«Success story; Το πιο χοντροκομμένο αστείο της κρίσης»

Σημ.Αμετανόητος: πρέπει να τονίσω ξανά,ότι χάρη στο μακαρίτη τον πατέρα του Τζέϊμς, και σε 4-5 άλλα ανήσυχα μυαλά, έμαθαν πραγματικά οικονομικά, εκατοντάδες χιλιάδες, μην πώ εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο…

Ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος μιλάει για την πρωτοφανή σκληρότητα των Μνημονίων που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, για τη σύγκρουση ΔΝΤ-Ε.Ε., τον εγκλωβισμό της χώρας μας στην ύφεση και για την εναλλακτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την έξοδο από την κρίση

Η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη σε ένα πραγματικό σπιράλ ύφεσης-χρέους· και το αν διαθέτει ανεξαρτησία ως κράτος, πλέον είναι αμφισβητούμενο» * Η «στρατηγική» του ΣΥΡΙΖΑ για τον απεγκλωβισμό από τη μέγκενη των Μνημονίων, με βάση τη συσπείρωση του ευρωπαϊκού Νότου, είναι η πλέον ρεαλιστική»

Η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη οικονομική κατάρρευση που έχει ποτέ υποστεί μια δυτική ευρωπαϊκή οικονομία στη σύγχρονη εποχή, η οποία ξεπερνά πλέον τα επίπεδα της Μεγάλης Υφεσης στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, αλλά η κυβέρνηση προβάλλει την εικόνα του «success story». Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ ομολογεί άλλη μία φορά την παταγώδη αποτυχία του στις εκτιμήσεις που έκανε αναφορικά με το πρώτο Μνημόνιο για την επίπτωση των μέτρων λιτότητας στην ανάπτυξη και την απασχόληση, αλλά παραμένει πιστά προσκολλημένο στις ίδιες πολιτικές για το δεύτερο και το τρίτο Μνημόνιο.

Φυσικά, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που βιώνει δραματικές οικονομικές εξελίξεις, αλλά όλος ο ευρωπαϊκός Νότος, ενώ η κρίση έχει επεκταθεί για τα καλά σε όλη την Ευρωχώρα. Ωστόσο, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο πιο αποτυχημένος πρόεδρος που είχε ποτέ η Γαλλία, διαμήνυε τις προάλλες ότι «η κρίση στην Ευρωζώνη έχει τελειώσει».

Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΖΕΙ ΠΛΕΟΝ… ΥΠΟ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟ

Σημ.Αμετανόητου.:  To 1936 στο ΚΡΑΧ του 29. ο J.M.Keynes στη «Γενική Θεωρία» του μελετούσε τα ακίνητα και τα διαρκή καταναλωτικά αγαθά και οι πίνακες του ήταν αποκαρδιωτικοί…Που να ζούσε σήμερα και να μελετούσε την περίπτωση της Ελλάδας…

Από τις διοικήσεις των κρατικών εταιρειών παρουσιάζεται ως κοινωνική πολιτική. Μια άλλη ανάγνωση, όμως, το αναδεικνύει ως επιβεβαίωση της ανθρωπιστικής κρίσης που υφίστατια η ελληνική κοινωνία. Οι Έλληνες πολίτες πληρώνουν κάθε τους υποχρέωση… με διακανονισμό.

Μόλις το πρωί της Πέμπτης η ΕΥΔΑΠ ανακοίνωσε νέο πρόγραμμα διακανονισμού οφειλών καταναλωτών, που περιλαμβάνει ειδικές ρυθμίσεις κοινωνικού χαρακτήρα για την καλύτερη εξυπηρέτηση του ελληνικού νοικοκυριού.

Είχαν προηγηθεί οι σφοδρές αντιδράσεις από τις αποκαλύψεις για τα κατασχετήρια σπιτιών που έστελνε η ΕΥΔΑΠ σε οφειλέτες και η απάντηση της εταιρείας σύμφωνα με την οποία έχουν υιοθετηθεί «οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια, με την εφαρμογή των οποίων, έχουν ήδη γίνει τον τελευταίο χρόνο 18.000 διακανονισμοί, και δεν έχει προβεί ποτέ σε κατάσχεση ακινήτου, απόδειξη της κοινωνικής της ευαισθησίας».

Η ΕΥΔΑΠ λοιπόν θεωρεί ως δείγμα ευαισθησίας το γεγονός ότι, προς το παρόν, απειλεί ότι θα «πάρει σπίτια» για λίγες εκατοντάδες ευρώ, αλλά δεν πραγματοποιεί τις απειλές της, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα ότι 18.000 σπίτια δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στην ελάχιστη υποχρέωσή τους: την πληρωμή της παροχής νερού.

Σε αυτούς έρχονται να προστεθούν οι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο οικογενειάρχες που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για το ρεύμα:

«Με το μέχρι σήμερα πρόγραμμα διακανονισμών η ΔΕΗ διασφάλισε την απρόσκοπτη ηλεκτροδότηση περισσοτέρων από 1 εκατ. συμπολιτών μας και παράλληλα υλοποιεί ποσοτικές και ποιοτικές βελτιώσεις προκειμένου τα προγράμματα διακανονισμών να ανταποκρίνονται πλήρως στις αυξανόμενες ανάγκες των καταναλωτών και της κοινωνίας», αναφέρει η ανακοίνωση της εταιρείας.

Ο αριθμός σοκάρει, όμως δεν αμφισβητείται πια.Όπως δεν αμφισβητείται ότι ακόμη και εκείνοι που έχουν προχωρήσει σε διακανονισμό, αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις. Το επιβεβαιώνει μιλώντας στο newpost και ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Καταναλωτών Αλέξης Λεχουρίτης:

«Αφού τελικά οι κυβερνήσεις έφεραν σε εξαθλίωση τους Έλληνες πολίτες, το αποτέλεσμα το βλέπουμε στην καθημερινότητα. Με δόσεις πληρώνουμε ακομη και το φαγητό. Αν συνεχίσουν στην ίδια πολιτική το μόνο θα που καταφέρουν να μην πληρώνει στο τέλος ο καθένας τις δόσεις. Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι ότι δεν πληρώνουν, αλλά ότι δεν έχουν»

Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για τους δανειολήπτες. Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία που έχει δημοσιεύσει η Τράπεζα της Ελλάδος στο εξάμηνο του 2012 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έφθασαν στο 19,6%, όταν στο τέλος του 2011 ήταν 15,9%, στο τέλος του 2010 στο 10,4%, το 2009 στο 7,7%, το 2008 στο 5% και το 2007 ήταν 4,5%.

Σημειώνεται ότι οι τράπεζες σε συνεργασία με την πελατεία τους έχουν προχωρήσει από την αρχή της κρίσης σε 800.000 ρυθμίσεις δανείων στη στεγαστική και καταναλωτική πίστη προκειμένου να συνεχίζουν να εξυπηρετούνται κανονικά.

πηγή: newpost.gr

http://kartesios.com/?p=130018

Ανήσυχος!

 

Της Σωσώ Ζερό. Απαλλοτριώνει ο DrAluca…

*Σημείωση: Οι παράγραφοι που έχουν διαφορετικό χρώμα πάνε μία-μία. Η μία αφήγηση δεν εμπλέκεται στην άλλη.*

Δεν αντέδρασε.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που δεχόταν την προσβολή αδιαμαρτύρητα, αλλά του ήταν αδύνατο να το υποστεί ΚΑΙ σήμερα. Και μπροστά σε τόσο κόσμο. Εδώ και καιρό, πολύ καιρό η ίδια ιστορία! Ξεροκατάπιε. Δε μίλησε. Πάλι δε μίλησε! Ένιωσε να σιγοβράζει, να φουντώνει το αίμα του, να σκάει το κεφάλι του από θυμό, να πνίγεται… Κάνοντας ένα νεύμα στον Επόπτη γραμμής, έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στις τουαλέτες του κεντρικού κτιρίου για να πάρει μια βαθιά ανάσα. Έριξε νερό στο μέτωπο του και έπιασε την καρδιά του. Πόσο θα ‘θελε να ‘χει το θάρρος εκείνου του παλιόφιλου, του Νικόλα, που πήγε και κάπνισε ένα ολόκληρο τσιγάρο παρακαλώ στις τουαλέτες, αψηφώντας το συναγερμό και την σχεδόν αυτόματη σύλληψη του -από την Ασφάλεια του Ιδρύματος- σαν ιδανικός αυτόχειρας.. Πόσο θα θελε να βροντήξει δυνατά την πόρτα πίσω του, φωνάζοντας και βλαστημώντας για τα χαμένα του όνειρα, για την κακή του νιότη.. αλλά όχι.. δε θα τους έκανε τη χάρη! Μόλις η καρδιά του πήρε τον κανονικό της χτύπο, γύρισε στωικός και ελαφρά χαμογελαστός στο πόστο του. Σκέφτηκε πως ο λόγος του Επόπτη ήταν σε όλους εριστικός. Σε όλους ειρωνικός – τον είχαν πια συνηθίσει- και πως η απαξία στη δουλειά και στην υπερπροσπάθεια τους, δεν ήταν παρά ο τρόπος του άξεστου ανώτερου να ρίχνει ύπουλα το ηθικό των κατωτέρων του.-

Το ΙΔΡΥΜΑ βρίσκεται στο κέντρο της πόλης -μοίρα και προορισμός μαζί- και το σέβονται όλοι όσοι δεν ομολογούν πως το φοβούνται. Ζούνε χάρη σ’ αυτό τουλάχιστον οι μισές οικογένειες της πόλης, αφού το λιγότερο ένα μέλος από καθεμιά τους είναι διορισμένο ισόβια με δυνατότητα μικρών αυξήσεων ανά δεκαετία καθώς και συνταξιοδότηση. Κανείς δεν ονειρεύτηκε ποτέ να δουλέψει εκεί, αλλά ποιος πετάει μια τέτοια οριακά καλή τύχη απ’ το παράθυρο; Έτσι, από τη μια μέρα στην άλλη, ο καθένας μπορεί να πάει αρχικά για λίγο καιρό και εν τέλει να μείνει μια ζωή, αφού τη μικρύνει βεβαίως αρκετά ώστε να χωρέσει. Πάει λέει, μέχρι να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα πραγματοποιήσει το μεγάλο του Όνειρο, αυτό δηλαδή που γεννήθηκε ο καθένας για να ζήσει. Όλοι έχουν από ένα τέτοιο μεγάλο Όνειρο, αλλά αν δεν έχεις τίποτα χειροπιαστό στα χέρια σου, κάλλιο για λίγο η δουλειά στο μεγάλο Ίδρυμα. Είναι γνωστό σε όλους πως τα έσοδα που εξασφαλίζει το ίδρυμα είναι οριακά αν δεν δουλεύει και κάποιος άλλος στο σπίτι, σε δουλειά εκτός Ιδρύματος. Εξακολουθεί ωστόσο να είναι μια καλή δουλειά με τις κάθε φορά σημερινές συνθήκες.

Μια μέρα σαν κι αυτή, μια τέτοια μέρα, δε θα ‘πρεπε καν να έρθει για δουλειά, όχι να του μιλάνε κιόλας κατά αυτόν τον τρόπο! Για πάρα πολλά βασανιστικά λεπτά, δηλαδή μέχρι το τέλος της βάρδιας, δεν μπορούσε να αποφασίσει τι πραγματικά τον πείραξε περισσότερο: Το ότι ήρθε στη δουλειά αμέσως μετά την κηδεία του πατέρα του ή το ότι περίμενε να εκτιμηθεί αυτή η πράξη του από το Ίδρυμα και δεν εκτιμήθηκε; Γεμάτος αηδία για τον εαυτό του, πρώτη φορά τόσο μεγάλη, ήθελε να τρέξει, να φωνάξει, να κάνει σαματά. Ήθελε να ουρλιάξει, να πάψει να σιωπά και να ζητά τη λύπηση, να γδάρει μέχρι αίμα το λαρύγγι του, να βγει και να κορνάρει όλα τα αμάξια στο δρόμο μαζί, να βγει και να χτυπήσει ταυτόχρονα όλα τα κουδούνια σ’ όλους τους δρόμους και να φωνάξει στα θυροτηλέφωνα ότι σήμερα έχασε για πάντα τον πατέρα του και ότι ποτέ δε θα πραγματοποιήσει το Όνειρο του. Ήθελε να τους πει πως σήμερα πήγε για δουλειά μετά την κηδεία του και πως το Ίδρυμα δεν έδειξε ούτε τόσο δα έλεος…
–
Εκτός Ιδρύματος; -Εκεί πια κι αν είναι δύσκολα! Στις εκτός Ιδρύματος δουλειές, δεν ισχύουν οι μικρές αυξήσεις, αλλά και με κανέναν τρόπο η συνταξιοδότηση, αφού με τις προγραμματισμένες τακτές απολύσεις,ποτέ δεν επαρκούν σε κάποιον τα εργάσιμα χρόνια. -Σε μερικές από αυτές τις δουλειές δεν υπάρχουν καθόλου δικαιώματα και σε κάποιες άλλες ούτε καν ωράρια, ενώ ο μισθός των υπαλλήλων, υπολογίζεται στο μισό της χαμηλότερης δυνατής εκτίμησης της αξίας τους. Ο μισθός του Ιδρύματος δεν φτάνει. Είναι μετρημένος έτσι, μία-μία τη δεκάρα ώστε να μη φτάνει. Θα πρέπει λοιπόν φρόνιμα-φρόνιμα να δουλεύει κι άλλος ένας τουλάχιστον από την οικογένεια σου, δηλαδή μ’ αυτόν τον τρόπο η οικογένεια είναι υποχρεωτική,εκτός κι αν έχει χαθεί από φυσικά αίτια. Στην περίπτωση αυτή, τη γλυτώνει κάποιος με ένα μικρό πρόστιμο και «διαπιστευτήρια κανονικότητας» από τον πιο κοντινό συγγενή που θα δεχτεί να υπογράψει. Έτσι σε γενικές γραμμές είναι φτιαγμένο το σύστημα εργασίας εντός και εκτός Ιδρύματος και κανείς, ποτέ δε σκέφτηκε να το αλλάξει με κάποιο άλλο. Εκτός από τους Ανήσυχους.

Ήθελε να πει σε όλους πως έχασε τον πατέρα του και το μόνο κοντινό πλάσμα που του‘ μεινε στη γη είναι μια λυπημένη μάνα που περιμένει από αυτόν και μόνο, όμως αυτός δεν έχει από κανέναν να περιμένει τίποτα.. και το μόνο που του έμαθαν σε όλα τα σχολεία που τον στείλανε, ήταν να περιμένει. Ήθελε να κλάψει τόσο δυνατά και να ξεσπάσει σε χίλιες φωνές, ουρλιαχτά και θρήνους μαζί. Οι φλέβες χτυπούσαν στο λαιμό και στα μηνίγγια του. Δεν αντέδρασε. Το βράδυ σχόλασε μια ώρα αργότερα. Η διεύθυνση στα πλαίσια των ανταποδοτικών αναδρομικών κρατήσεων, ανακοίνωσε εθελοντική υπερωρία και όλοι παρέμειναν υποχρεωτικά στο πόστο τους.-

Το Ίδρυμα, φροντίζει εξ’ ορισμού για το καλό των εργαζόμενων! Το καλό των εργαζόμενων ασφαλώς το γνωρίζει μόνο το Ίδρυμα και όχι οι εργαζόμενοι. -Αν οι εργαζόμενοι γνώριζαν το καλό τους, πιθανόν θα γνώριζαν κι άλλα, κι αυτό δεν είναι ασφαλές για κανέναν στην Πόλη και περισσότερο για τους Φιλήσυχους. Οι τελευταίοι, είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών, εντός κι εκτός Ιδρύματος. Οι Ανήσυχοι,μία φάρα που γενικά διαφωνεί με όλους και με όλα, είναι σαφώς λιγότεροι από τους Φιλήσυχους. Θα μπορούσε κανείς να πει, πως λόγω μικρού αριθμού οι Ανήσυχοι είναι και ακίνδυνοι, αφού ούτε μπορούν να βλάψουν κανέναν, ούτε και το επιθυμούν. Οι Ανήσυχοι, θα μπορούσαν -αν και λίγοι- να γίνουν πολύ επικίνδυνοι για την Πόλη και το Ίδρυμα, μόνο και μόνο γιατί διαφωνούν με ΟΛΑ, όμως οι Φιλήσυχοι που είναι περισσότεροι και ολωσδιόλου αλλοτριωμένοι, προστατεύουν με τον τρόπο της ζωής τους αυτό που οι Ανήσυχοι μάχονται με την ίδια τους τη ζωή.-

Ήταν μια καλή ευκαιρία πίστευε ο πατέρας του η δουλειά στο Ίδρυμα, μέχρι να αποφασίσει τι θέλει να γίνει ή απλά να κάνει, ως το τέλος της ζωής του. «Όλοι, έλεγε ξεφυσώντας ο πατέρας, κάπως έτσι ξεκινάνε. Και μετά, με τις υποχρεώσεις και τους λογαριασμούς στο σπίτι να τρέχουν, ποιος μπορεί να καλλιεργήσει τις κλίσεις του και να κυνηγήσει το Όνειρο; Τα Όνειρα είναι για τους Λίγους, για τους υψηλά ιστάμενους στο μεγάλο Ίδρυμα, όχι για τους Βασικούς». Ναι. Γέννημα θρέμμα Βασικός ο ίδιος, σαν τον πατέρα του και τον πατέρα του πατέρα του, ήταν μάλλον ακατόρθωτο να αλλάξει κατηγορία σ’ αυτή τη ζωή, αφού είχε συμπληρώσει πια τα 35 και πλέον δύσκολα θα μπορούσε να πραγματοποιήσει το μεγάλο του Όνειρο… Ο πατέρας έμοιαζε να μην έχει καν Όνειρο. Ή αν είχε, το ξέχασε κάπου στο δρόμο, κυνηγώντας τις ανάγκες 2 παιδιών και μιας φιλάσθενης συζύγου, με τα λιγοστά που έβγαζε δουλεύοντας σε περιστασιακές –εκτός Ιδρύματος- κακοπληρωμένες δουλειές.-

Οι Ανήσυχοι προσπαθούν με τη ζωή τους να ανατρέψουν το Ίδρυμα, όμως οι Φιλήσυχοι δεν το επιτρέπουν,απλά και μόνο απαγορεύοντας τα πάντα και ταυτόχρονα, παντού, χωρίς να προτείνουν τίποτα που να επιτρέπεται για αντάλλαγμα. Οι Φιλήσυχοι πάλι, είναι οι πιο χρήσιμοι για το Ίδρυμα: χάρη σ’ αυτούς το Ίδρυμα θα στέκει για πάντα αγέρωχο στο κέντρο της Πόλης και θα δείχνει πως ποτέ δεν θα καταφέρουν να το πλήξουν οι Ανήσυχοι. Το σπουδαίο είναι πως οι Φιλήσυχοι είναι αριθμητικά όσοι οι κόκκοι της άμμου και τα κάνουν όλα δωρεάν για το Ίδρυμα, δεν ανήκουν ούτε στους Φύλακες, ούτε και στους Λίγους κι εκλεκτούς για να πληρώνονται. Ανήκουν σαν τάξη στους Βασικούς, μόνο που έχουν υποστεί ειδική αλλοίωση με τις κλασσικές μεθόδους που όλοι γνωρίζουν, από τα παιδικά τους χρόνια.

Όσο ζούσε ο πατέρας, ο ίδιος είχε κατά νου να παραιτηθεί. Κάθε πρωτοχρονιά αυτήν την ευχή έκρυβε στο κομμάτι της βασιλόπιτας, κάθε καλοκαίρι αυτή την ευχή φύλαγε για κάθε αστέρι που έπεφτε. Να παραιτηθεί! Πολλοί το ονειρεύτηκαν, λίγοι το κατάφεραν και απ’ αυτούς οι μισοί τρελάθηκαν. Όμως αυτός δε θα τους έκανε τη χάρη! Έλεγε κάθε μέρα από μέσα του ένα-ένα τα επιχειρήματα που είχε ετοιμάσει, τα ζύμωνε ξανά και τα επεξεργάζονταν, ανέλυε σε βάθος τον πρόλογο, τη συνέχεια, τον επίλογο.

Από καιρό σε καιρό οι Ανήσυχοι, οργανώνουν μικρές ή μεγαλύτερες Επιθέσεις στο Ίδρυμα, όμως αυτό,φροντίζει να έχει επαρκή αριθμό Φιλήσυχων για να το υπερασπίζεται αυθόρμητα. Οι Φιλήσυχοι -και όχι το ίδιο το Ίδρυμα- είναι αυτοί που εγγυώνται στην ουσία τη σταθερότητα του Ιδρύματος, οπότε κάθε είδους επένδυση στους Φιλήσυχους, δεν είναι ποτέ μια χαμένη επένδυση. Αν οι Φιλήσυχοι ήθελαν, θα ανέτρεπαν και το ίδιο το Ίδρυμα, όμως δεν τους έχει περάσει καν από το νου -τον οποίο τον ονομάζουν Κοινό γιατί είναι ο ελάχιστος και τον χρησιμοποιούν όλοι μαζί για πιο γρήγορα. Είτε πρόκειται λοιπόν για διαφήμιση αναψυκτικού, είτε πρόκειται για στρατιωτική επέμβαση, οι Φιλήσυχοι και ο Κοινός τους νους είναι το κλειδί. Μόνο σε μερικές, τις λεγόμενες «μεμονωμένες περιπτώσεις», οι επιθέσεις στο Ίδρυμα, γίνονται από τους ίδιους τους Φιλήσυχους που τις προσάπτουν με δόλο στους Ανήσυχους. Από όπου κι αν προέρχονται οι Επιθέσεις, εξαπολύονται μεγάλα κυνηγητά προς τους Ανήσυχους, από τους Φιλήσυχους αλλά κι από τους επαγγελματίες Φύλακες, που έχουν τα πιο σύγχρονα όπλα στην υπηρεσία τους και την πιο σιχαμένη απόχρωση του καφέ, για Όνειρο.

Δεν είναι δα κι εύκολο! Από μικρός δεν ήταν και κανένα επαναστατικό πνεύμα, κάθε άλλο. Με δυσκολία θυμάται πως πήρε κάτι σαν πρωτοβουλία κάπου στο Λύκειο, χωρίς καμιάς μορφής συνέχεια. Ήθελε τόσο πολύ να κάνει περήφανους τους γονείς του, που παραμέρισε κάθε δική του ευχαρίστηση. Μετά, έμπλεξε την ευχαρίστηση του να βλέπει τον πατέρα του να χαμογελά, με την ευχαρίστηση του να γίνει αυτό που πραγματικά επιθυμεί… Και όλα αυτά τα χρόνια στο Ίδρυμα που μεγάλωνε μαζί με την υπομονή του, έμπλεξε μαζί και το καθήκον και από κει χάθηκε εντελώς. Πως συνέβη αλήθεια κι έπεσε στου εαυτού του την παγίδα; Ένα ζωηρό, σπινθηροβόλο αγόρι, πήγε κι έγινε ένας ακόμη θεματοφύλακας, ένας παρίας…-

Το Ίδρυμα άλλοτε επιβραβεύει και άλλοτε επιβάλει με τη βία, το δοκιμασμένο πρότυπο του Μέσου Όρου στους κατοίκους της Πόλης. Ασφαλώς με στόχο το Μέσο όρο απόδοσης σε όλα τα επίπεδα –εργασίας,διανόησης, αποδοτικότητας, παροχών και διαφόρων άλλων- οι Φιλήσυχοι ισχυροποιούν μεν τη θέση τους σαν Κοινός νους, διαιωνίζουν δε την παντοδυναμία τους. Με καμπύλη ανάπτυξης που στοχεύει στη Μέση τιμή του Μέσου όρου του Μέσου πολίτη-καταναλωτή-ιδιώτη-Φιλήσυχου, δε μπορεί παρά να πέφτει κάθε χρόνο, κατά τα προβλεπόμενα ασφαλή ποσοστά, το πνευματικό επίπεδο και η ποιότητα διαβίωσης. Αυτό είναι προφανώς και το επιθυμητό, ένας αλγόριθμος που δουλεύει μόνος του και ακόμα καλύτερα: αυτοτροφοδοτείται.

Δεν ψέλλιζε σήμερα, δεν μουρμουρούσε. Έφτασε ως εδώ με βάδισμα πεταχτό κι ανάλαφρο ενώ ένοιωθε σε κάθε βήμα, τη δροσιά του πρωινού σαν ευλογία. Στην ίδια τόσα χρόνια διαδρομή, είδε ένα αλλιώτικο ήλιο, λιγότερο μάταιο να φωτίζει την Πόλη. Εκεί που όλα είχαν πεθάνει, είδε γωνιές που αγαπούσε να κρύβεται παιδί, είδε δέντρα που είχε σκαλίσει με μαχαίρι, είδε λίμνες, θάλασσες κι άκουσε φωνές μέσα κι έξω του. Διέσχισε φωτιές αναμμένες στους δρόμους και είδε τους παλιούς του φίλους να διασχίζουν αντικανονικά την διασταύρωση με παιδικά ποδήλατα. Είδε τη μητέρα, νέα κι λυγερή, να τον κρατάει με λατρεία μπροστά από το σιντριβάνι. Εκείνο το κορίτσι με τα διψασμένα μάτια κάτω από το υπόστεγο.. Περπάτησε ίσια στο Φύλακα και του παρέδωσε τα χαρτιά Αποπομπής του χωρίς να χαμηλώσει το βλέμμα. Ο πατέρας του πέθανε μαζί με την ευχαρίστηση του να τον κάνει περήφανο.
–
Η Επιβίωση των Ανήσυχων -σε ένα κόσμο που ελέγχεται και δουλεύει για τους Φιλήσυχους- είναι ένα Μυστήριο που δεν κατάφερε κανείς να λύσει ως τώρα. Μυστήριο: μια μεγαλειώδης, περίπλοκη αλήθεια,βαθιά κι ασύλληπτη, που κάνει να φαίνονται μπροστά της όλες οι άλλες αλήθειες, μικρές, ψεύτικες κι ανούσιες… Κάτω από το πέπλο του που απλώνεται σαν μυστικός Ιστός στην Πόλη, οι Ανήσυχοι οργανώνουν απόκρυφες συναντήσεις, γιορτάζουν άυλες γιορτές, χορεύουν χωρίς κούραση, τραγουδούνε σιωπηλά, κάνουν έρωτα. «Κάποιοι» λένε, πως ο λόγος που δεν εξαφανίζονται οι Ανήσυχοι από το πρόσωπο της γης (παρ’ όλες τις απίστευτες παγίδες που τους στήνουν στους αιώνες οι Φιλήσυχοι), είναι ότι μπορούν κι αγαπούν κάτι, έξω από τον εαυτό τους, κι αυτό μάλιστα το μοιράζονται μεταξύ τους. Ποτέ δεν έγινε γνωστό για το «τι» ακριβώς πρόκειται. Αυτοί οι «κάποιοι» συμπληρώνουν με τρόμο, πως οι Ανήσυχοι είναι ικανοί να αγαπήσουν τα πάντα!

Πηγή, http://parallhlografos.wordpress.com

Monsanto και Bayer, οι πολυεθνικές που δολοφονούν τις μέλισσες!

Μελισσοκόμοι και πολίτες αντιστέκονται στους δολοφόνους Monsanto και Bayer ! Νεώτερες έρευνες επιβεβαίωσαν ότι τα παρασιτοκτόνα επηρεάζουν τις μέλισσες, οδηγώντας ολόκληρο το σμήνος σε κατάρρευση! Τεράστιοι πληθυσμοί μελισσών έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς σε ολόκληρη τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη από το 2006, χωρίς όμως οι επιστήμονες να έχουν καταφέρει να εντοπίσουν τα αίτια του φαινομένου της “Διαταραχής Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών” (ΔΚΜ). Ωστόσο, καθώς δύο έρευνες είδαν το φως της δημοσιότητας στις αρχές Απρίλη, η ΔΚΜ πλέον συνδέεται ανοιχτά και τεκμηριωμένα, όχι με κάποιου είδους ασθένεια ή παράσιτο, αλλά με τη χρήση νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων (το ένα εκ των οποίων είναι η ιμιδακλοπρίδη), η οποία υπήρξε εκτενέστατη κατά τη δεκαετία του ’90.

Πριν διαβάσεις το άρθρο και σε πιάσει απελπισία, κράτα στην άκρη του μυαλού σου, πως υπάρχει τρόπος δράσης κι αντιμετώπισης διάβασε  Agri-bee-MWO  και να θυμάσαι ό,τι, πάντα υπάρχουν επιλογές για όποιον είναι πολεμιστής, …άλλωστε ο πολεμιστής ακονίζει τις ικανότητες του πάνω σε κάποιον άξιο αντίπαλο τον «μικρό τύραννο».

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν και πρωτοεισήχθησαν στην αγορά τα νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα, οι μελισσοκόμοι έχουν αναφέρει μεγάλες απώλειες μελισσοσμηνών κατά την περίοδο της άνοιξης. Σαν αποτέλεσμα, τα νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα που επικαλύπτουν τους σπόρους και χρησιμοποιούνται παγκοσμίως σε σοδειές καλαμποκιού έχουν εντοπιστεί σαν ο βασικός υπαίτιος για την μείωση των μελισσών. Τη στιγμή που η παραγωγή καλαμποκιού αυξάνεται συστηματικά και το καλαμπόκι επιδιώκουν  -λένε- να αξιοποιηθεί ως ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, η μη χρήση αυτών των εντομοκτόνων στα πλαίσια της βιώσιμης γεωργίας είναι ένα καίριο ζήτημα.

Σύμφωνα με μελέτες, η πιθανή (και δυστυχώς, αρκετά υποτιμημένη) έκθεση των μελισσών σε νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα (ακόμα και μέσω π.χ. της ατμοσφαιρικής εκπομπής σωματιδίων που περιέχουν το εν λόγω εντομοκτόνο, μετά από γεωτρήσεις), προκάλεσε τεράστια μόλυνση στις μέλισσες και θανατηφόρες επιπτώσεις σε ολόκληρα μελισσοσμήνη.

Κάνε κλικ στις εικόνες να τις δεις μεγάλες και να αγοράσεις το Agri-bee-MWO

  

  

Το σύνδρομο της κατάρρευσης των μελισσών: Πιο συγκεκριμένα, επιστήμονες της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Harvard κατάφεραν τον περασμένο μήνα να αναπαραστήσουν σε πείραμα τη “Διαταραχή Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών” (ΔΚΜ), χορηγώντας απλώς σε αρκετές μέλισσες μικρές δόσεις του γνωστού εντομοκτόνου ιμιδακλοπρίδη.

Παλαιότερες έρευνες έχουν δείξει ότι τα νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα, που πλήττουν το κεντρικό νευρικό σύστημα των εντόμων, δεν σκοτώνουν ακαριαία μέλισσες. Ωστόσο, για να εξακριβώσουν τις συνέπειες – ακόμα και πολύ μικρών δόσεων αυτών των εντομοκτόνων – στις δυτικές μέλισσες (Apis mellifera), οι ερευνητές του Harvard χορήγησαν 16 κυψέλες με διαφορετικά επίπεδα ιμιδακλοπρίδης, αφήνοντας τέσσερις κυψέλες άθικτες. Μετά από 12 εβδομάδες, οι μέλισσες σε όλες ανεξαιρέτως τις κυψέλες (ακόμα και σε αυτές που δε χορηγήθηκε η ιμιδακλοπρίδη), ήταν ζωντανές, αν και αυτές που είχαν λάβει μεγαλύτερες δόσεις φαίνονταν εξασθενημένες.

Όμως, στις 23 εβδομάδες όλα είχαν αλλάξει. 15 από τις 16 (ποσοστό 94%) των κυψελών που είχαν πάρει τις μεγαλύτερες ποσότητες ιμιδακλοπρίδης εμφάνισαν καθαρά Διαταραχή Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών: οι κυψέλες ήταν ρημαγμένες και σχεδόν άδειες, καθώς όλες οι ενήλικες μέλισσες είχαν εξαφανιστεί, με εξαίρεση την παρουσία νεαρών μελισσών που είχαν επιβιώσει. Οι κυψέλες που έλαβαν τις μεγαλύτερες ποσότητες ιμιδακλοπρίδη ήταν κι αυτές που κατέρρευσαν πρώτες, ενώ η τέσσερις που έμειναν αμόλυντες, ήταν υγιείς.“Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα νεονικοτινοειδή θέτουν σε τεράστιο κίνδυνο την επιβίωση των μελισσών στο περιβάλλον”, είπε ο Chensheng (Alex) Lu, καθηγητής του Harvard. “Τα στοιχεία είναι αδιάψευστα: η ιμιδακλοπρίδη είναι πιθανότατα ο υπαίτιος για τη Διαταραχή Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών μέσω ενός πολύ ξεχωριστού μηχανισμού, τον οποίον πρώτη αποκάλυψε η έρευνα μας”.

Ποιος είναι αυτός; Το σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη (HFCS), στο οποίο πολλοί μελισσοκόμοι έχουν στραφεί για να ταϊζουν τις μέλισσες τους. Αυτό, σύμφωνα με ερευνητές, δεν είχε αποτελέσει κίνδυνο, βεβαίως, μέχρι το 2004-05, όταν το αμερικανικό καλαμπόκι άρχισε να ψεκάζεται με ιμιδακλοπρίδη. Ένα χρόνο αργότερα, ξέσπασε για πρώτη φορά η ΔΚΜ. Στις ΗΠΑ, τα νεονικοτινοειδή παρασιτοκτόνα καλύπτουν πλέον καλλιέργειες καλαμποκιού, σίτου, σόγιας και βαμβακιού, συνολικής έκτασης 600.000 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων !

Είναι ενδεικτικό, ότι σύμφωνα με τον καθηγητή Lu, δε χρειάζεται περισσότερο από μια μικρή δόση (20 μέρη ανά ) για να οδηγηθούμε σε ΔΚΜ εντός 6 μηνών. Η έρευνα του καθηγητή Lu έπεται δύο άλλων πολύ σημαντικών μελετών που δημοσιεύθηκαν στα μέσα Μαρτίου, οι οποίες επίσης συνδέουν τη ΔΚΜ με νεονικοτινοειδή παρασιτοκτόνα.

Μια βρετανική ερευνητική ομάδα έφερε σε επαφή μέλισσες bombus terrestris με μικρές δόσεις ιμιδακλοπρίδης και τις τοποθέτησε σε ένα κεκλεισμένο φυσικό περιβάλλον, όπου θα μπορούσαν να αναζητήσουν τροφή ελεύθερα. Μετά από έξι εβδομάδες (ένα διάστημα κατά πολύ μικρότερο από τη μελέτη του καθηγητή Lu), η ομάδα ζύγισε τις φωλιές και τις συνέκρινε με αποικίες που δεν είχαν εκτεθεί στην ουσία. Οι μολυσμένες φωλιές ήταν κατά μέσο όρο 8-12% μικρότερες από τις φωλιές που δεν είχαν μολυνθεί, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι οι εκτεθειμένες μέλισσες μάζευαν λιγότερο φαγητό από τις υγιείς. Ωστόσο, ακόμα πιο ανησυχητική ήταν η απώλεια βασιλισσών: οι μολυσμένες αποικίες είχαν παράγει 85% λιγότερες βασίλισσες – δηλαδή περίπου μόλις 1-2 βασίλισσες ανά μελίσσι! Θυμίζεται ότι οι βασίλισσες είναι οι πιο σημαντικές μέλισσες σε μια αποικία, αφού είναι αυτές που αναλαμβάνουν να βρουν νέες αποικίες μετά το χειμώνα, όταν οι υπόλοιπες πεθαίνουν.

Επιπλέον, μια δεύτερη έρευνα που διεξήχθη στη Γαλλία δείχνει ξεκάθαρα πως τα νεονικοτινοειδή παρασιτοκτόνα επηρεάζουν τις μέλισσες, οδηγώντας ολόκληρη τη φωλιά σε κατάρρευση. Ερευνητές κόλλησαν μικροσκοπικά μικροτσίπ σε δυτικές μέλισσες “ελευθέρας βοσκής”, προκειμένου να εντοπίσουν τις κινήσεις τους. Στη συνέχεια, χορήγησαν μικρές δόσεις θειαμεθοξάμης (thiamethoxam), ενός διαφορετικού νεονικοτινοειδούς παρασιτοκτόνου, σε ένα τμήμα των μελισσών. Οι μολυσμένες μέλισσες ήταν δύο με τρεις φορές πιθανότερο να μην γυρίσουν από την αναζήτηση τροφής σε σχέση με τις υγιείς μέλισσες.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ένα νεονικοτινοειδές παρασιτοκτόνο αποδυναμώνει την ικανότητα προσανατολισμού της μέλισσας και σαν αποτέλεσμα, αντί να επιστρέφει στην κυψέλη, η μέλισσα χάνεται και πεθαίνει. Αυτό εξηγεί γιατί οι κυψέλες, που πλήττονται από τη ΔΚΜ βρίσκονται κενές από μέλισσες – εργάτριες: το παρασιτοκτόνο θεωρητικά επηρεάζει την ικανότητα τους να βρίσκουν το δρόμο για το σπίτι.

“Χρειάστηκε πολύς καιρός για να αντιληφθούν οι επιστήμονες τη σύνδεση ανάμεσα στη ΔΚΜ και στα παρασιτοκτόνα, καθώς αναζητούσαν κάτι που να προκαλούσε ακαριαίο θάνατο και όχι κάτι που να προκαλούσε αργούς θανάτους σε διάστημα αρκετών μηνών”, είπε ο καθηγητής Lu. Επιπλέον, τονίζει ότι η επιστημονική κοινότητα υποτίμησε ότι “η χρονικός ορίζοντας της αυξανόμενης χρήσης των νεονικοτινοειδών συμπίπτει με την μείωση των μελισσοσμηνών”.

Ο κ. Lu τονίζει ότι οι πολιτικοί “πρέπει να εξετάσουν τα αποτελέσματα υποθανατηφόρων δόσεων των παρασιτοκτόνων σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής του αντικειμένου υπό εξέταση (σε αυτή την περίπτωση, οι μέλισσες)”. Επισημαίνει επιπλέον ότι η εξάρτηση από ευρήματα LD50 (δηλαδή, μιας θανατηφόρας δόσης που προκαλεί το θάνατο στα μισά από τα δείγματα που εξετάστηκαν) “δεν έχει συνάφεια με το σύγχρονο τοξικό χημικό έλεγχο”. Εν ολίγοις, το ενδιαφέρον πρέπει να στραφεί στις μακροχρόνιες συνέπειες των χημικών στο περιβάλλον και όχι μόνο να επικεντρώνεται στο αν και εφόσον σκοτώνουν ακαριαία τα “πειραματόζωα”, κοροϊδεύοντας, χλευάζοντας και υποτιμώντας μας.

  

  

  

Οι μέλισσες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε ένα ευρύ φάσμα των οικοσυστημάτων ως επικονιαστές.Από την πλευρά τους, παρέχουν τεράστια οικονομικά οφέλη στις ανθρώπινες κοινωνίες, μέσω της παραγωγής μελιού και – ακόμα σημαντικότερα – μέσω της επικονίασης (γονιμοποίησης) ενός μεγάλου μέρους φρούτων, λαχανικών, καρπών και λουλουδιών. Η “εμπορική” αξία των μελισσών μόνο στις ΗΠΑ υπολογίζεται στα 8-12 δισεκατομμύρια δολάρια! Παράλληλα, τα αποτελέσματα της εκτεταμένης χρήσης νεονικοτινοειδών παρασιτοκτόνων έχουν πιθανές επιπτώσεις και στον άνθρωπο, όπως παθήσεις στο ήπαρ και στο νεφρό…

Πρωτοβουλία πολιτών στην Καλιφόρνια για την απαγόρευση των παρασιτοκτόνων της Bayer! : Στις 21 Μαρτίου 2012, οι μελισσοκόμοι έμποροι, μαζί με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις Beyond Pesticides («Πέρα από τα Παρασιτοκτόνα»), Center for Food Safety and Pesticide Action Network («Κέντρο του Δικτύου για την Δράση για την Ασφάλεια Τροφίμων και τα Παρασιτοκτόνα») κατέθεσε επείγουσα αγωγή μαζί με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA – Environmental Protection Agency) για να σταματήσει η χρήση ενός παρασιτοκτόνου που συνδέεται με τους μαζικούς θανάτους μελισσών. Η νομική αγωγή, που στοχεύει το νεονικοτινοειδές φυτοφάρμακο κλοθειανιδίνη (clothianidin) της Bayer υποστηρίζεται από ένα εκατομύριο και πλέον υπογραφές πολιτών.

Στην Καλιφόρνια, ο πολιτειακός σύμβουλος Michael Allen από τη Sonoma και ο Γερουσιαστής Mark Leno από το San Francisco εισήγαγαν πρόταση υπέρ της αγωγής, καλώντας Πολιτεία και Ομοσπονδιακό Κράτος να λάβουν δράση για την προστασία των επικονιαστών. Σύμφωνα με δηλώσεις του πρώτου, “…η Βουλή της Καλιφόρνια παροτρύνει την EPA και την Υπηρεσία Διαχείρισης Παρασιτοκτόντων της Καλιφόρνια (California Department of Pesticide Regulation) να παρουσιάσουν ένα ξεκάθαρο πλάνο δράσης για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι που προκαλούν τα παρασιστοκτόνα στους επικονιαστές…».

Στις 28 Φεβρουαρίου 2012, υποστηρικτές του Δικτύου Δράσης για τα Παρασιτοκτόνα (PAN – Pesticide Action Network) σε ολόκληρη τη χώρα, εκδήλωσαν δυναμικά τη στήριξη τους στην προστασία των επικονιαστών. Πάνω από 1.700 άτομα προσφέρθηκαν διαδικτυακά να προσφέρουν καταφύγιο σε μέλισσες, με τροφή και νερό, μακριά από τα παρασιτοκτόνα.

Οι μελισσοκόμοι πέτυχαν την απαγόρευση ΓΤΟ στην Πολωνία: Το μεταλλαγμένο καλαμπόκι Mon810 της Monsanto, που είναι γενετικά κατασκευασμένο να παράγει μια μεταλλαγμένη εκδοχή του εντομοκτόνου Bt απαγορεύτηκε στην Πολωνία, μετά από διαμαρτυρίες μελισσοκόμων, που απέδειξαν ότι το καλαμπόκι σκότωνε μέλισσες.

Αν και στο παρελθόν Γαλλία και Γερμανία είχαν θέσει σκληρούς περιορισμούς στη χρήση παρασιτοκτόνων, η Πολωνία είναι η πρώτη χώρα που αναγνωρίζει επίσημα τη σύνδεση ανάμεσα στο μεταλλαγμένο καλαμπόκι της Monsanto και της “Διαταραχής Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών – ΔΚΜ” (Colony Collapse Disorder – CCD), που ρημάζει μέλισσες σε ολόκληρο τον κόσμο. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Monsanto ήξερε τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τις μέλισσες από τη χρήση των μεταλλαγμένων της. Η παγκόσμια εταιρία της βιοτεχνολογίας εξαγόρασε πρόσφατα μια εταιρεία ερευνών, που ασχολείται με τη ΔΚΜ, τη Beeologics, στης οποίας τη βοήθεια οι κυβερνητικές αρχές (συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ), βασίζονταν για να ρίξουν φως στο μυστήριο της εξαφάνισης των μελισσών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Beeologics είχε ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια της στο παρελθόν, με την εκτενή έρευνα της σε μια άλλη “μάστιγα” για τις μέλισσες, τον “Ισραηλίτικο Ιό της Οξείας Παράλυσης”.

Πλέον, η Beeologics, όντας ιδιοκτησία της Monsanto, είναι πλέον εξαιρετικά απίθανο ότι θα συνεχίσει τις έρευνες της, παρότι οι μεταλλαγμένοι σπόροι σχετίζονται με τη ΔΚΜ εδώ και χρόνια. Φυσικά, ο εκπρόσωπος της Monsanto, Kelly Powers διεμήνυσε σε όλους τους τόνους την απρόσκοπτη αφοσίωση της εταιρείας στο αξιοθαύμαστο έργο της Beeologics… Σημαντική δήλωση από μια εταιρεία που ανακηρύχθηκε μια από τις 10 πιο καινοτόμες εταιρείες του περασμένου έτους από το περιοδικό Forbes, θα πει κάποιος…

Όμως, ποιον αλήθεια μπορεί να πείσει ένας γίγαντας της βιοτεχνολογίας, που “επιβραβεύτηκε” ως η “Χειρότερη Εταιρεία του 2011” από το περιοδικό Natural Society, για την “αδιάκοπη προσπάθεια της να διακινδυνεύσει την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον”; Ενώ ευθύνεται για το 90% των μεταλλαγμένων σπόρων που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ και παράγουν “φρανκεν-φαγητά”, όπως τα αποκάλεσε το περιοδικό. Η Monsanto έγινε γνωστή για το περίφημο ζιζανιοκτόνο “Roundup”, το οποίο συνδέεται με την καταστροφή του εδάφους, την δημιουργία μεταλλαγμένων, ανθεκτικών “υπερ-χόρτων” και προβλήματα στη δημόσια υγεία !

Δεν θα αναφερθούμε καν, στους αεροψεκασμούς που συστηματικά γίνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γιατί … μα για να φέρουν τον πληθυσμό στα μέτρα τους.

Για περισσότερα διάβασε …

1. http://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2012/05/08/what-biotech-company-blamed-for-bee-collapse-just-bought-leading-bee-research-firm.aspx
2. http://blogs.reuters.com/great-debate/2012/04/09/mystery-of-the-disappearing-bees-solved/
3. http://leginfo.ca.gov/pub/11-12/bill/asm/ab_0001-0050/ajr_29_bill_20120224_introduced.pdf
4. http://news.mongabay.com/2012/0329-hance_beecollapse_pesticides.html
5. http://news.mongabay.com/2012/0405-hance_colonycollapse_pesticides.html#ixzz1vbtwV1a8
6. http://www.beyondpesticides.org/pollinators/CFS-Clothianidin-Petition-3-20-12.pdf
7. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2012-001297+0+DOC+XML+V0//EL
8. http://www.greenrightnow.com/wabc/2008/06/23/germany-and-france-ban-pesticides-linked-to-bee-deaths-geneticist-urges-us-ban-would-save-the-bees/
9. http://www.honeybeehaven.org/content/take-pledge
10. http://www.huffingtonpost.com/richard-schiffman/the-fox-monsanto-buys-the_b_1470878.html
11. http://www.marketwatch.com/story/beekeepers-and-environmentalists-petition-epa-to-stop-pesticide-linked-to-bee-deaths-2012-03-21
12. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22292570
13. http://www.panna.org/blog/advocating-bees-californias-capitol
14. http://www.poland.pl/news/article,GMM_and_GMO_in_Poland,id,470898.htm

Πηγή, .terrapapers.com

Οι γάτες των φορτηγών!

Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.

Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι’ αυτούς σα μια γλυκιά γυναικεία συντροφιά.

Είναι περήφανη κι οκνή, καθώς όλες οι γάτες,
κι είναι τα γκρίζα μάτια της γιομάτα ηλεκτρισμό
κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
πως αναλύεται σ’ ένα αργό και ηδονικό σπασμό.

Στο ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι’ αυτό
κι όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τους κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.

Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ’ το μαύρο θάνατο μ’ αυτό.

Γιατί είναι τ’ άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο τα τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ’ ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.

Λίγο πριν απ’ το θάνατον από τους ναύτες ένας,
– αυτός οπού ‘δε πράματα στη ζήση του φριχτά –
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μες στη θάλασσα την άγρια την πετά.

Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.

«Νίκος Καββαδίας»