Gates:Tρία πράγματα που έμαθα από τον Warren Buffett

Τα τρία πράγματα που έμαθε από τον Warren Buffett αποκαλύπτει ο δισεκατομμυριούχος Bill Gates της Microsoft.

1. Δεν είναι μόνο επενδύσεις

Το πρώτο που μαθαίνει συνήθως κανείς από τον Buffett είναι πώς να σκέφτεται για την πραγματοποίηση επενδύσεων, αλλά η αλήθεια είναι ότι διαθέτει ένα πολύ πιο σύνθετο πλαίσιο για το πώς αντιλαμβάνεται τις επιχειρήσεις, αναφέρει ο ιδρυτής της Microsoft.

Ο κ. Gates επισημαίνει πως «ο μάγος της Ομάχα» μιλά συνεχώς για την αναζήτηση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της κάθε επιχείρησης και κατά πόσον αυτό το πλεονέκτημα αυξάνεται ή μειώνεται.

Επίσης, πώς ένας μέτοχος πρέπει να δρα σαν να είναι ιδιοκτήτης ολόκληρης της εταιρείας, κοιτάζοντας τη μελλοντική ροή κερδών. Και πώς πρέπει να είναι πρόθυμος να αγνοήσει την αγορά αντί να την ακολουθήσει, γιατί πρέπει να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί τα λάθη της, τις εταιρείες που έχουν υποτιμηθεί.

Φόβος και δουλεμπόριο – Νταχάου έκανε τον Πειραιά η Cosco – Απολύουν όποιον διαμαρτύρεται!

 Στην περίπτωση της Cosco στον Πειραιά η κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι καθημερινή πραγματικότητα για εκατοντάδες εργαζόμενους που προσλαμβάνονται μέσω εργολάβων – δουλέμπορων κι απολύονται με την μεγαλύτερη ευκολία αν διαμαρτυρηθούν για τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας. Μάρτυρας ο Δημήτρης Μπατσούλης που απολύθηκε επειδή διεκδίκησε τα δικαιώματα του: να δουλεύει σε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Έκτοτε έχει προσφύγει δικαστικά εναντίον της εργοδοσίας…

Το λιμάνι είναι μια πολύ περίεργη δουλειά. Έρχεται ένα καράβι ας πούμε και πρέπει να δουλέψει 3 βάρδιες. Στην τρίτη βάρδια, ο πελάτης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να μην καθυστερήσει, ή να γλυτώσει άλλη μια βάρδια και να φύγει για να φτάσει πιο γρήγορα στον τελικό προορισμό. Παντού υπάρχει αυτή η πρεμούρα να τελειώνουμε τη δουλειά. Αλλά όταν υπάρχουν συνθήκες που δεν το επιτρέπουν, δηλαδή όταν έξω έχει 38-40ο C, μέσα στο καράβι που είναι παντού σίδερα, αυτό γίνεται 45ο. Έρχεται λοιπόν η δική μας υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, μ’ έναν δικό μας εκπρόσωπο, πάμε, μετράμε τη θερμοκρασία κι αν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να δουλέψει για κάποιες ώρες, σταματάμε τη διαδικασία και κάνουμε ένα διάλειμμα σύμφωνα με το πλαίσιο που υπάρχει και σύμφωνα με το πλαίσιο του ανθρωπισμού.

Λεωνίδας Βατικιώτης

Paulo Freire ( ο μεγάλος Βραζιλιάνος παιδαγωγός)

Paulo Freire ( 1924-1997)

Όταν νίπτει κανείς τας χείρας του σε μια σύγκρουση μεταξύ ισχυρών και αδυνάτων, δεν σημαίνει ότι μένει ουδέτερος, σημαίνει ότι παίρνει το μέρος των ισχυρών.

Ο βραζιλιάνος Πάολο Φρέιρε (1921-1997) είναι ίσως ο μεγαλύτερος θρύλος της παιδαγωγικής του μεταπολεμικού κόσμου. Η θεωρία του ξεκινάει από έναν αυτοδιαχειριστικό μαρξισμό, μπολιάζεται ωστόσο σημαντικά από τους χριστιανούς κουνωνικούς διανοητές του καθολικισμού και ιδίως τον Μπερνανός. Το πιλοτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα του για τον γραμματισμό στη Βραζιλία στα χρόνια 1962-1964 (τον καιρό εκείνο ο αναλφαβτισμός στη χώρα αυτή έφτανε το 70%) ήταν μια παγκόσμια παιδαγωγική πρωτοπορία: ο δάσκαλος δεν μεταφέρει στον αναλφάβητο την δική του αλάθητη αλήθεια, μα την συνδιαμορφώνει μαζί του, μέσα από πέντε φάσεις όπου διερευνάται ο κοινωνικός και πολιτισμικός κόσμος του αναλφάβητου, οι λέξεις του, οι αξίες του, οι ελπίδες και οι σημασίες του.

Μέσα από αυτό το υλικό περνάει η εκπαιδευτική πράξη όπου η γραφή και η ανάγνωση κατακτιούνται μέσα απότους κύκλους της κουλτούρας. Ο Φρέιρε μετά την εξαιρετική επιτυχία του πιλοτικού του προγράμματος στην πόληAngicos, ανέλαβε τον σχεδιασμό του Εθνικού Προγράμματος για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού – το οποίο ωστόσο δεν εφαρμόστηκε ποτέ λόγω του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1964. Ο Φρέιρε φυλακίσηκε και στη συνέχεια εξορίστηκε για δεκαέξι χρόνια στις Η.Π.Α. – εκεί έγραψε και το πιο γνωστό από τα βιβλία του, την Αγωγή του καταπιεζομένου, που φυσικά αποτελεί τομή στη θεωρία της σύγχρονης παιδαγωγικής. Από το 1989 μέχρι το 1991 ανέλαβε την θέση του γενικού γραμματέα παιδείας (δηλαδή: κάτι σαν υπουργός) για την πόλη του Σαν Πάολο, όπου και εφάρμοσε την θεωρία της καταγραφής του θεματικού σύμπαντος του αναλφάβητου ως προϋπόθεση του γραμματισμού.

Ο Φρέιρε δεν είδε ποτέ την παιδαγωγική πράξη ως τεχνική μα ως ζωντανό κομμάτι της ζωής και της ιστορίας. Γι αυτόν η εκπαίδευση είναι πρακτική ελευθερίας (αυτός, εξάλλου, είναι ο τίτλος ενός άλλου διάσημου βιβλίου του) – ο καταπιεσμένος πρέπει να συνειδητοποιήσει τον κόσμο του για να γραμματιστεί, δηλαδή να χειραφετηθεί, να γίνει υποκείμενο του μέλλοντος του. Ενδεικτικό της κρίσιμης οπτικής του Φρέιρε είναι ότι αρνήθηκε σθεναρά τον μύθο που, μοιραία, δημιουργήθηκε γύρω από την παιδαγωγική του πρόταση, ζητώντας πάντοτε να δουν τα βιβλία του όχι ως παιδαγωγικά ευαγγέλια μα ως προτάσεις άρρηκτα δεμένες με την ιστορία και με την κοινωνική ανάγκη (να, λοιπόν, που ο Ουγκώ επανέρχεται).

Φυσικά η Δύση (κι αυτό τονίζεται καίρια στην Εισαγωγή του βιβλίου) θέλησε να τον δει ως ένα ακτιβιστή του αλφαβητισμού – κι ως εκεί. Ωστόσο: η παιδευτική χειραφέτηση που πρότεινε ο Φρέιρε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από έναν συμπονετικό αλφαβητισμό των φτωχών και κατατρεγμένων – ο Φρέιρε οραματιζόταν και ζητούσε τον γραμματισμό ως ένα εργαλείο κοινωνικής συμμετοχής, ως ένα μοχλό πολιτικής πράξης και ανατροπής.

Σημ, Απερ. Γαλαζιου.

Τ ο ιστορικό της διαδρομής του Paulo Freire

είναι παρμένο από το κείμενο του Θανάση Τριαρίδη

 

Η Πράξη όρθια σαν αλεξικέραυνο

 Για την δράση του «Οδυσσέα» –

μια έμπρακτη προσπάθεια αλληλεγγύης  στους  μετανάστες

http://www.triaridis.gr

Πολυεθνικές Οι Κυρίαρχοι του Κόσμου

Η Google, το Facebook, η Nestle, η Coca-Cola, η General Motors κλπ είναι οι κυρίαρχοι των οικονομιών και της ζωής του πλανήτη γη. Με αυτόν τον τίτλο στην πρώτη σελίδα κυκλοφόρησε το Γαλλικό περιοδικό “Le Nouvel Observateur” και για να είμαστε πιο ακριβείς ο τίτλος είναι: “Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου: πώς οι πολυεθνικές κυβερνούν την ζωή μας”  Η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε – όπως ήταν κι ο σκοπός της- νέες υπερδυνάμεις, πολυεθνικές εταιρείες που επιβάλλουν τη νομοθεσία τους κατά αφελών ή συνενόχων κυβερνήσεων.

«Αυτό που είναι καλό για την General Motors είναι καλό και για την Αμερική», δήλωσε το 1953 ο CharlesWilson, διευθύνων σύμβουλος της αυτοκινητοβιομηχανίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και τη δεκαετία του 1970, «οι πολυεθνικές έχουν σχεδιαστεί ως ένα όργανο εξουσίας της χώρας καταγωγής», δήλωσε ο οικονομολόγος Frédérique Sachwald. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει εφεύρει έναν πιο σύγχρονο όρο για να περιγράψει αυτούς τους γίγαντες της χρηματοδότησης, της βιομηχανίας και των υπηρεσιών που κατά τα έτη 1980 και 1990, έγιναν η αιχμή του δόρατος της παγκόσμιας οικονομίας.

Η Ζοφερή αναμονή

Όσες φορές βγήκα προς την Μεσογείων σήμερα με την μηχανή έβλεπα ανθρώπους να ανηφορίζουν προς την ΕΡΤ, άλλοι αρματωμένοι με πανό και άλλοι χωρίς τίποτα, τα βήματα σταθερά και αποφασιστικά, τα βλέμματα σκοτεινά και οργισμένα, οι ηλικίες ξεχάστηκαν,  τα όρια λησμονήθηκαν, νέοι και γέροι ανηφόριζαν σα να ακολουθούσαν κάποιο μικρό τυμπανιστή.

Η ΕΡΤ τελικά θα μας ξυπνήσει, αναρωτήθηκα, μακάρι, έχει περάσει καιρός και ο χρόνος λιγοστεύει, οι τσαρλατάνοι της Κυβέρνησης πρέπει να πέσουν.

Πατώ στο τηλεκοντρόλ τα κρατικά κανάλια, κανένα σήμα, νιώθω ένα ενοχλητικό τσίμπημα στην ψυχή μου, τσαφ! Γιατί με ενοχλεί τόσο; Ίσως να μη με ενοχλεί αυτό καθαυτό το κλείσιμο αλλά ο τρόπος που έγινε. Μπαμ και κάτω! Αποφασίζουμε και διατάζουμε, ο Αντωνάκης ο Γαμάουα… Μακάρι να είχε την ίδια αποφασιστικότητα για να ρίξει και το ΦΠΑ στο 13% αλλά που, εκεί κλασομπανιέρα, πρέπει να ζητήσει άδεια από την πατρόνα Μέργκελ ή δεν ξέρω εγώ από ποιον μαλάκα Ευρωπαίο.

Αυτή η Κυβέρνηση είναι ακριβή στα πίτουρα και φθηνή στις κότες, πάμε για εκλογές οσονούπω; Ποιος ξέρει, ίσως, δοκιμάζει ο Αντωνάκης τις αντοχές μας στην ξεφτίλα της υποταγής ή πιέζει τα πράγματα με δόλιους σκοπούς; ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έχουν τελειώσει, αφομοιώθηκαν, ενσωματώθηκαν, οι δεξαμενές τους είναι άχρηστες, τι μένει τώρα; Μια Χρυσή Αυγή; Βρε λες; Χαχα! Πολύ θα ήθελα να το ζήσω αυτό!!! Ας πάμε για εκλογές και αυτά τα βρίσκουμε, πόλωση δε το λένε αυτό;  Αν το θέλει έτσι ο Αντωνάκης έτσι θα το έχει, και αν είμαστε τόσο ζώα εμείς ας τρέξουμε να τον σιγοντάρουμε, ε μα…

Τα ψέματα τελείωσαν, είδα σήμερα ένα κατάλογο σε ένα φιλικό blog με τους οργανισμούς που έπεται να κλείσουν και σοκαρίστηκα, δεν έχουν σκοπό να αφήσουν τίποτα, θα τα δώσουν όλα για όλα, ακόμα και γη Κάναμε για άλλη μια φορά λάθος τον Ιούνιο, ότι έγινε έγινε, ας διορθώσουμε αυτό το λάθος μια και καλή. Έρχεται μεγάλη αναταραχή στην Ελλάδα, το νιώθω, το αισθάνομαι, δεν έχω κληρονομικό χάρισμα, μη νομίζεις, αλλά νιώθω τη μαγιά της ανατροπής να έχει φουσκώσει επικίνδυνα. Τι να μας περιμένει άραγε; Τι μας επιφυλάσσει η τύχη; Όπως και να έχει αυτοί πρέπει αν φύγουν και να μην γυρίσουν ποτέ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, είναι διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στον τόπο.

Ο φόβος και πάλι ξεπηδά στο κεφάλι μου. Πτώχευση; Πόλεμος; Περιθωριοποίηση; Ότι και να είναι πρέπει να έρθει αν δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, θα είναι το μεταβατικό στάδιο για την πραγματική εξυγίανση μας, την απόλυτη κάθαρση μας. Κακά τα ψέματα, στην Χώρα αυτή βασιλεύει η σαπίλα και η διαφθορά και μόνο μέσα από απόλυτες ρήξεις μπορεί να γεννηθεί κάτι υγειές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχω ιδέα τι θα κάνει αν γίνει τελικά Κυβέρνηση αν και θα τον ψηφίσω, δεν με έχει πείσει ότι έχει τα αρχίδια να τα κάνει όλα πουτάνα και να ξαναστήσει την Χώρα από την αρχή όπως πρέπει. Όπως και να έχει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία όπως έχω ξαναγράψει αυτή την στιγμή είναι μονόδρομος, έστω και με την πιθανότητα να τα κάνει σαλάτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως απλώς αποτελέσει  ένα κομμάτι της μετάβασης, τίποτα άλλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα,  μακάρι…

Αν δεν γίνει μέσα στο καλοκαίρι η ανατροπή θα αρχίσω να φοβάμαι ότι δεν θα γίνει ποτέ. Εύχομαι κουράγιο σε όλους μας, ξέρω, είμαστε τσακισμένοι και βιασμένοι, αλλά ίσως να χρειάζεται λίγο υπομονή ακόμα, οι αλήτες της πολιτικής πρέπει να πάνε στα σπίτια τους, θα γίνει;

Πηγή,http://kostasoutsider.com