Πολιτική ανυπακοή και διανοούμενοι

Το 1836 ο Ραλφ Εμερσον ήταν ένας αναγνωρισμένος συγγραφέας στις ΗΠΑ. Τότε γνώρισε τον Χένρι Ντέηβιντ Θορώ, ανερχόμενο και αυτόν συγγραφικό «αστέρα». Ο τελευταίος, όμως, δεν επαναπαύτηκε στον ακαδημαϊσμό του πρώτου.

Με εμμανή τρυφερότητα υπερασπίστηκε την ελευθερία και ανεξαρτησία του ανθρώπου και ήρθε σε πλήρη σύγκρουση με την κρατική εξουσία, που φορολογούσε άγρια τους απλούς πολίτες. Κάποια στιγμή ο Θορώ αρνήθηκε να πληρώνει πλέον τους άδικους φόρους και, ω του θαύματος, κατέληξε στη φυλακή.

Εκπληκτος ο Εμερσον τον επισκέφτηκε και με περισσή αφέλεια τον ρώτησε: «Ντέιβιντ, γιατί είσαι εδώ;». Και ο υπέροχος Ντέιβιντ απάντησε, ερωτώντας: «Ραλφ, γιατί εσύ δεν είσαι εδώ;».

Το αληθές τούτο περιστατικό δίδεται εν είδει παραβολής για να φανεί ίσως το πώς αντιδρούν στην Ιστορία οι άνθρωποι της διανόησης απέναντι στις αυθαιρεσίες της κρατικής εξουσίας. Τούτη την εποχή στη χώρα μας οι διανοούμενοι ανατριχιάζουν με τα κινήματα ανυπακοής που πετάγονται σαν μανιτάρια από τη σάρκα της κοινωνίας. Ανυπακοή; «Τι είναι αυτό;», αναρωτιούνται και απαντούν αυτάρεσκα και δογματικά όπως τους διατάσσει η δοκησισοφία τους: «Ενας αστικός αναρχισμός»(!). Ενα μάτσο δήθεν έχουν κατακλύσει τη χώρα, που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν το δημιουργηθέν καθεστώς, αυτό που απλόχερα τους έχει παραχωρήσει αναγνώριση, βήμα – χρήμα και λοιπά υλικά αγαθά.

Λιτότητα: Εικονική χαλάρωση, πραγματικό …σφίξιμο

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Τα συζητούμενα μέτρα χαλάρωσης της πολιτικής λιτότητας στην ευρωζώνη δεν περιλαμβάνουν αύξηση των κρατικών δαπανών ή επιστροφή στις σταθερές σχέσεις εργασίας

Καμία θετική επίπτωση δεν θα έχει για τους εργαζόμενους η αναθεώρηση της πολιτικής λιτότητας που εξήγγειλε κι άρχισε να εφαρμόζει το Βερολίνο απ’ ευθείας και μέσω των Βρυξελλών. Για να μην παίρνουν και τα μυαλά μας …αέρα είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε αρχικά περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Γιατί, όσοι νοτιοευρωπαίοι από την στροφή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανκ Σόιμπλε περιμένουν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις ή αύξηση των κοινωνικών δαπανών θα απογοητευτούν. Η «κεϋνσιανή στροφή» και η «χαλάρωση της πολιτικής της λιτότητας» της Γερμανίας , όπως διαφημίζονται, μέχρι στιγμής περιλαμβάνουν δύο μέτρα.

Το πρώτο είναι επιμήκυνση του χρονικού περιθωρίου για την μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ κατά δύο χρόνια (μέχρι το 2016) για Γαλλία, Ισπανία, Σλοβενία και Πολωνία και κατά ένα χρόνο (μέχρι το 2015) για Ολλανδία, Βέλγιο και Πορτογαλία. Αντίθετα, για Ελλάδα, Κύπρο και Ιρλανδία η Επιτροπή δεν ανακοίνωσε καμία επιμήκυνση οπότε θα εφαρμοστούν τα προγράμματα λιτότητας ως ακριβώς έχουν, ανεξαρτήτως των δραματικών αποτελεσμάτων στην οικονομική μεγέθυνση, την απασχόληση και τις συνθήκες εργασίας που μετατρέπονται σε μεσαιωνικές. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που έδωσε ο ΟΟΣΑ τη προηγούμενη εβδομάδα βάσει των οποίων οι Έλληνες δουλεύουν τις περισσότερες ώρες το χρόνο (2.032, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 1.776 και για τους Γερμανούς 1.413) και αμείβοντα ελάχιστα (μέσο καθαρό εισόδημα ανά νοικοκυριό 15.877 ευρώ, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 17.902 ευρώ και για τους Γερμανούς 22.370 ευρώ). Ακόμη όμως κι αυτή η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Στρατιωτική και αστυνομική συνεργασία Μεξικού – Ισραήλ στην επαρχία Τσιάπας

Το Ισραήλ και το Μεξικό ανταλλάσσουν σημειώσεις στο πώς να παραβιάζουν δικαιώματα

Των Jimmy Johnson και Linda Quiquivix [Μετάφραση άρθρου της Electronic Intifada]

Νωρίτερα φέτος, ο Χόρχε Λουίς Γιαβέν Αμπάρκα, νεοδιορισθείς γραμματέας δημόσιας ασφάλειας στην Τσιάπας, ανακοίνωσε ότι είχαν λάβει χώρα συζητήσεις μεταξύ του γραφείου του και του ισραηλινού υπουργείου εξωτερικών. Οι δύο χώρες συζήτησαν για συντονισμό σε επίπεδο αστυνομίας, φυλακών και αποτελεσματικής χρήσης της τεχνολογίας.[1]

Η Τσιάπας είναι η περιοχή των Ζαπατίστας (Ζαπατιστικός Στρατός Εθνικής Απελευθέρωσης – EZLN), ένα κίνημα απελευθέρωσης κατά κύριο λόγο ιθαγενών Μάγιας, που έχει λάβει παγκόσμια υποστήριξη από τα κάτω, από τότε που εξεγέρθηκε εναντίον της μεξικανικής κυβέρνησης το 1994. Οι Ζαπατίστας πήραν πίσω μεγάλες εκτάσεις γης, στις οποίες από τότε οικοδόμησαν κοοπερατίβες για τα μέσα διαβίωσης, αυτόνομα σχολεία, κολλεκτιβοποιημένες κλινικές και άλλες δομές δημοκρατικής κοινότητας.

Στα είκοσι χρόνια από την εξέγερση, η μεξικανική κυβέρνηση δε σταμάτησε τα προγράμματα εναντίον του αντάρτικου στην Τσιάπας. Όταν ο Llaven Abarca ανακοινώθηκε ως επικεφαλής για την ασφάλεια, το Δεκέμβρη, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξέφρασαν ανησυχίες ότι θα κλιμακωνόταν η βία, επισημαίνοντας το ιστορικό του για αυθαίρετες κρατήσεις, χρήση δημόσιας βίας, προληπτικές κρατήσεις, απειλές θανάτου και βασανιστήρια. [2]

«Η εργασία απελευθερώνει». Γιατί οι βόρειοι δεν μάς καταλαβαίνουν;

Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης

Επισκέφτηκα το καλοκαίρι την Πολωνία και είχα την ευκαιρία να πάω στο Άουσβιτς και να δω από κοντά το αίσχος αυτό που κληροδότησαν οι «πολιτισμένοι» Γερμανοί στον παγκόσμιο πολιτισμό. Ήταν απλώς συγκλονιστικό!!! Είναι πολλά αυτά που μπορείς να πεις για το χώρο και για τη νοοτροπία των Ευρωπαίων.  Εκεί βλέπεις την τάξη, την ανακύκλωση (7 τόνοι μαλλιά πήγαιναν για ανακύκλωση στα υφαντουργεία), την καθαριότητα των βορειοευρωπαίων, που θέλουν να τα κάνουμε και εμείς οι νότιοι (τα P.I.G.S.), τόσο καλά όπως αυτοί.

Όμως, θα ήθελα να σταθώ στην πινακίδα που υπάρχει στην είσοδο του στρατοπέδου και γράφει τη φράση «η εργασία απελευθερώνει». Ξέρετε, αυτό δεν το έγραψαν με ειρωνική ή χλευαστική διάθεση… Το έγραψαν γιατί το πιστεύουν πραγματικά. Είναι μία αντίληψη που μας διαφοροποιεί με αποτέλεσμα ούτε οι Βόρειοι καταλαβαίνουν γιατί δεν το αποδεχόμαστε, αλλά ούτε και εμείς μπορούμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατό να το πιστεύουν.

Πινακίδα στην είσοδο: «η εργασία απελευθερώνει». Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς (γερμ. Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau) ήταν ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας

Θα ήθελα τα παραπάνω να τα συνδυάσω με κάποιες ειδήσεις που διάβασα πριν λίγο καιρό και αφορούσε την εργοδοσία στη Νορβηγία. Παρατήρησαν ότι η παραγωγικότητα μειώνεται από τη συχνή επίσκεψη των εργαζόμενων στην τουαλέτα!!! Γι’ αυτό θα βάλλουν, λέει, κάρτα στην είσοδο των  W.C. για να ελέγχουν πόσες φορές πηγαίνουν σ’ αυτές οι εργαζόμενοι. Το καλύτερο ακολουθεί: τις γυναίκες, στις «δύσκολες» μέρες του μήνα, θα τις υποχρεώσουν να φορούν κόκκινο βραχιόλι, για να ξέρουν ποιες έχουν λόγο να πηγαίνουν στην τουαλέτα συχνά!!!Απίστευτο κι όμως αληθινό.