Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται εφέτος από τότε που εγκαινιάστηκε η συνήθεια της είσπραξης φόρων και τελών μέσω της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ). Η καθημερινότητα και οι μεγάλες αλλαγές που έχουν επέλθει στη ζωή μας έκαναν απόμακρη και έριξαν στη λήθη εκείνη την πρωτιά. Έτσι, ελάχιστοι θυμούνται πως φέτος συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τότε (1963) που η κυβέρνηση με Νομοθετικό Διάταγμα και το Υπουργείο Εσωτερικών με μία λιτή ανακοίνωσή του ειδοποιούσε το κοινό πως «με την ίδια απόδειξη εισπράξεως του λογαριασμού καταναλώσεως ηλεκτρικού ρεύματος θα εισπράττονται και τα τέλη καθαριότητος του Δήμου Αθηναίων».
Προειδοποιούσε, δε, πως σύντομα θα ακολουθούσε μέσω των λογαριασμών και η είσπραξη των τελών καθαριότητος και φωτισμού. Η αντίδραση ήταν βεβαίως εξαιρετικά μεγάλη, αλλά και η προειδοποίηση σαφής και ξεκάθαρη: «Σε περίπτωση μη πληρωμής η ΔΕΗ θα διακόπτει το ρεύμα»! Από τότε προστέθηκαν διάφορα τέλη, όπως το τέλος για την ΕΡΤ, «συνδρομή» όπως το βάφτισαν τα πρώτα χρόνια, αλλά και οι πρόσφατοι φόροι των ακινήτων. Σχεδόν πάντα ακολουθήθηκε η ίδια διαδρομή. Σφοδρές αντιδράσεις και προσφυγές στα δικαστήρια, αλλά ποτέ κανείς δεν δικαιώθηκε και τέλος ή φόρος που επιβλήθηκε μέσω της ΔΕΗ δεν καταργήθηκε. Συνέχεια
Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει […] Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά […] Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε.
Ο Frankenstein έγινε πόστερ και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι ολομόναχο χορεύει με πάθος ένα tango ελλειπτικό. Δεν υπάρχει μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος και αριθμοί. Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των εξαφανισθέντων, βασανισθέντων και νεκρών. Και το tango να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στις φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της γης. Εκατομμύρια περισσότεροι απ’ όσους εννοούνε ν’ αντιδράσουνε στο τέρας, και εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στις αγροτικές ερημιές.
απέραντο γαλάζιο 