ΠΡΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ

 

Του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΜΠΟΥΖΑΝΗ*

Το έκανε πάλι το θαύμα της η σύγχρονη ελληνική διανόηση. Το γνωρίζαμε, το είχαμε δει σε διάφορες περιστάσεις κατά καιρούς. Από το ‘Τολμήστε’ της Κικής Δημουλά και του Θάνου Βερέμη μέχρι την πρόσφατη εμφάνιση του καθηγητή Γραμματικάκη στη εκπομπή του ‘αντικειμενικού’ δημοσιογράφου Σταυρου Θεοδωρακη, οι ακαδημαϊκοί, οι καλλιτέχνες και γενικότερα οι άνθρωποι των ‘γραμμάτων και των τεχνών’ (όπως συχνά τους αποκαλούν) αυτού του τόπου – σε γενικές γραμμές και με ελάχιστες εξαιρέσεις – έχουν πέσει εδώ και τρία χρόνια σε ένα απίστευτο παραλήρημα δήθεν αυτοκριτικής διάθεσης με πρόσχημα το ευφυολόγημα ότι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι κοιτάζουν πρώτα τα λάθη τους και μετά ασχολούνται με τα σφάλματα των άλλων. Πολύ ‘πιασάρικη’ και ερεθιστική προσέγγιση, ιδιαιτέρως όταν το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι περιμένει από εσένα κάτι παραπάνω – μια πιο σοβαρή και ψύχραιμη γνώμη – ενώ βρίσκεται σε απόγνωση, κάτω από το όριο της φτώχειας και ‘ευάλωτο’ σε λαϊκίστικες συμβουλές από ‘πεφωτισμένους’ του στυλ ‘ο μονός που σου φταίει είναι ο εαυτός σου’.

Πριν χαθεί για πάντα…

Είναι γνωστή η ιστορία με τον Ινδιάνο παππού που μιλάει στο εγγονάκι του και του περιγράφει τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο κακό, παρομοιάζοντας τα με λύκους.

Όταν ο μικρός Ινδιάνος ρωτά ποιος από τους δύο λύκους νικά, η απάντηση του γέροντα είναι αποστομωτική… «Αυτός που ταΐζεις περισσότερο».

Η απάντηση του γέροντα θα μπορούσε να δοθεί όχι μόνο στη μάχη του καλού με το  κακό αλλά και σε διάφορες άλλες περιπτώσεις μέσα στη ζωή. Το βασικό όμως είναι ότι ο σοφός γέροντας μιλώντας για το καλό και το κακό γενικεύει ώστε κάθε πτυχή της ζωής που έχει τις επιλογές ανάμεσα στο καλό και στο κακό να έχει και  απάντηση.

«Αυτός  που ταΐζεις περισσότερο»!

Ένας γνωστός Αγιορείτης γέροντας  είχε πει πως ο κάθε άνθρωπος βλέπει τη ζωή ανάλογα με το που αναλώνεται η καθημερινότητα του ή το  παρόν του και πόσο τον επηρεάζει.

Ζ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ και Ν. ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ, στριμώχνουν την τρικομματική χούντα για την κάλυψη στον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ!

Γράφει η Πόπη Σουφλή
 
Για μια ακόμη φορά, η ΖΩΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ και ο ΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ, έκαναν την ΥΠΕΡΒΑΣΗ τους και ταρακούνησαν την τρικομματική χούντα, αλλά και την Δικαιοσύνη, με την ανακοίνωση (στην ουσία πρόκειται περί μηνυτήριας αναφοράς) που κατέθεσαν στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, ως όφειλαν διαδικαστικά,  και κοινοποίησαν στονΕισαγγελέα του Αρείου Πάγου και την Ειδική Ανακρίτρια του Πρωτοδικείου Αθηνών.

Στην Ανακοίνωσή τους (εξήγησα παραπάνω ότι πρόκειται στην ουσία  για Μηνυτήρια Αναφορά, αλλά χρήζει εν προκειμένω, αυτού του δικονομικού όρου), η κ. ΖΩΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ και ο κ. ΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ, οι ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΙ που αποκάλυψαν την καταδολίευση του ελληνικου χρέους από τον πρώην «τσάρο» της Οικονομίας  Γιώργο Παπακωνσταντίνου, επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρεόυ,  και την μεθόδευση  αύξησής του σε  ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ επίπεδα, ώστε η χώρα να εισέλθει στο Δ.Ν.Τ. με  τα αποτελέσματα που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός, για δεύτερη φορά, με ντοκουμέντα καταγγέλουν την μεθόδευση από τον προστατευόμενο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ ΑΝΔΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, εις βάρος των υπαλλήλων της υπηρεσίας της ΕΛΣΤΑΤ, τους οποίους καλεί να υπογράψουν υπεύθυνες δηλώσεις, ότι δεν θα αποκαλύψουν αν κληθούν στην Δικαιοσύνη, στην ουσία στοιχεία της πλασματικής αύξησης του χρέους.
Αυτό, αποτελεί υπέρβαση καθήκοντος και ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!
 
Και επειδή τα πολλά λόγια περιττεύουν, τα attikanea, παρουσιάζουν κατ’ αποκλειστικότητα, τα στοιχία που κατέθεσαν στην Δικαιοσύνη, η κ. ΖΩΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ και ο κ. ΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ!

Κάποιες επισημάνσεις όμως, πριν την παράθεση των  συγκλονιστικών στοιχείων:

1. Η μηνυτήρια αυτή αναφορά, αλλάζει άρδην το πολιτικό σκηνικό, καθότι εγκλωβίζεται πλέον ο πρωθυπουργός και η τρικομματική χουντική κυβέρνηση, και θα υποχρεωθούν άμεσα να αποπέμψουν τον ΑΝΔΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ από την ΕΛΣΤΑΤ.
Υπενθυμίζουμε, ότι βάσει του πορίσματος του πρώην Οικονομικού Εισαγγελέα κ. ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΕΠΟΝΗ, ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,  διώκεται για  ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ και η υπόθεση έχει ανατεθεί πλέον στην Ειδική Ανακρίτρια κ. Πεδιαδίτη.

“Αρχή πολιτείας απάσης νέων τροφά”

(Ο τίτλος ανήκει στον Πυθαγόρα και σημαίνει ότι θεμέλιο κάθε πολιτείας είναι η ανατροφή των νέων)

Ο κάθε άνθρωπος έχει ακατέργαστα ταλέντα και ποιότητες, ο κάθε άνθρωπος είναι εν δυνάμει ένας μικρός Θεός, το περιβάλλον του έχει υποχρέωση να αναδείξει αυτά τα χαρακτηριστικά του στον βαθμό που γίνεται. Θα ήταν ένας άπειρα πιο ωραίος κόσμος αν οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν σε βάθος τις ποιότητες τους και να τις κάνουν κτήμα τους για μια ολόκληρη ζωή. Τον βαρύ και δύσκολο αυτό ρόλο θα έπρεπε να τον έχει η Παιδεία.

Οραματίζομαι μια Παιδεία όπου θα παράγει ολοκληρωμένους ανθρώπους, εξευγενισμένους και παραγωγικούς στον ύψιστο βαθμό. Η Παιδεία που έχουμε τώρα με θλίβει, είναι μονομερής , άψυχη και άσπλαχνη. Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι έμαθα εγώ από τα τόσα χρόνια στα θρανία και περίλυπος συνειδητοποιώ ότι πέρα από τις βασικές γνώσεις μαθηματικών, φυσικής, χημείας  και ιστορίας δεν έχω κρατήσει τίποτα άλλο σε γενικές γραμμές. Με έκανε η Παιδεία καλύτερο άνθρωπο; Όχι μάλλον στον βαθμό που θα μπορούσε, απλά μου έδωσε ορισμένα εφόδια.

Αναρωτιέμαι γιατί στο σύστημα Παιδείας δεν έχουν την θέση που τους αρμόζει η Μουσική, ο Χορός, οι Τέχνες, η Φυσιολατρία, η Φιλοσοφία, αναρωτιέμαι γιατί το παρόν σύστημα Παιδείας αποκοιμίζει όλες σχεδόν τις ποιότητες μας στραγγαλίζοντας τες και αφήνοντας τες στην αφάνεια για μια ζωή.

Τι ανθρώπους βγάζει τελικά η Παιδεία; Επιστήμονες; Ναι, αυτό το βγάζει, αλλά φτάνει αυτό για να έχουμε απαιτήσεις από το μέλλον; Κρίνω πως όχι.

Ελλάδα…όπως λέμε Νιγηρία;

Γράφει ο Γιάννης Μ.

Απ’ το ξεκίνημα της κρίσης στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κυρίαρχο επιχείρημα, όσων υποστήριζαν τη «λύση των μνημονίων» και την «προστασία της χώρας» υπό την σκέπη της Τρόϊκας,  ήταν συνοπτικά το εξής

ψευτοδίλλημα : Σωτηρία εντός ΕΕ ή έξοδος με άτακτη χρεωκοπία ;

Με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να μετατοπίσουν το πραγματικό δίλλημα που ήταν : διάσωση της χώρας με Ελληνικό Εθνικό Σχεδιασμό ή «νομιμοφανή κατοχή» με ξενοκίνητο σχεδιασμό ;

Με παράδειγμα – μπαμπούλα την περίπτωση της Αργεντινής*(1)  κυρίως, κατάφεραν να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα φόβου ώστε να  εξαλείψουν τα κέντρα λογικής.

Ο κόσμος κλήθηκε να επιλέξει ανάμεσα σε μια «νόμιμη κατοχή» ή σε μια «αργεντινοποίηση»

Ανάμεσα στους στόχους των «σωτήρων» η κεφαλαιοποίηση ΟΛΩΝ των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, με την πώλησή τους σε «ιδιώτες επενδυτές» και η χρησιμοποίηση αυτών των κεφαλαίων για την αποπληρωμή του χρέους.

Ας και η Αργεντινή του 2013 έχει ανακάμψει σε σημαντικό βαθμό και καμία σχέση δεν έχει με την εποχή της κρίσης που συνήθως παρουσιάζεται στα γνωστά παράθυρα, ας προχωρήσουμε να δούμε που οδηγεί η απώλεια,  με την λογική της πώλησης,  των πλουτοπαραγωγικών πηγών μιας χώρας :

Νιγηρία : « … η χώρα είναι ένας από τους πετρελαιοπαραγωγούς γίγαντες όχι μόνο της Αφρικής, αλλά και παγκοσμίως.» *(2)