Και το ένα τούτο, ΔΕΝ υπάρχει !


«Βοήθεια !» κράζεις, κύριε. «Βοήθεια !» κράζεις, κύριε, κι ακούω.

Μέσα μου οι πρόγονοι κι οι απόγονοι κι οι ράτσες όλες, κι όλη η γης, ακούμε με τρόμο, με χαρά, την κραυγή σου.

Μακάριοι όσοι ακούν και χύνουνται να σε λυτρώσουν, κύριε, και λεν :

«Εγώ και συ μονάχα υπάρχουμε »

Μακάριοι όσοι σε λύτρωσαν, σμίγουν μαζί σου, κύριε, και λεν :

«Εγώ και συ είμαστε ΕΝΑ »

Και τρισμακάριοι όσοι κρατούν, και δε λυγούν, απάνω στους ώμους τους, το μέγα, εξαίσιο, αποτρόπαιο μυστικό :

ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !


Έτσι κλείνει ο Νίκος Καζαντζάκης το μικρό τεράστιο βιβλίο του, την Ασκητική.

Και «το ένα τούτο», που «δεν υπάρχει», είναι μια μυστηριακή μέθεξη με την αιωνιότητα. Ουδέποτε χάνεται, αλλά γεννάει την ηθική ευθύνη και την ουσία. Είναι σαν την ψυχή του ανθρώπου. Και η ψυχή του ανθρώπου είναι μια Φλόγα, ένα πύρινο πουλί που πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει πως δεν μπορεί να σταθεί, δεν μπορεί να καεί, κανένας δε μπορεί να τη σβήσει. Έτσι αρχίζει το κεφάλαιο «Η Σιγή», το τελευταίο κεφάλαιο της Aσκητικής, που ήταν το αγαπημένο βιβλίο του Καζαντζάκη.

Μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός ο άνθρωπος άθεος ;

Και τότε πως εξηγείται ότι το «ένα τούτο δεν υπάρχει» θα ρωτήσει κάποιος.

Είναι η φράση που για μεγάλο διάστημα τυραννάει τους διαλογισμούς μου. Κι ο Νίκος δεν την εξήγησε. Ίσως γιατί τα λόγια δεν επαρκούν για να δοθεί εξήγηση.

Αλήθεια υπάρχει το ΕΝΑ ;

Θα ήθελα σήμερα να προσπαθήσουμε να αρμενίσουμε την σκέψη μας σε πιο πολυτάραχα νερά. Με κίνδυνο βέβαια πάντα να πνιγούμε !

Και τι θα ήταν άραγε η ζωή χωρίς τον κίνδυνο ; Ποια θα ήταν η ομορφιά της ; Ζητάμε μια ζωή προβλέψιμη, μα η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ξαφνικά αντιλαμβανόμαστε το νόημα από ένα ανέκδοτο που ακούμε και ξεκαρδιζόμαστε. Την ώρα που διαβάζουμε ένα ποίημα, ένας στίχος του, μας αγγίζει και νιώθουμε δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό μας. Μια στιγμή αλήθειας, μια στιγμή ένωσης με το Θείο που συνταράσσει όλη την Ύπαρξή μας.


Αλήθεια υπάρχει το ΕΝΑ ;
 

Ποιος περιμένετε να σας δώσει την απάντηση ; Πρώτα αδειάστε το μυαλό σας από σκέψεις μετά ρωτήστε τον εαυτό σας και μπορεί να ξαφνιαστείτε.

Διαλογιστείτε όμως πρώτα στα παρακάτω ερωτήματα. Μπορεί να σας βοηθήσουν.

Υπάρχει η σιωπή χωρίς τον ήχο ; Την σιωπή την αντιλαμβανόμαστε όταν δεν υπάρχει θόρυβος. Σαν μια παύση του ήχου. Αν δεν υπήρχε ήχος λοιπόν, θα υπήρχε σιωπή ; Θα αναγνώριζε η σιωπή την ύπαρξη της ; ΟΧΙ

Πως ορίζεται ένα δωμάτιο ; Είναι ο χώρος που περικλείεται από τέσσερεις τοίχους. Αν δεν υπήρχαν τοίχοι θα υπήρχε δωμάτιο ; Θα υπήρχε μόνο χώρος ! Μα κι ο χώρος προσδιορίζεται ή από αυτό που τον περιβάλει ή από τα αντικείμενα που περιέχει. Αν δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο δεν υπάρχει χώρος, δεν μπορεί να προσδιοριστεί.

Αν φανταστούμε τον εαυτό μας, όπως λέει ο Eckhart Tolle σαν μια κουκίδα συνειδητότητας που αιωρείται στην απεραντοσύνη του διαστήματος, χωρίς αστέρια, χωρίς γαλαξίες, μόνο κενό, τότε ξαφνικά το διάστημα δε θα ήταν απέραντο πια. Δε θα υπήρχε καθόλου ! Δε θα υπήρχε ταχύτητα, δε θα υπήρχε κίνηση από εδώ προς τα εκεί.


Για να υπάρξει η απόσταση και ο χώρος απαιτούνται δύο τουλάχιστον σημεία αναφοράς. Όπως λέει ο Λάο Τσε : «Ο χώρος αποκτά ύπαρξη την στιγμή που το Ένα γίνεται δύο, και καθώς τα «δύο» γίνονται τα «δέκα χιλιάδες πράγματα»
Μήπως με αυτό τον τρόπο δεν προσδιορίζουμε και τον εαυτό μας, το ΕΓΩ μας ; Μέσα δηλαδή από τις υπάρξεις των άλλων ; Αν υπήρχαμε μόνοι μας θα υπήρχε εγώ ; Ολόκληρη τη ζωή μας προσπαθούμε να προσδιορίσουμε την ύπαρξή μας μέσα από τις γνώμες των άλλων ανθρώπων, των καθρεπτών μας. Αυτοί μας αντικατοπτρίζουν και εμείς προσπαθούμε να μεταφράσουμε το καθρέπτισμα.Τίποτα δε θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς χώρο, κι ωστόσο ο χώρος είναι «τίποτα». Πριν γεννηθεί το σύμπαν, πριν την «μεγάλη έκρηξη», δεν υπήρχε ένας τεράστιος κενός χώρος που περίμενε να γεμίσει. Δεν υπήρχε χώρος όπως δεν υπήρχε τίποτα. Υπήρχε μόνο το Ανεκδήλωτο – ΤΟ ΕΝΑ. Κι αυτό το ΕΝΑ δεν υπήρχε. Δεν μπορούσε να προσδιοριστεί. Όταν το Ένα έγινε «τα δέκα χιλιάδες πράγματα», ξαφνικά φάνηκε σαν να δημιουργήθηκε χώρος, και έδωσε τη δυνατότητα στα πολλά να υπάρξουν.
Βγες έξω μια ξάστερη νύχτα και κοίτα τον ουρανό. Τα χιλιάδες αστέρια που μπορείς να δεις με γυμνό μάτι δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο κλάσμα αυτών που υπάρχουν. Ένα δισεκατομμύριο γαλαξίες μπορούν ήδη να παρατηρηθούν με τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια, ο κάθε γαλαξίας ένα νησιωτικό σύμπαν που περιέχει δισεκατομμύρια αστέρια. Ωστόσο, αυτό που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο δέος είναι το άπειρο του ίδιου του διαστήματος, το βάθος και η ησυχία που επιτρέπει σε όλη αυτή τη μεγαλοπρέπεια να υπάρξει. Τίποτα δε θα μπορούσε να εμπνεύσει μεγαλύτερο δέος και να είναι πιο μεγαλόπρεπο από την ασύλληπτη απεραντοσύνη και την ησυχία του διαστήματος, κι ωστόσο, τι είναι ; Κενό, απέραντο κενό !Αυτό που εμφανίζεται σε μας σαν διάστημα στο σύμπαν μας, που το αντιλαμβανόμαστε με το νου και τις αισθήσεις μας, είναι το ίδιο το Ανεκδήλωτο, εξωτερικευμένο. Είναι ο Θεός ! Και το μεγαλύτερο θαύμα είναι τούτο : αυτή η ησυχία και η απεραντοσύνη που δίνει τη δυνατότητα στο σύμπαν να υπάρχει, δεν βρίσκονται μόνο εκεί έξω στο διάστημα.

Είναι επίσης ΜΕΣΑ ΜΑΣ !
Ας στοχαστούμε στα δύο παρακάτω ερωτήματα :Μπορούν να υπάρξουν οι άνθρωποι χωρίς το Θεό ;Μπορεί να υπάρξει ο Θεός χωρίς τους ανθρώπους ;

Σας ευχαριστώ που με ανεχθήκατε
.

» Όσο το σύμπαν είχε μια αρχή, υποθέτουμε ότι πρέπει να είχε έναν δημιουργό. Εάν υποθέσουμε όμως ότι το σύμπαν είναι τελείως αυτοτελές, ότι δεν έχει σύνορα και άκρες, ότι δεν μπορεί να φτιαχτεί ούτε να καταστραφεί… που απλά υπάρχει. Τότε που χώρος για δημιουργό ; «
.
Stephen Hawking
.
.
.
Διαβάστε επίσης εδώ :
.
.
για την λανθασμένη αντίληψη της πραγματικότητας


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό

http://nekthl.blogspot.gr/2010/01/blog-post_11.html

Το είδα http://attikanea.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4971.html

Misery Index Οκτωβρίου του ’12…(φανταστείτε να βγεί του Απριλίου του 2013…)


*******

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ. ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ.

ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΡΕΚΟΡ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΛΛΟ.!!!

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΤΟΗΤΟΙ…

ΟΠΩΣ Ο ΛΑΓΟΣ ΤΥΦΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΟ ΠΡΟΒΟΛΕΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΠΌ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΟ ΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ ΑΙΦΝΙΔΙΟ…

Overall Norway is still the best and Greece still the worst. We also take a look at how the index has change over the past six months.

*******

Score 11/05 Score 29/10 Change
Australia 6.1 3.9 -2.2
Austria 7.8 8.9 1.1
Belgium 12.9 13.7 0.8
Canada 10.7 9.6 -1.1
Chile 7.1 3.6 -3.5
Czech Republic 14 14.9 0.9
Denmark 10.8 11.1 0.3
Estonia 11.2 11.9 0.7
Finland 9.8 10.9 1.1
France 15.1 16.2 1.1
Germany 8.1 8.0 -0.1
Greece 43.5 46.7 3.2
Hungary 19.8 20.3 0.5
Iceland 13.3 11.3 -2.0
Ireland 25.2 27.7 2.5
Israel 6.7 8.5 1.8
Italy 15.7 18.7 3.0
Japan 24.7 22.4 -2.3
Korea 2.5 2.0 -0.5
Luxembourg 8.4 8.3 -0.1
Mexico 6.4 6.4 0.0
Netherlands 11.7 12.3 0.6
New Zealand 8.4 8.9 0.5
Norway -3.6 -10.0 -6.4
Poland 16.2 16.0 -0.2
Portugal 26.8 28.0 1.2
Slovak Republic 16.4 16.4 0.0
Slovenia 19.2 19.8 0.6
Spain 29.7 34.2 4.5
Sweden 8.5 6.5 -2.0
Switzerland 1.1 2.0 0.9
Turkey 15.7 15.7 -0.0
UK 17.4 17.2 -0.2
USA 17.4 15.1 -2.3

ΕΛΛΑΔΑ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΥΦΕΣΗΣ ή ΠΩΣ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

 Διαβάστε τώρα και αυτή την ΚΟΡΥΦΑΙΑ και πρόσφατη ΜΕΛΕΤΗ (κατά τη γνώμη μου) και «σώσον εαυτόν σωθήτω»

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ. ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ!

από τον Γιώργο Π. Τριανταφυλλόπουλο

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ ΜΟΛΙΣ ΤΟ 2022!


Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ

Σε λίγες ημέρες η νεοφιλελεύθερη – μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Στουρνάρα θα «εορτάσει» τον ένα χρόνο εξουσίας της μέσα σε έναν ορυμαγδό προπαγάνδας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός κάθε λίγο δηλώνει ότι «βλέπει φως στο βάθος του τούνελ», μια φράση που έχει επαναληφθεί τόσες φορές, όσες και η παλαιότερη πομπώδης διακήρυξη των ανθρώπων του αστικού δικομματισμού «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο».

Τα μεγάλα ΜΜΕ στήριζαν τη συνεχή προπαγάνδα της κυβέρνησης και παρουσίαζαν κάθε αντιλαικό μέτρο ως «μονόδρομο». Αρκετές φορές παραδέχονται ότι υποφέρει ο λαός, αλλά προσθέτουν: «δεν υπάρχει άλλος δρόμος».

Το χαρακτηριστικό στον «κεραυνοβόλο προπαγανδιστικό πόλεμο» κυβέρνησης – ΜΜΕ είναι η συστηματική απόκρυψη ακόμη και των επίσημων στοιχείων της Ελλάδας και της ΕΕ!

Ετσι τα 3 πρώτα τρίμηνα της κυβέρνησης Σαμαρά έχουμε επιβεβαιωμένη συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 6% περίπου. Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει 3 τρίμηνα συρρίκνωσης η κυβέρνηση Παπαδήμου 2 τρίμηνα συρρίκνωσης, ενώ το ρεκόρ έχει η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου με 9 τρίμηνα συρρίκνωσης του ΑΕΠ!

Το α΄ τρίμηνο του 2013 η πτώση των λιανικών πωλήσεων στην Ελλάδα έφτασε επισήμως το 10-12% σε σχέση με το α΄ τρίμηνο του 2012 και 22% σε σχέση με το 2011.

Όλα αυτά τα επίσημα στοιχεία υποβαθμίζονται από τα ΜΜΕ ενώ διογκώνονται οι δηλώσεις νεοφιλελεύθερων παραγόντων της Ευρωζώνης ( από Γερμανία, Ολλανδία, Φιλανδία κλπ ) υπέρ της «σωστής πολιτικής» της κυβέρνησης. Μα αφού η κυβέρνηση Σαμαρά συρρικνώνει τα εισοδήματα του λαού και την ελληνική οικονομία, λογικό είναι οι άνθρωποι της Μέρκελ και του Σόιμπλε να λένε ενθαρρυντικές κουβέντες για τους φίλους τους στην Ελλάδα.

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Το 2007 ήταν ο τελευταίος χρόνος πριν τη κρίση και το ΑΕΠ της Ελλάδας έφτανε τα 240δισεκ. Ευρώ.

Ακολούθησαν έξι χρόνια συρρίκνωσης του ΑΕΠ ( για φέτος δεχόμαστε την κυβερνητική πρόβλεψη για μείωση του ΑΕΠ κατά 4,2%)

Το 2013 το ΑΕΠ θα είναι 183,5δισεκ. Ευρώ. Δηλαδή με βάση 100 για το 2007, το ΑΕΠ του 2013 θα είναι 76,5

Αν δεχτούμε τις αισιόδοξες προβλέψεις κυβέρνησης – Τρόικα, το 2014 το ΑΕΠ θα αυξηθεί 0,6%, το 2015 κατά 3% και μετά ( από το 2016 ) θα αυξάνεται κάθε χρόνο κατά 3,7%.

Ακόμα και έτσι μόνο το 2022 το ΑΕΠ της Ελλάδας θα ξεπεράσει το ΑΕΠ του 2007 κατά 2%. Δηλαδή μέσα σε 15 χρόνια το ΑΕΠ της Ελλάδας θα αυξηθεί συνολικά κατά 2%! ( από 240 σε 245δισεκ. Ευρώ ).

Τότε μόνο ( το 2022 ) η Ελλάδα θα βγει από το τούνελ που μπήκε το 2007. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα του Σαμαρά και του Στουρνάρα!

Να σημειώσουμε ότι στα 13 χρόνια ( 2001-2013) η Ελλάδα της Ευρωζώνης έχει μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ μόλις 0,3%.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Ελλάδα είναι μια βαθιά εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα. Ακόμα και στην εποχή της γοργής ανάπτυξης ( 1960-1973 ) η βαριά βιομηχανία αναπτύχθηκε πολύ αργά. Για τα λεωφορεία π.χ. η Ελλάδα έφτιαχνε τα αμαξώματα και … έφερνε τις μηχανές από το εξωτερικό! Βιομηχανία τρακτέρ δεν δημιουργήθηκε στην Ελλάδα. Η χαλυβουργία ήταν αρκετά αδύναμη σε σχέση με τις αναπτυγμένες χώρες.

Μόλις ξέσπασε η χρόνια κρίση στη Δύση ( μετά το 1979-80) η εξαρτημένη αστική Ελλάδα δεν μπόρεσε να αντέξει.

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ κατάφερε πλήγμα στην βιομηχανία της Ελλάδας στα 33 χρόνια που είναι μέλος της ΕΟΚ-ΕΕ ( 1981-2013 ) ανέβαινε λιγότερο από 1% ετησίως. Σήμερα είναι ίσως 20-30% ψηλότερα από το 1981.

Το ίδιο διάστημα η βιομηχανία στην ΛΔ Κίνας ( με μέσο ετήσιο ρυθμό 12-13%) αυξήθηκε πάνω από 3500% και σήμερα είναι 35-40 φορές ισχυρότερη!

Σήμερα η Κίνα είναι η πρώτη βιομηχανική δύναμη, πράγμα που της δίνει τεράστια ανεξαρτησία.

Τα δυτικά ΜΜΕ προβάλλουν μόνο τους καπιταλιστές της Κίνας, κρύβουν όμως το γεγονός ότι το 80%των μετοχών στις εταιρίες στο χρηματιστήριο της Σαγκάης ανήκαν στο κράτος της Λ.Δ. Κίνας.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η μεγαλοαστική τάξη και γενικά η Αντίδραση προσπαθεί να παγιδεύσει την Αριστερά στο δικό της «στρατηγικό γήπεδο».

Π.Χ. παρουσιάζει σαν δεδομένη την παραμονή της Ελλάδας «αιωνίως» στο στρατόπεδο της Δύσης και πιέζει για περισσότερο νεοφιλελευθερισμό.

«Αφού έτσι θέλουν οι κυρίαρχοι της Δύσης» είναι η μόνιμη δικαιολογία.

ΗΠΑ, Ιαπωνία και Γερμανία χρωστούν σήμερα σχεδόν 30τρις $( επίσημο δημόσιο χρέος)

Αυτό είναι περίπου το 120% του ΑΕΠ των τριών κυρίαρχων της Δύσης. Την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ τα ιδιωτικά χρέη φτάνουν το 250% του ΑΕΠ ( διπλάσιο ποσοστό από το 123% που έχει η Ελλάδα ).

Κι όμως η προπαγάνδα της Αντίδρασης στην Ελλάδα ποτέ δεν λέει ότι οι Αμερικανοί ή οι Ιάπωνες είναι «τεμπέληδες και λαμόγια». Μόνο για τον ελληνικό λαό υπάρχει αυτό το υβρεολόγιο.

Η καλλιέργεια του ραγιαδισμού είναι ένα σοβαρό όπλο του νεοφιλελευθερισμού για να «σπάσει» την θέληση του ελληνικού λαού να αντισταθεί.

Η Αριστερά– χωρίς να φτάνει φυσικά στον εθνικισμό- πρέπει να αποκρούσει αποφασιστικά τον ραγιαδισμό και να ενθαρρύνει τον γνήσιο ελληνικό πατριωτισμό.

Μεγάλη παγκόσμια συνεισφορά του νεοελληνικού έθνους είναι η εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 αλλά και ο αγώνας του ελληνικού λαού ενάντια στο φασισμό του 1940-45.

Να θυμηθούμε ότι η συντριβή του Δράμαλη το καλοκαίρι του 1822 από τον Κολοκοτρώνη είχε στενοχωρήσει πολύ τον αρχηγό της Ευρωπαικής Αντίδρασης Μέττερνιχ.

Αυτή η θετική συνεισφορά των αγώνων του ελληνικού λαού πρέπει να προβάλλεται δεόντως από την Αριστερά.

Ο συνδυασμός του λαικού πατριωτισμού με τον ταξικό αγώνα ενάντια στην πλουτοκρατία θα δυναμώσει πολύ την Αριστερά και θα της επιτρέψει να ηγηθεί στον αγώνα για μια πραγματικά Νέα και Ισχυρή Ελλάδα.

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013, Πηγή iskra.gr

ΣΟΥΗΔΙΑ! Απ τη δουλειά στον…τάφο;


Ως »ανοιχτή πρόκληση» για τους εργαζόμενους αναφερει η εφημεριδα Αrbetaren, την προταση του Σουηδου πρωθυπουργου, FredrikReinfeldt, ο οποιος  πρότεινε τα …75 χρονια ως ηλικια συνταξιοδότησης!Το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες στη Σουηδία, ( που ως πρωτη χωρα στο κοσμο, στα 1913, εισήγαγε την εθνική σύνταξη γήρατος), είναι 79 ετών, ενω για τις γυναίκες είναι τα 84.
Ετσι αυτο που ουσιαστικα προτεινε ο πρωθυπουργος ειναι ότι οι ανδρες, στη Σουηδια, κατά μέσο όρο θα παιρνουν σύνταξη περιπου….4 χρόνια πριν πεθανουν!

Δεν ξέρω ποιος θα αντεχει να εργαζεται έως τα 75 του, εκτός ίσως από τους πολιτικούς, λέει ο συνταξιούχος ταχυδρόμος, Roger Holmström, στην εφημεριδα Arbetaren.
-Αν εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε περισσότερο και να λιγοστεψουμε τα χρονια εργασιας μας, τότε η σύνταξη θα είναι μικρότερη, ειπε ο Fredrik Reinfeldt, στην εφημεριδα Dagens Nyheter.
– Το ερώτημα είναι, ειναι αν οι άνθρωποι ειναι έτοιμοι γι ‘αυτό, αναρρωτιεται….

Όταν ομως καποτε ορισαν ως οριο την ηλικία συνταξιοδότησης στα 65 χρονια, η ιδέα ηταν ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα προλαβαιναν να …πεθάνουν (!) πριν φτάσουν στην αξιοσέβαστη αυτη ηλικία. Όμως, προς μεγαλη απογοητευση των νομοθετών, άρχισε να αυξάνει η μακροζωία.
Ωστόσο, δεν είναι οι εργαζόμενοι στα βαρέα, στις κοπιαστικες και επικίνδυνες εργασίες, που φτάνουν, ή και ξεπερνουν το μέσο επίπεδο. Πεθαίνουν νωρίτερα. Ηδη σήμερα, η ηλικία της συνταξιοδότησης, συμφωνα την συνομοσπονδια εργατων LO, ειναι τα 60-62 χρόνια, μετά απο αυτην το σώμα δεν αντεχει…
H σύνταξη στην ηλικία των 75 ειναι διχως αλλο μια ταξικη μεταρρυθμιση οπου το δικαίωμα να ξεκουραστει κανεις στα γηρατειά του έγινε πια… προνόμιο για τη αστικη ταξη και τους μεγαλοιδιοκτητες. Η πρόταση αυτη είναι μιαανοιχτή προκληση απεναντι στη Σουηδική εργατική τάξη!
Όπως έγραψε η ιδια εφημεριδα και μαλιστα ειχαμε, τοτε, μεταφρασει κι εμεις,  η »Φάση 3», σήμερα εχει μεγαλύτερο αριθμό εγγεγραμμένων από τη μεγαλύτερη κρατικη επιχειρηση της Σουηδίας, το Ταχυδρομείο.Οι άνεργοι αναγκάζονται σε μειωσεις μισθων, το ποσοστό των φτωχών εργαζομένων αυξάνεται. Το ερώτημα ειναι γιατί δεν φροντιζουν ωστε οι άνεργοι να εχουν πραγματικές θέσεις εργασίας από το να ανεβάζουν το οριο ηλικίας συνταξιοδότησης και το να εχουν αρρωστους ανασφαλιστους.

Δεν είναι καλύτερα να εξασφαλιστει ότι οι νέοι θα βρισκουν δουλειά, παρά να παρατείνεται η επαγγελματική ζωή των ηλικιωμένων; ρωτα ενας δημοσιογραφος.
Πρέπει να είμαστε συνολικά περισσότεροι άνθρωποι που εργαζομαστε και πληρώνουμε φόρους για να υπαρχει Ταμείο Πρόνοιας, απαντουν απο το(Μ) συντηρητικο κομμα.
Πολλοι υποστηριζουν ότι δεν εχουμε την οικονομικη δυνατοτητα πλέον να φροντιζουμε τους ηλικιωμενους, οτι αυτοι είναι μια επιβάρυνση για τον ενεργό πληθυσμό. Αν είναι τόσο δυσβασταχτο να δείξει κανεις αλληλεγγύη στους ηλικιωμενους και τους ασθενεις, δεν θα πρέπει να ξεκινήσει απο τη σωστη πλευρα, με τον φορολογικο καταμερισμο;
Αντ’ αυτού, οι συντηρητικοι μείωσαν τους φόρους και κατάργησαν πλήρως τον φόρο περιουσίας. Εκείνοι που έχουν τα περισσοτερα και επιβιώνουν για μεγαλυτερο διαστημα, δεν θα επρεπε συμβάλλουν, εξ ισου στην υγειονομική περίθαλψη;;
Στο μέλλον θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε εργασία αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας, λέει ο Reinfeldt,οπως πολλοι αλλοι ηγετες της ΕΕ. Η συνταγη ειναι γνωστη…Η αφέλεια στην ιδέα ότι ο καθένας θα είναι σε θέση να αλλαξει επαγγελμα στα μισα της ζωης του, ότι υπάρχει τόσο πολύ από κάθε είδος εργασίας, με λιγα λογια, ότι η εργασία είναι ένα είδος…καταστήματος, όπου ο καθένας μπορεί να…διαλεξει ο τι θελει απο τα ράφια των καταστημάτων, είναι τόσο προφανές που δεν χρειαζεται αλλη διευκρινηση.
Ίσως απευθυνεται σ εκείνους που πιστεψαν το παραμυθι ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ταξικη κοινωνια. Για όσους εργάζονται στον τομέα των κατασκευών, στην περιθαλψη, στα εργοστάσια, τηλεφωνικά κέντρα, σούπερ μάρκετ, ή τα μικρομαγαζα, η ταξικη κοινωνια ειναι μια πραγματικότητα, ειτε αρεσει σε καποιους, ειτε οχι.
Ακόμα και να να επιχειρήσει κανεις να ανελθει κοινωνικα γίνεται ολο και πιο δύσκολο, εφ οσον το προπαρασκευαστικό τμήμα για τη τριτοβαθμια εκπαιδευση έχει αφαιρεθεί από τα πρακτικά προγράμματα στη κατευθυνση των επαγγελματικων λυκειων. Στην πράξη, δεν φαίνεται οτι η κυβέρνηση θέλει μεγαλύτερη κινητικότητα στην αγορά εργασίας, το αντίθετο μαλιστα!.
Στη Βρετανία στη δεκαετία του 1990, η καταδικη της εργατικης ταξης εγινε πιο βαρεια όταν η κυβέρνηση επιχείρησε να εισαγάγει φόρο τον Pol Tax, ένα ενιαίο φόρο, που έγινε έτσι ο πιο επαχθης για όσους είχαν λιγότερα χρηματα.
Οτι πρακτικα καταργουν τις συντάξεις για την εργατική τάξη είναι μια ακόμη πιο σοβαρή κινηση. Μια ανοιχτή ταξική προκληση από τα πάνω στρωματα, που φαίνεται εφικτη απο το γεγονος οτι η εργατική τάξη της Σουηδίας δεν πρόκειται πραγματικά ποτέ να βάλει το πόδι κάτω και να πει μεχρι εδώ και μη παρέκει!!Οι λαοι, ομως, κουραστηκαν σε ολη την ΕΕ απο ηγετες που καθε λιγο παρουσιαζουν τις διαφορες εξωφρενικες …νεοφιλελευθερες συνταγες τους, που προσαρμοζοντας τις στις τοπικες ιδιαιτεροτητες προσπαθουν να ξεγελασουν τον λαο και να κανουν τον κοσμο να χασει ο τι δικαιωματα με κοπους, αγωνες και θυσιες εχουν καταφερει!Δεν θα τους αφησουμε να καταργησουν το δικαιωμα ολων για μια ανθρωπινη ζωη και το δικαιωμα ολων σε αξιοπρεπη  γεραματα.Φτανουν τα…λογια! Ηρθε η ωρα να τιμωρησουμε τις πολιτικες τους, μια και καλη!

Οι Αναλφάβητοι του Μέλλοντος


Κάπου διάβασα μια φράση που δεν θα μπορούσε να συνοψίσει καλύτερα αυτό που βιώνουμε στο σύνολο σαν ανθρωπότητα στο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή ..»εκείνοι που δεν είναι διατεθειμένοι να «ξεμάθουν», θα είναι οι αναλφάβητοι του μέλλοντος».

Όσο πιο γρήγορα ξεμάθουμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να ελπίσουμε πως θα βρούμε τον μίτο, μόνοι μας για να βγούμε από το λαβύρινθο και να σταματήσουμε επί τέλους αυτή την ηλίθια διαδρομή  που είναι γεμάτη με τοξάκια που φωνάζουν «από εκεί πας…» Ένας συνεχής κύκλος που βγάζει κάθε φορά στο ίδιο σημείο.Η πίστη του 80% απέναντι στη δυσπιστία του 20%. Η ασφάλεια του να ανήκεις στο 80%. Ακόμα κι όταν όλα δείχνουν πως αυτές οι βεβαιότητες της μάζας έχουν ήδη καταρρεύσει προ πολλού.  Ζητούν αποδείξεις οι λογικοί, προσγειωμένοι, «μορφωμένοι»  άνθρωποι σε κάθε ιστορία που βγαίνει έξω από τα κουτάκια τους.  Ζητούν επίμονα αποδείξεις, τα ίχνη των καρφιών στα χέρια, χωρίς να μπαίνουν στο κόπο να εξηγήσουν πως η δική τους γνώση οδήγησε την ανθρωπότητα σ΄αυτή την αθλιότητα που επιμένουν να ονομάζουν πολιτισμό.Απόδειξέ μου πως μας ψεκάζουν. Απόδειξέ μου κι εσύ ότι δεν το κάνουν. Απόδειξέ μου πως υπάρχουν μυστικές λέσχες που ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων πάνω στο πλανήτη. Απόδειξε μου εσύ ότι δεν υπάρχουν. Απόδειξέ μου πως υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου του νου των πληθυσμών. Απόδειξέ μου εσύ ότι δεν υπάρχουν.

Μα πως θα μπορέσεις? Αφού αν τελικά σε ψεκάζουν, σου ελέγχουν το νου και αυτοί που το κάνουν έχουν όλα τους άσσους στα χέρια τους, δεν θα παίρνεις χαμπάρι τι γίνεται. Αν είσαι ψεκασμένος, αποκοιμισμένος, αποχαυνωμένος, εκπαιδευμένος με χιλιάδες ψέμματα, αν ζεις σε ένα Τρούμαν σόου, αν..αν..αν… πως θα μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια?

Το μόνο πράγμα που μπορεί να αποδείξει οποιοσδήποτε άνθρωπος, είτε λογικός είτε παράφρων είναι το εμφανές. Πως αυτό που βιώνουμε γύρω μας είναι άθλιο. Υπερβολικά άρρωστο. Χωρίς καμιά λογική, καμιά ένδειξη πολιτισμού, ηθικής. Κι από τη στιγμή που αυτό μπορούμε να το δούμε ΟΛΟΙ όσοι έχουμε ακόμα ελάχιστη έστω δυνατότητα αντίληψης, μπορούμε να συναποφασίσουμε πως τίποτα δεν πάει καλά.

Ο κύκλος που κάνουμε συνεχώς είναι πλέον ολοφάνερος. Αρα τα τοξάκια που λέγαμε είναι μούφα. Αν συνεχίσουμε να υιοθετούμε τις βεβαιότητες που μας έφεραν σ΄αυτό το σημείο, πως θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε το ποιος, το γιατί, το πως?

Αν εμπιστευθείς έναν γιατρό που σε διαβεβαιώνει πως γνωρίζει την ασθένειά σου και τη θεραπεία, γιατί είναι γιατρός κι αντί να σε γιατρέψει σε κάνει να σέρνεσαι, σε διαλύσει, δεν θα ρωτήσεις μια δεύτερη γνώμη? Δεν θα ψάξεις να βρεις τι συμβαίνει με το πρόβλημά σου? Δεν θα αμφιβάλλεις για τις γνώσεις και την ικανότητα να θεραπεύει του τάδε γιατρού? Θα συνεχίσεις σαν ηλίθιος να κρέμεσαι από τα χείλη του σε ότι σου πει, γιατί είναι γιατρός? Κι αν κάποιος σου αναφέρει πως εκείνος υπέφερε από το ίδιο πράγμα κι ακολουθώντας τις συμβουλές ενός άλλου γιατρού βελτιώθηκε η κατάστασή του κατά πολύ, δεν θα μπεις στη περιέργεια να μάθεις έστω τι στο καλό έκανε ο άλλος? Θα συνεχίσεις να θυσιάζεις τη ζωή σου γιατί ο τάδε ακολουθεί ένα δόγμα , που έτσι ξέρει, έτσι του είπαν, έτσι το βρήκε, ενώ έχει αποδειχτεί πως είναι λάθος?

Ίσως είναι καιρός να ξεμάθουμε όντως. Κι ίσως να είναι πιο ελπιδοφόροι εκείνοι που δεν πρόλαβαν ακόμα να έχουν προσκόλλησεις λατρευτικού χαρακτήρα με την ετοιματζίδικη γνώση. Ίσως έφτασε εκ νέου ο καιρός της συντριβής των ειδώλων, των πεποιθήσεων, των δογμάτων, της κυριαρχίας διαφόρων ειδών κλειδοκρατόρων της γνώσης οι οποίοι ίσως αποδειχτεί πως αν τους είχαμε αμφισβητήσει νωρίτερα, μπορεί να είχαμε γλυτώσει  μερικές εκατοντάδες  εκατομμύρια ζωές, και αρκετούς αιώνες  ανθρώπινης δυστυχίας.

Στην Ελλάδα έβαλαν ένα ολόκληρο λαό στη καραντίνα, στον εκβιασμό, στην εξαθλίωση και είπαν στη συνέχεια, συγνώμη κάναμε λάθος, μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει αν κάποια στιγμή αν μία μία επιστήμη αρχίσει να αποκαλύπτει πως εκατομμύρια ασθενείς πέθαναν από λάθη, πως εκατομμύρια ψυχασθενείς βασανίστηκαν μέσα στα άσυλα κατά λάθος, πως εκατομμύρια άνθρωποι αρρώστησαν από λάθος φαΐ, πως εκατομμύρια άλλοι βασανίστηκαν και εξαθλιώθηκαν από λάθος πολιτικές, πως εκατομμύρια άλλοι ήταν θύτες ή θύματα μιας ατέλειωτης ποικιλίας λαθών σε όλα τα επίπεδα….

Και θυμηθείς πως κάποιοι είχαν μιλήσει για όλα αυτά…. Πόσο ανόητος θα νοιώσεις. Αλλά βέβαια δεν θα είναι η πρώτη φορά. Απλά κάποτε στη πυρά έπεφταν πνευματικοί άνθρωποι που τολμούσαν να τα βάλουν με τις δεισιδαιμονίες, τις προκαταλήψεις, το σκοταδισμού ενός Μεσαίωνα. Τώρα δυστυχώς ο σκοταδισμός έχει περάσει στην απέναντι όχθη. Γιατί είναι φυσικό, ένας μορφωμένος άνθρωπος να αμφισβητούσε  έναν αμόρφωτο σκοταδιστή που μίλαγε για διαβόλους και τριβόλους και καταριόταν την επιστήμη… πως όμως θα αμφισβητήσει τον σκοταδισμό όταν έχει προβιβαστεί σε επιστήμη ?

Κομματάκι δύσκολο ε?