αξιοπρεπής τύπος που έχω συναντήσει το τελευταίο καιρό είναι ένας που την αράζει σε μια πλατεία κοντά στο σπίτι μου στο παγκάκι, έχει ενα τραζινστοράκι να ακούει τραγουδάκια, ένα φραπόγαλο και τα τσιγάρα του και κάθε φορά που περνάω μου λέει «φιλενάδα τους την έσκασα.. δεν έχω να μου πάρουν τίποτα!»

Αν  παίρνουμε 700-800 ευρώ ή και 1000 αν θέλετε, και μας το σταματήσουν εκεί με όλα να ακριβαίνουν, μας κόψουν και δώρα και ότι άλλο σκατά ψίχουλο μας έδιναν, μας απειλούν από χίλιες μεριές και θέλουν να ψοφήσουμε χωρίς να κάνουμε κιχ… γιατί να δουλεύουμε αδέλφια μου? Γιατί να αγοράζουμε τα προϊόντα τους? Με νερό και ψωμί μπορείτε να ζήσετε? Μπορούμε να πούμε ΟΧΙ σε όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι που λένε σύστημα?  Ποιός αγοράζει τα προϊόντα τους? Ποιός πληρώνει τις υπηρεσίες τους? Ποιός έχει να χάσει αν όλα χαθούν? Εσύ? Εγώ? ΟΧΙ. Τότε τι διάολο φοβάσαι ρε γαμώτο? Οσο ψηλώνουν τα παλάτια κάτω ανοίγονται νέες κατακόμβες. Οσο εμείς κάνουμε υπομονή τόσο μας βλέπουν σαν το επόμενο θέαμα στην αρένα… Αντιλαβού?

Κι ανάμεσα σε εκείνους και σε εμάς τι κρατάει ακόμα? Τι κράταγε πάντα τα τείχη απόρθητα? Οι κάθε είδους υποτακτικοί που είναι κομμάτι από εμάς. Οι πρόθυμοι υπηρέτες, οι δειλοί, οι μην μ΄ανακατεύεις εμένα, οι πρόθυμοι στρατιώτες να σκοτωθούν σ΄ενα πόλεμο που δεν ήταν ποτέ δικός τους. Οι πρόθυμες μάνες που βαπτίζουν τα παιδιά τους στο βωμό του μη συμμετέχοντος του θεατή. Οι δήμιοι, οι εκτελεστές, οι καταδότες, οι συνεργάτες, οι κάθε είδους υποστηρικτές αυτής της απάτης τρεις κι εξήντα παίρνουν κι αυτοί. Βασάνηδες είναι. Σαν σκουλήκια τους βλέπουν κι αυτούς αλλά τους έχουν πείσει πως έτσι είναι θεάρεστο. Ετσι είναι ο σωστός άνθρωπος. Ετσι είναι ο πατριώτης. Ετσι είναι ο καθώς πρέπει.

Και δεν αναρωτιούνται ποτέ αφού έτσι είναι γιατί εγώ είμαι ακόμα έτσι?……

Κι όμως κάτι μου λέει πως τώρα τελευταία κάτι έχει αρχίσει και μυρίζει άσχημα. Κάπου έχει αρχίσει η διαρροή. Κι η διαρροή αυτή θα παρασύρει πολλούς ανυποψίαστους μαζί της. Δεν μπορεί κάπου υπάρχει ο αστάθμητος παράγων. Κάπου. Για να τον ζητάνε τόσοι πολλοί πια, μάλλον πλησιάζει να γίνει πραγματικότητα…..

Πηγή,vasiliskos2.blogspot.g

Εικόνες ενός πολέμου που μαίνεται

Από το προαύλιο της ΕΡΤ, ως την γειτονική Τουρκία που φλέγεται και τις εξεγερμένες φαβέλες της Βραζιλίας, οι εικόνες που φτάνουν δεν είναι σκόρπια και άσχετα μεταξύ τους γεγονότα. Πρόκειται για πλάνα μιας γενικευμένης οργής των ανθρώπων απέναντι στο σύγχρονο τυραννικό σύστημα του μιλιταροκαπιταλισμού.

Στην Βραζιλία, με αφορμή τις αυξήσεις των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, πολίτες βγήκαν στους δρόμους, αγανακτισμένοι για την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, την αύξηση του κόστους διαβίωσης και όλα αυτά στο όνομα της διοργάνωσης του Μουντιάλ και των Ολυμπιακών Αγώνων. Θεωρητικά η Βραζιλία είναι η ισχυρότερη οικονομικά χώρα του λατινοαμερικάνικου κόσμου και 6η οικονομία σε παγκόσμια κλίμακα, ωστόσο ο πλούτος της δεν φαίνεται να προσφέρει καλύτερη ζωή στον βραζιλιάνικο λαό.

Τα happenings με αθλητικό μανδύα, αλλά έντονα εμπορικό χαρακτήρα, υποβιβάζουν την Υγεία και την Παιδεία σε “brands” μη κερδοφόρα. Ομοίως το 2004 ζήσαμε την φιέστα των Ο.Α. για να είμαστε 9 χρόνια μετά, χρεοκοπημένοι και 2η φτωχότερη χώρα, ξεπερνώντας μόνο την Λετονία.

---

Στην Τουρκία, με αφορμή την εμπορευματοποίηση του πάρκου στο Gezi και την καταστροφή κτηρίων που διαμορφώνουν την πολιτισμική ταυτότητα της περιοχής, αλλά και την αλλοτρίωση του χώρου με τέτοιον τρόπο που το πράσινο θα εκλείψει, χιλιάδες διαδηλωτές επιτίθενται στο καθεστώς Ερντογάν εδώ και έναν περίπου μήνα.

Οι μάχες στους δρόμους είναι ασταμάτητες και προφανώς οι διαδηλωτές δεν αναπνέουν δηλητηριώδη χημικά και μετρούν νεκρούς από καπρίτσιο, αλλά επειδή αντιλαμβάνονται πως η διαχείριση γης (δηλαδή η αλλαγή της ποιότητας ζωής τους) με τρόπο αυταρχικό, αμφισβητεί την συμμετοχή του πολίτη στον δημόσιο χώρο.

---

Επίσης ταυτόχρονα συμβαίνουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Ρώμη για το δικαίωμα στην εργασία,  8 μέρες βρίσκονται οι Βούλγαροι στους δρόμους για σκάνδαλα διαφθοράς της κυβέρνησής τους, ενώ  σε χώρες του αραβικού κόσμου λαμβάνουν επίσης χώρα συγκεντρώσεις.

---

Στην ελληνική κοινωνία, το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, πετώντας στα σκουπίδια την κυβερνητική προπαγάνδα τύπου -τεχνητή αισιοδοξία για την ανάπτυξη- αφού παρουσίασε ένα μέρος μιας γενικότερης επίθεσης που ετοιμάζεται από την επικίνδυνη ηγεσία προς το κοινωνικό σώμα.

Τα εργασιακά και το οικονομικό σκέλος μπορεί να ήταν η προτεραιότητα αυτής της ακραία νεοφιλελεύθερης ελίτ, ήδη έχουν σημειώσει…πρόοδο στο σχέδιό τους, αλλά πλέον μιλάμε για ένα ξήλωμα των δημοκρατικών κεκτημένων. Κι όπως έχουμε ξαναγράψει, προσπαθούν να δημιουργήσουν ιδανικές συνθήκες για όσους έχουν για θεό τους το χρήμα.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις είναι αλληλένδετες. Αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα ενός ακραία απάνθρωπου συστήματος, μιας εξέλιξης του καπιταλισμού με μιλιταριστικούς όρους. Στον πυρήνα αυτού βρίσκεται η ανύψωση του κέρδους ως υπέρτατη αξία, που στο όνομα αυτής δικαιολογούνται και νομιμοποιούνται τακτικές εξόντωσης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού στα Άουσβιτς της “ελεύθερης αγοράς” και στα Νταχάου της πείνας και της ανεργίας. Στην κατασκευή ατόμων, αποκομμένων από ομάδες, χωρίς δικαιώματα και με πλαστές ελευθερίες.

Αυτή είναι η εικόνα του κόσμου σήμερα. Χώρες-φυλακές, που στήνουν καμπάνιες λήθης για τον ανθρώπινο πολιτισμό και την δημοκρατία. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ξυπνάνε από την κατάσταση “κανονικότητας” κι έχουν ως χρέος την αφύπνιση των διπλανών τους. Τα αιτήματα για Εργασία, Υγεία, Παιδεία, Ελευθερία, Ισότητα και συμμετοχή είναι πανανθρώπινα, πέρα από σημαίες και ιδεολογίες. Κι αφού οι μηχανισμοί αδυνατούν να το αντιληφθούν, οι λαοί οφείλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο.

Πηγή, http://strangejournal.wordpress.com

Κίνα: Το μεγάλο πείραμα της Agenda 21 και οι κινεζικές πόλεις φαντάσματα!

Ποια είναι η χώρα που θα διάλεγε πρώτα η Νέα Τάξη πραγμάτων, για να εφαρμόσει πιο εύκολα και πιο μαζικά την Agenda 21, καθιστώντας τη ένα τεράστιο πείραμα? Η Κίνα.

Η Κίνα προηγείται εδώ και καιρό στην παγκόσμια κατασταλτική και απάνθρωπη επιβολή του περιορισμού των γεννήσεων και στην πολιτική της απόκτησης ενός μόνο παιδιού, την υποχρεωτική στείρωση και τις αναγκαστικές αμβλώσεις. Γνωρίζουμε επίσης ότι η Κίνα επιτρέπει την εταιρική εργασία σκλάβων (π.χ. Walmart), εντός των ορίων της από εταιρείες της παγκοσμιοποίησης.

Η Κίνα είναι πράγματι το τέλειο μοντέλο για την εφαρμογή της Agenda 21 και αυτή η φάση της υλοποίησης παίρνει μια νέα και δραματική τροπή. Όλοι εμείς, σε κάθε μεριά του κόσμου θα πρέπει να παρακολουθήσουμε στενά αυτό το πείραμα, επειδή αντιπροσωπεύει το μέλλον μας.

Η κινεζική κυβέρνηση βρίσκεται στη διαδικασία της μετεγκατάστασης 250.000 ατόμων την εβδομάδα από τις αγροτικές γεωργικές εκτάσεις σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές , που αποκαλούνται κινεζικές πόλεις-φαντάσματα.

Πολλοί από εμάς έχουν ίσως δεν έχουν ακούσει τίποτα για αυτές τις κινεζικές πόλεις φαντάσματα. Και μέχρι φέτος κανείς δεν γνώριζε  πραγματικά τον αληθινό σκοπό, του γιατί αυτές οι πόλεις φαντάσματα χτίζονταν. Ωστόσο, το πέπλο του μυστηρίου που κάλυπτε τα σχέδια των Κινέζων τώρα αφήνει κάποιες χαραμάδες ανοιχτές.

Η Κίνα είναι πλέον μία αστική χώρα.

Ο αστικός πληθυσμός της Κίνας έχει περάσει το όριο του 50%  σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής της Κίνας. Η Αμερική έφτασε σε αυτό το ορόσημο το 1920, σχεδόν ένα ολόκληρο αιώνα πριν από τη Κίνα και η αστικοποίηση τροφοδοτήθηκε από τη ζήτηση για φθηνό εργατικό δυναμικό για την κάλυψη νέων θέσεων εργασίας στα εργοστάσια.

Το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας διατυμπανίζει ότι η αστικοποίηση είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη της Κίνας. Οι Κινέζοι προπαγανδιστές λένε οι μάζες πρέπει να αποδεχτούν τη μετεγκατάσταση από τις αγροτικές περιοχές σε αστικές, γιατί αυτό θα τροφοδοτήσει την κινεζική οικονομία του μέλλοντος.

Φυσικά αυτό που λένε οι Κινέζοι προπαγανδιστές είναι ένα μεγάλο ψέμα και  όπως με πολλά πράγματα στην πολιτική, υπάρχει ο … λόγος και υπάρχει και ο …. πραγματικός λόγος !!! Παρά το γεγονός ότι η κινεζική κυβέρνηση και οι λίγες εκλεκτές εταιρείες της παγκοσμιοποίησης υποστηρίζουν ότι η κινεζική αστική μετανάστευση του πληθυσμού τροφοδοτείται από την ανάγκη για  εργαζόμενους, άλλοι Κινέζοι εμπειρογνώμονες λένε μια διαφορετική ιστορία.

Στις 23 Νοεμβρίου του 2011 σε μία έκθεση, το «the Beijing Times«, μία  από τις πιο φιλελεύθερες κινεζικές εφημερίδες, ανέφερε ότι  ο αναπληρωτής επιθεωρητής στο Εθνικό Κτηματολόγιο της Κίνας, Gan Zangchun, είπε ότι η απόκτηση γης από τη κυβέρνηση έχει δημιουργήσει «ψεύτικο -αστικοποίηση.» Με άλλα λόγια, η κινεζική αστικοποίηση, εξ αιτίας της ύπαρξης οικονομικών λόγων, είναι μια απάτη. Τότε γιατί είναι τόσο επείγον εκ μέρους της κινεζικής κυβέρνησης να προχωρήσει στη μετακίνηση πληθυσμού σε αστικές περιοχές με ένα τέτοιο γρήγορο ρυθμό και με τόση απανθρωπιά;

Οι πραγματικοί λόγοι

Τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι στη Δύση αναρωτιόντουσαν ( οι ψαγμένοι φυσικά) ως προς το γιατί οι Κινέζοι έχτιζαν τεράστιες πόλεις φαντάσματα που μπορούσαν να φιλοξενήσουν πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα η κάθε μια, όμως, αυτές οι πόλεις ήταν αδρανείς μέχρι πρόσφατα. Οι Κινέζοι έχουν κτίσει πάνω από 65 εκατομμύρια μικρό-διαμερίσματα (διαμερίσματα-κλουβιά δλδ) που βρίσκονται κενά σε αυτές τις πόλεις.

Η αστικοποίηση της Αμερικής έλαβε χώρα κατ ‘αναλογία προς τον αριθμό των θέσεων εργασίας στα εργοστάσια που ήταν διαθέσιμα στην βιομηχανική περίοδο της ιστορίας της.

Οι αμερικανικές θέσεις εργασίας δελέασαν τους μελλοντικούς εργαζομένους να εγκαταλείψουν τις φάρμες και να μεταφερθούν σε πόλεις. Ωστόσο, η Κίνα έχει μια «χτίστε και θα έρθουν» προσέγγιση. Με άλλα λόγια, οι πιο αφελείς από εμάς υποτίθεται ότι πιστεύουμε ότι αν οι άνθρωποι μετακινηθούν στις πόλεις, θα ακολουθήσουν θέσεις εργασίας στο εργοστάσιο!!! Ο Στάλιν προσπάθησε, το έκανε όπως ο Πολ Ποτ, και δεν λειτούργησε… Εξακολουθεί να μου φαίνεται μια ιστορία συγκάλυψης των πραγματικών λόγων.

Άλλωστε και πολλοί Κινέζοι εμπειρογνώμονες προσπαθούν να απομυθοποιήσουν τη κρατική προπαγάνδα.

Ο καθηγητής του Princeton University, Cheng Xiaonong, δήλωσε  ότι σε πολλά μέρη στην Κίνα, οι αγρότες εξαναγκάστηκαν να μετεγκατασταθούν με την απειλή όπλων σε αστικές περιοχές. Ο  Cheng είπε, ότι το  επικεφαλής Κόμμα Bo Xilai έχει προωθήσει αυτή τη πολιτική μετακίνησης αγροτών στις πόλεις, τη δημιουργία διαμερισμάτων και τη βίαιη μετεγκατάσταση των αγροτών  σε αυτά τα διαμερίσματα –κλουβιά, θεωρώντας ως οικονομική θεραπεία, την αστικοποίηση που θα έχει ως αποτέλεσμα βιώσιμη απασχόληση και κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης.

Χωρίς όμως την προοπτική της απασχόλησης είναι μια τέλεια συνταγή για την οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Σύντομα, θα υπάρξουν δεκάδες εκατομμύρια Κινέζοι που θα εξαρτώνται εντελώς από την πρόνοια της κυβέρνησης για να επιβιώσουν. Αυτή είναι η δύναμη που οι κυβερνήσεις προσπαθούν να αποκτήσουν, γιατί τους δίνει τον απόλυτο έλεγχο.  Μου θυμίζει έντονα την ταινία « Hunger Games.»  εμπνευσμένη από την Agenda 21.

Η αστικοποίηση  γενικά συνοδεύεται από την οικονομική ανάπτυξη, όπως συνέβη στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, ως φυσικό αποτέλεσμα αλλά στην ηπειρωτική Κίνα, η αστικοποίηση είναι το αποτέλεσμα του κινεζικού καθεστώτος που πιέζει έντονα τους αγρότες να εγκαταλείψουν τη γη τους. Δεδομένου ότι η Κίνα δεν είναι πια και τόσο βιομηχανική χώρα σε σημείο που να δικαιολογεί τη μαζική μετακίνηση  1 εκατ. ατόμων ανά μήνα !!! σε πόλεις-φαντάσματα, κάθε λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει την ερώτηση,… γιατί; !!!

Ποιος είναι πίσω από την Κινεζική αστικοποίηση;

Η κινεζική κυβέρνηση έχει κάνει πολλά συνέδρια στα οποία έχουν λάβει συμβουλές από κάποιες πολύ ανησυχητικές πηγές, γνωστούς στους περισσότερους από εμάς, ως η παγκόσμια ελίτ ..

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Hank Paulson, τον πρώην υπουργό Οικονομικών και πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της Goldman Sachs!!! Ο Paulson είναι υπέρμαχος της στρατηγικής της αναγκαστικής μετεγκατάστασης. Ο ίδιος δηλώνει για τη Κίνα : «Η οικονομία της χώρας οδεύει προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό είναι πιο σημαντικό από την επίτευξη βραχυπρόθεσμης ανάπτυξης.  Ο Paulson πήγε για να πει ότι η οικονομική ανάπτυξη στην Κίνα έκανε την αστικοποίηση αναγκαία και τη σωστή ανάπτυξη. Ανέκδοτο ; Οι Κινέζοι εμπειρογνώμονες, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας, ισχυρίζονται ότι η οικονομία δεν τροφοδοτεί την αστική ανάπτυξη. Αλλά ότι η Κινεζική αστική ανάπτυξη τροφοδοτείται από τις ξιφολόγχες και τις σφαίρες. !!!

Ο ίδιος ο … Hank Paulson, στο Κογκρέσο, είχε πει ότι αν, ο Αμερικανός φορολογούμενος, δεν διασώσει τη  Wall Street, θα υπάρξει μια οικονομική κατάρρευση και θα επιβληθεί στις Η.Π.Α στρατιωτικός νόμος!!!. Και η διάσωση έγινε και  μετά το πακέτο διάσωσης ήρθε κι έφυγε  και το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι η αμερικανική οικονομία βρίσκεται σε μια δίνη. Και οι Κινέζοι παίρνουν συμβουλές από αυτόν;

Ένα άλλο βασικό στέλεχος της παγκοσμιοποίησης, ο Dominic Barton , ο παγκόσμια διευθύνων σύμβουλος της McKinsey & CO, επίσης  δήλωσε πρόσφατα, «Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει μια υποκείμενη δύναμη της ανάπτυξης και αυτή είναι η αστικοποίηση.

Αυτό που βλέπουμε είναι ουσιαστικά περισσότερο από 250.000 άτομα να μετακινούνται από τις αγροτικές περιοχές προς τις πόλεις κάθε εβδομάδα.»

Ο Maurice Strong και ο George Soros, είναι επίσης βασικοί παράγοντες σε αυτό το κίνημα της μαζικής μετανάστευσης.

Φαίνεται ότι οι βασικοί παίκτες της  παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να αποκρύψουν τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους η κινεζική κυβέρνηση  πραγματοποιεί αυτό το πρόγραμμα μαζικής μεταφοράς πολιτών σε συγκεκριμένα μέρη. Οι Κινέζοι με την υποστήριξη των εταιρειών της παγκοσμιοποίησης, όπως η Goldman Sachs, που ασχολούνται με την πλήρη εφαρμογή της Agenda 21μετακινούν τον άμαχο πληθυσμό από τις αγροτικές περιοχές στοιβάζοντας τον σαν πακέτα μέσα στις μεγαλουπόλεις τους, για ένα σκοπό…..

Η κινεζική κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά και ελπίζει να επιβιώσει από την επερχόμενη κατάρρευση των ομολόγων στις ΗΠΑ, η οποία θα μπορούσε να συμβεί σε μερικές ημέρες, εβδομάδες ή μήνες. Οι Κινέζοι κατέχουν μεγάλο μέρος του χρέους των Η.Π.Α σε ομόλογα.

Οι Κινέζοι έχουν αναμφίβολα έρθει στην πλήρη συνειδητοποίηση ότι η οικονομία τους θα εκραγεί μαζικά όταν και αν συμβεί ένα αμερικανικό κραχ στα ομόλογα.Με την μετακίνηση ενός εκατομμυρίου ανθρώπων ανά μήνα στις πόλεις φαντάσματα, οι Κινέζοι θα διαπιστώσουν ότι η υποταγή της χώρας τους, θα είναι πολύ πιο εύκολη εάν επιβληθεί στρατιωτικός νόμος εξ αιτίας μιας επερχόμενης οικονομικής καταστροφής.

Επίσης, δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι οι Κινέζοι έχουν κάνει μια συμφωνία κάτω από το τραπέζι με την παγκόσμια ελίτ για να είναι το πείραμα για την Ατζέντα 21, δηλαδή της αναγκαστικής μετεγκατάστασης των πληθυσμών σε πόλεις – φυλακές , απόλυτα ελεγχόμενες από τη φανερή αλλά και την …κρυφή ελίτ.

Η ελίτ θα ελέγχει, θα καθορίζει και θα επιλέγει ποιός θα επιζήσει ή όχι. Ποιός θα είναι χρήσιμος για κάποιο σκοπό και ποιού η ύπαρξη θα είναι περιττή.

Ετοιμάζονται εδώ και χιλιάδες χρόνια να επιβάλλουν τα άνομα και σκοτεινά σχέδια τους στον ανθρώπινο πληθυσμό. Η Κίνα προσφέρεται ως μια τεράστια πηγή ανθρώπινων ψυχών. Ο λαός της Ελλάδας αντιστέκεται;

Γιατί ίσως είναι η μόνη ελπίδα για την ανθρωπότητα…

Πηγή,anekshghtakaiapokryfa.blogspot.gr